Het eiland Isla Nublar is 22 jaar na de ramp van Jurassic Park omgetoverd tot een volledig functionerend pretpark met de naam Jurassic World. Medewerker Owen onderzoekt het gedrag van dinosaurussen, maar is ook bewoner van het eiland. Als hij erachter komt dat er een groep wetenschappers is die met de genen van de dinosaurussen experimenteert weet hij dat het foute boel is. Wanneer Claire, de leidster van het park, op het punt staat om de genetisch gemanipuleerde dinosaurussen aan het publiek te tonen gaat het dan ook gruwelijk mis. Met een park vol bezoekers, waaronder de neefjes van Claire, is het zaak om het publiek zo snel mogelijk van het eiland af te krijgen en de dinosaurussen onder controle te krijgen. Het verleden leerde ons echter dat dat weleens makkelijker gezegd dan gedaan lijkt.

In 1993 choqueerde Steven Spielberg de wereld met zijn inmiddels legendarische dinosaurusfilm Jurassic Park. Het was een nog nooit eerder vertoond avontuur dat zijn weerga niet kende en de film brak dan ook elk box office record dat er te verbreken viel. Door het financiële succes was het onvermijdelijk dat er twee vervolgen kwamen, overigens beide van mindere kwaliteit. Een derde vervolg bleef lange tijd uit, maar nu krijgt regisseur Colin Trevorrow de kans om te bewijzen dat hij net zo’n groot avontuur als Spielberg kan neerzetten. Een haast onmogelijke taak natuurlijk. Het is dan ook een flink risico wat Universal Studios neemt om een relatief onervaren regisseur, met nog maar weinig films op zijn konto, aan het roer van zo’n verschrikkelijk groot project te zetten. Gelukkig krijgt hij steun van Spielberg die terugkeert als uitvoerend producent en kan Trevorrow daarnaast natuurlijk terugvallen op 20 jaar aan groei betreft GCI-effecten. De eerste beelden die de wereld te zien kreeg waren op dat vlak dan ook veelbelovend.

Voor de cast is gekozen uit een mooie mengeling van acteurs die op dit moment vol in de spotlights staan en acteurs die nog net in de schaduw daarvan acteren. Zo zien we Chris Pratt in de hoofdrol. Het is nog niet zolang geleden dat hij zich vooral liet zien in bijrollen, maar sinds hij vorig jaar schitterde in de Marvel’s Guardians of the Galaxy lijkt hij de weg naar hoofdrollen te hebben gevonden. Naast Pratt vinden we actrice Bryce Dallas Howard, dochter van regisseur Ron Howard. Zij nam de rol van wetenschapster Claire op zich. Ondanks dat ook haar carrière vooral bestaat uit bijrollen is zij allang het ‘dochter van’-zijn ontgroeid. Als we verder de cast bekijken zien we nog Vincent D’Onofrio, die dit jaar grote indruk maakte als Wilson Fisk in Daredevil, en Ty Simpkins staan. Laatst genoemde is een nog jonge acteur, die vooral bekend is geworden van zijn rol in horrorfilm Insidious en het daarop volgende Chapter 2. Het lijkt erop dat een rol in Jurassic World hem verder moet gaan helpen om definitief door te breken. Al met al een op het eerste gezicht meer dan redelijke cast en bij het bekijken van de film kunnen we dan ook niks anders concluderen dan dat ze niet teleurstellen.

Dat de film het origineel uit 1993 niet zou kunnen benaderen was enigszins te verwachten, maar toch wordt er met Jurassic World wel een uiterst vermakelijke film neergezet. De hele film biedt voor de fans van het eerste uur een feest van herkenning. Zo wordt de vorig jaar overleden Richard Attenborough meermaals geëerd. Als je goed oplet zie je bijvoorbeeld een standbeeld van John Hammond en keert ook het getekende DNA-figuurtje uit de eerste film weer terug. Uiteindelijk wordt het spelen op nostalgie wellicht een beetje teveel van het goede, want het lijkt er hierdoor bijna op alsof de film niet op eigen benen kan staan. Ook het verloop van het verhaal lijkt op dat van de eerste film en nou net dat makke nekt de film een beetje. Alles is moderner dan Jurassic Park en het park is vol in bedrijf, maar wederom door een stomme fout ontsnapt de Indominus Rex, een genetisch gemanipuleerde dinosaurus die op alle vlakken de T-Rex overtreft. Wat toch wel het meeste irriteert is dat na die ontsnapping iedere goed getrainde soldaat spontaan bezwijkt en niet meer fatsoenlijk zijn wapen blijkt te kunnen richten. Het zijn van die dingen die op den duur flink kunnen gaan irriteren.

Het grootste minpunt van de film dient zich aan als de vliegende dinosaurussen ontsnappen. De makers hebben zich er toch wat gemakzuchtig vanaf gemaakt door de kop van een T-Rex op een lijfje met vleugels te plakken. Dit kan natuurlijk omdat het beest een laboratorium experiment is. Jammer genoeg is dat dan ook juist het moment dat de film inzakt en je het niet meer echt serieus kan nemen, dit voor zover dat natuurlijk al mogelijk was. Maar ook de tamme Velociraptors die letterlijk uit de hand van Owen eten is natuurlijk niet geloofwaardig. In de drie voorgaande films waren deze beesten zo beetje de gevaarlijkste dinosaurussen die er waren en nu blijken ze opeens getemd. Het zijn allemaal punten waarop je soms bijna even heimelijk terug verlangd naar de allereerste film.Wat wel opnieuw in het voordeel van de film spreekt is dat de actie erg goed is en vooral de CGI-dinosaurussen er echt verbluffend uitzien. Trevorrow heeft duidelijk goed de eerste twee films van Spielberg bestudeert, want die hand is duidelijk aanwezig. Het schetst wel enige verbazing dat de trailer een heleboel spoilers geeft voor de film. Iets wat helaas te vaak gebeurt de laatste jaren, want zeker met een film als deze is het zo leuk om verrast te worden. Toch biedt de film door het mooie camerawerk en de spanning ouderwets vermaak en zal je je ook deze rit in het heropende park zeker niet vervelen.

Jurassic World is heel erg vermakelijk, maar rust vooral op nostalgie en mag niet in de schaduw staan van Jurassic Park. Daarvoor gebeuren er teveel dingen die te ongeloofwaardig zijn. Ook een aantal genetisch gemanipuleerde dinosaurussen zijn ronduit lachwekkend te noemen. Het acteerniveau van de gehele cast is acceptabel, al is dat eigenlijk van secundair belang bij een film die dusdanig veel op zijn CGI gebruik rust. Voor de fans van de reeks biedt deze film ongetwijfeld een feest van herkenning en als de originele tune van John Williams door de bioscoopzaal heen schalt levert dat ongetwijfeld een kippenvel moment op.