Het huwelijk van zestigers Victor en Marianne Drumond is na vele jaren behoorlijk uitgeblust. Marianne probeert mee te liften met de moderne tijden, terwijl Victor zich ver weg houdt van alles wat nieuw en hip is. Marianne is het na een zoveelste confrontatie helemaal beu en zet Victor buiten de deur. Gelukkig hoeft Victor niet lang op zoek naar een nieuwe plek als hij van zijn zoon een waardebon krijgt voor een zeer bijzonder bedrijf van diens beste vriend Antoine. Het bedrijf van Antoine is gespecialiseerd in gethematiseerde avonden of dagen waarin de klant terug in de tijd kan om een bepaalde periode opnieuw te beleven. Lang hoeft Victor niet na te denken over de tijd die hij weer zou willen beleven: de zomer van 1974, het jaar waarin hij zijn vrouw Marianne leerde kennen in restaurant La Belle Époque. Het wordt voor Victor een week om nooit te vergeten waarin hij zich weer als twintiger kan voelen in een tijd waarin de toekomst van een oude man nog heel ver weg leek.

La Belle Époque van regisseur Nicolas Bedos gaat wat verwarrend uit de startblokken als we midden in een scene belanden waarin een stel aristocraten uit de 16e eeuw zich tegoed dan aan drank, vrouwen en het kleineren van de donkere medemens. Nog verwarrender wordt het een paar tellen later als een stel gewapende mannen, gekleed anno 2020, ten tonele verschijnen, slachtoffers maken en uit zijn op geld. Waar zitten we precies naar te kijken? Een vraag die zestiger Victor (Daniel Auteuil) zich ook afvraagt als de focus van de bizarre scene zich verplaatst naar een restaurant waar we Victor op een tablet naar de betreffende scene zien kijken. Het blijkt een scene te zijn uit een nieuw programma waar zijn zoon aan werkt. Victor moet niks weten van die vreemde moderne series die nergens over lijken te gaan. Het zoveelste teken aan de wand voor zijn vrouw Marianne (Fanny Ardan) die zich aan de andere kant van de tafel kapot ergert aan de prehistorische houding van haar man. Wat moet ze toch samen met een persoon die duidelijk niet met zijn tijd mee wil gaan?

Die situatie die regisseur Nicolas Bedos schets in het begin van de film is meteen duidelijk: Victor en Marianne waren ooit elkaar geliefden, maar zijn elkaar jaren geleden al uit het oog verloren. Victor struint maar wat rond en denkt veel aan de onbezonnen tijd van vroeger, terwijl Marianne er een relatie op na houdt met één van haar patiënten en zich graag laat onderdompelen in een wereld vol nutteloze gadgets om maar hopeloos relevant te blijven in een wereld die ook voor haar eigenlijk veel te snel gaat. Grappig genoeg is het dan juist Victor die zich waagt een het meest hippe om te doen van dit moment: tijdreizen door middel van een gethematiseerde set naar keuze. Veel behoefte aan het herbeleven van de Tweede Wereldoorlog of de slag om Waterloo heeft Victor niet. Geef hem maar de rustige zeventiger jaren waarin hij de eerste stappen zette op het gebied van de liefde. Een verrassende keuze, waar niet alleen Victor bij gebaat blijkt te zijn.

La Belle Époque, de naam van het restaurant waar Victor zijn vrouw veertig jaar geleden leerde kennen, verweeft verschillende verhalen door elkaar. Uiteraard is het verhaal van Victor die de tijden van welleer beleeft de hoofdmoot, maar ook het liefdesleven van zakenman Antoine (Guillaume Canet), wiens bedrijf verantwoordelijk is voor de speciale dienst, raakt verstrikt met die van Victor. Zijn vriendin Margot speelt namelijk de jonge versie van de vrouw van Victor en dat zorgt voor de nodige spanning als Victor steeds meer op gaat in het spel en Margot steeds meer aanziet voor zijn eigen vrouw. Vooral als het niet altijd even duidelijk is of hij hernieuwde gevoelens voor zijn vrouw ontwikkeld of echt meer voor Margot begint te voelen. Wat volgt is een vermakelijk verhaal waarin ruimte is voor humor, romantiek en een zoektocht naar de ware betekenis van de liefde. Dat Bedos niet altijd de touwtjes even strak weten te houden, waardoor het verhaal op sommige momenten toch wat begint te zwalken, is eigenlijk niet heel erg. La Belle Époque heeft het hart op de juiste plaats zitten en dat levert een zeer aangename film op.

Extra’s: La Belle Époque ligt helaas als kale editie op DVD in de winkelschappen.

La Belle Époque is een heerlijke feelgood-movie met het hart op de juiste plaats, een vleugje nostalgie en de zoektocht naar ware liefde. Victor, die niets moet weten van moderne tijden en net het huis is uitgezet door zijn vrouw Marianne, herbeleeft dankzij een bijzonder bedrijf weer de zomer van 1974 waarin hij zijn vrouw leerde kennen. Dat die duik in het verleden weer oude gevoelens oproept bij Victor mag geen verrassing heten, maar krijgt hij nou weer warme gevoelens voor zijn vrouw of voor de actrice die haar speelt? Het zorgt voor een hoop humor en verwarring, maar regisseur Nicolas Bedos raakt soms zelf ook een beetje het spoort bijster als heden en verleden dwars door elkaar heen beginnen te lopen. Daardoor voelen niet alle verhaallijntjes even bevredigend aan, maar gelukkig staat het ’t grotere geheel nooit echt in de weg. La Belle Époque is een zeer aangenaam filmpje die zonder enige twijfel voor een glimlach zal zorgen.

Met dank aan Paradiso Filmed Entertainment i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.