Lois Elzinga mag in haar functie als rechercheur bij de Alkmaarse politie de meest zware zaken onderzoeken. Ze leeft daarbij min of meer voor haar werk, maar is niet heel geliefd bij haar collega’s. Dit ligt er vooral aan dat ze haar collega Fred in het verleden heeft gerapporteerd, toen deze bij een aanstaande zelfmoord niet snel genoeg een ladder op wist te klimmen. Voor zaken en ook personen buiten haar werk heeft Lois geen ruimte in haar leven. Ze leidt dan ook een gecontroleerd, veilig leventje dat ze voor zichzelf heeft gecreëerd, waarbij ze zich te allen tijden vasthoudt aan haar zelfopgelegde regels. Als er echter een geheim uit haar verleden komt bovendrijven, wordt haar gecontroleerde, rustige leventje flink overhoop te gegooid.

De laatste jaren wordt het televisiebeeld flink overspoeld met politieseries. Je kan ze bijna niet meer wegdenken, maar dat maakt ook dat je je kan afvragen wat een nieuwe NPO-serie als Lois daar nog aan kan toevoegen. Daarbij lijkt de NPO te willen concurreren met Netflix en andere streamingdiensten, door producties te maken waarvan de kijker meteen méér wil. Met een welhaast filmische lengte van pakweg anderhalf uur per aflevering is dit op zich niet eens zo gek. De rode draad in de serie is in principe niets nieuws onder de zon, maar nog best interessant; Lois krijgt te maken met een aantal brute moorden in haar omgeving, waarbij het spoor lijkt te leiden naar een vrouw die niet bestaat. Het is een zoektocht die de kijker moet aanzetten om na elke aflevering meer te willen gaan kijken, maar juist de speelduur zal menig kijker hiervan weerhouden.

De vraag zit hem er dan ook een klein beetje in hoe de makers de serie constant interessant willen gaan houden. Aan het bronmateriaal ligt het niet; de verhalen zijn gebaseerd op de gelijknamige boeken van schrijfster Simone van der Vlugt. En ook de zaken die Lois behandelt zijn in principe interessant en goed genoeg uitgewerkt om het geheel spannend te houden. Toch heeft de serie met de nodige problemen te kampen. Zo wordt al snel pijnlijk duidelijk dat veel zaken ter opvulling worden gebruikt. Daarnaast worden veel zaken vrij ongenuanceerd gebracht. Zo is het gewoonweg bloed irritant te noemen dat Lois met grappen van haar collega’s krijgt te maken die echt niet door de beugel kunnen. Dat terwijl zij wel degene is die nieuwelingen soms flauwig op hun plaats zetn. Het zijn allemaal van dit soort zaken die een serie kunnen maken of breken.

Gelukkig weet Lois als geheel zijn kopje nog wel boven water te houden. De kleine kinderziektes waar de serie mee kampt, had in een tweede seizoen dan ook best gladgestreken kunnen worden, waarmee de NPO een sterk antwoord had kunnen hebben op bijvoorbeeld de Videoland producties. Als we naar het acteerwerk kijken, is dat wat houterig. Het is op dat vlak bijna net alsof je een toneelstuk gepresenteerd krijgt. Het camerawerk maakt dan weer een hop goed, iets dat ook geldt voor de soundtrack van de serie. Al met al voelt Lois als een soort tegenhanger van de succesvolle serie Klem, al weet Lois nergens dit niveau te halen. Als we dan vernemen dat de serie had te kampen met vrij tegenvallende kijkcijfers, lijkt het erop dat het bij dit seizoen gaat blijven.

Extra’s: Naast de drie afleveringen is er helaas geen bonusmateriaal te vinden op de dvd release.

Lois – De Complete Serie heeft verhaallijnen die boeiend genoeg zijn om de serie spannend te houden, maar blijkt toch niet het beoogde antwoord van de NPO op de politiethrillers van streamingdiensten als Videoland. In drie afleveringen van anderhalf uur wordt je aan de hand genomen door rechercheur Lois Elzinga, waarbij de zaken waar ze aan werkt goed in beeld worden gebracht. Toch doet de serie zichzelf te kort door te verzuipen in flink uitgesmeerde standaard riedeltjes die we de laatste jaren al meer dan eens kregen voorgeschoteld in een handvol dertien in een dozijn Nederlandse politieseries. De serie had zich misschien nog kunnen onderscheiden door er een sterk tweede seizoen aan vast te gaan plakken, maar vooralsnog lijkt dat er niet van te komen. Het maakt Lois tot een aardig tussendoortje, waar meer in had gezeten, die zoals het er nu op lijkt snel in de vergetelheid zal landen.

Met dank aan Just Entertainment voor het recensie-exemplaar.