In de verlaten stad Lost River probeert de alleenstaande moeder Billy, samen met haar twee zoons, het hoofd boven water te houden. Haar zoon Bones probeert een centje bij te verdienen door schroot te verzamelen en te verkopen, iets dat hem niet in dank wordt afgenomen door Bully. Bully is de baas in de verlaten straten van Lost River en tolereert van niemand iets. Terwijl de moeder van Bones de kost probeert te winnen in een lugubere club, vertelt het buurmeisje hem een opmerkelijk verhaal over een vloek die heerst op het dorpje. Bones is vastberaden deze vloek te doorbreken, om zo de toekomst van zijn familie en het dorpje veilig te stellen.

Ryan Gosling maakt zijn schrijvers- en regiedebuut met dit macabere sprookje, een arthousefilm van de bovenste plank. Het is iets waar Gosling de laatste jaren vertrouwd mee lijkt geraakt. Dit is ook flink terug te zien aan de manier van filmen en het zeer mysterieuze, soms onduidelijke en vreemde verhaal. Daarnaast is de stijl die Nicolas Winding Refn in zijn films Drive en Only God Forgives gebruikt, met Gosling in de hoofdrol, duidelijk terug te vinden. Qua verhaal doet Lost River nog het meest denken aan Twin Peaks, want wie ook maar een aantal minuten van de film mist zal de draad compleet kwijt zijn. Hoewel de film bij het overgrote deel van het publiek niet goed ontvangen werd tijdens de release in 2014, is een ding zeker: ondanks dat de film zware visuele herkenningspunten heeft met andere films, heeft Gosling hier wel zijn eigen draai aan weten te geven.

Qua cast maakt Gosling niet direct voor de hand liggende keuzes. Zo was het misschien het makkelijkste geweest als hij zelf had geschitterd in de hoofdrol, waarmee hij direct een aanzienlijk publiek had bereikt. Toch koos hij ervoor om Iain De Caestecker de rol van Bones te laten vertolken. De Caestecker is tot nu toe het meest bekend van zijn rol als Leo Fitz in Marvels Agents of S.H.I.E.L.D.. Naast hem werd Matt Smith gecast voor de rol van Bully. Smith speelde zijn bekendste rol tot nu toe nog in de serie Doctor Who, maar binnenkort zal hij in de bioscopen te bewonderen zijn in de blockbuster Terminator Genisys. Christina Hendricks speelde eerder met Gosling samen in de film Drive, en zij vertolkt in Lost River de rol van moeder Billy. Maar de bekendste naam in de cast is toch wel die van Eva Mendez, de partner van Gosling. Mendez heeft een flinke waslijst aan films op haar naam staan, waaronder 2 Fast 2 Furious, Hitch en The Place Beyond the Pines, waar ze overigens ook samen met Gosling in speelde.

Er zijn een aantal factoren die van Lost River een bijzondere film maken. Zo is het verhaal doordrenkt van vaagheid, waarbij het er dan ook meer op lijkt dat Gosling een wereld probeert te scheppen in plaats van een daadwerkelijk sterk verhaal. Soms is er werkelijk geen touw aan vast te knopen en je moet dan ook niet raar opkijken als je na het eerste deel van de film al flink verward bent. Antwoorden hoef je echter niet te verwachten, want in het tweede deel van de film neemt het alleen maar toe. Je blijft dan ook met veel vragen zitten. ‘Wat probeert Gosling nou eigenlijk te vertellen?’ en ‘wat is nou het grote mysterie dat Lost River met zich meedraagt?’. Het zijn vragen waar je maar deels antwoord op krijgt aan het einde van de rit. Het lijkt dan ook meer op een aantal losse plotjes die min of meer aan elkaar worden verbonden, zonder dat er nou echt duidelijk wordt wat deze met elkaar te maken hebben. Hierdoor is er ook niet echt een persoon als hoofdrolspeler aan te wijzen, deze lijken namelijk een bijrol te spelen. Wat dat betreft gaat stijl ver boven de inhoud in Lost River.

Een andere factor is het camerawerk, dat onder leiding stond van Benoît Debie. Debie stond sowieso al bekend om zijn bijzondere manier van filmen, kijk maar eens naar de cinematografie van Spring Breakers en Enter the Void. Ook in Lost River maakt hij veelvuldig gebruik van de duisternis en neon verlichting. Dit wordt de gehele film zo verschrikkelijk mooi in beeld gebracht, dat het af en toe lijkt alsof je naar een schilderij van een grootmeester aan het kijken bent. De onverwachte camerapunten, het nachtmerrie-achtig in beeld brengen van bepaalde objecten, maar vooral het veelvuldig gebruikte symmetrische camerawerk maken de film een genot om naar te kijken. Als laatste willen we graag nog even de sfeervolle soundtrack van Johnny Jewel benoemen. Zijn duistere geluiden maken de film helemaal af en zullen je zeker in de sfeer van de film weten te brengen.

Extra’s: Naast de hoofdfilm zijn er enkel een drietal trailers op de dvd te vinden. Dit is zeker een gemiste kans aangezien er volgens componist Johnny Jewel meer dan 200 uur film geschoten is. Juist omdat het verhaal zo vaag in elkaar steekt had een interview met regisseur/schrijver Ryan Gosling wel op zijn plaats geweest. Ook een making of had een schot in de roos geweest. Zo was het interessant geweest om te zien hoe Gosling te werk was gegaan bij zijn debuut, of hadden we graag meer inzicht gekregen over het camerawerk van Debie.

Lost River is een arthousefilm geworden waarbij art gerust met hoofdletters geschreven kan worden. Het verloop van de film is bijzonder traag, waardoor de aandacht bij de gemiddelde filmkijker toch wat zal wegvloeien. Hoewel de film adembenemende beelden bevat en een zeer sfeervolle soundtrack, had Gosling het verhaal wellicht toch een wat duidelijker verloop moeten geven. Doordat veel vragen onbeantwoord blijven, ligt de film vrij zwaar op de maag. De bizarre gebeurtenissen in de film, en dan vooral die in de lugubere club waar moeder Billy werkt, zullen de kijker verward achterlaten. Voor de liefhebbers van experimentele films is Lost River zeker een aanrader en mogen we spreken van een debuut van Gosling die ons in elk geval benieuwd maakt of Gosling deze lijn gaat voortzetten.

Met dank aan Cinéart voor het recensie-exemplaar.