In januari 1969 is Don Draper nog steeds niet teruggekeerd naar zijn werk en geniet hij van zijn gedwongen betaalde verlof voor onbepaalde tijd. Hij neemt van de gelegenheid gebruik om met Megan naar Los Angeles te gaan en haar carrière een boost te geven. Bij Sterling Cooper & Partners voelt Ken Cosgrove zich overwerkt en vraagt Joan of zij de meeting met het nieuwe hoofd marketing van Butler Shoes kan overnemen. Ze accepteert zijn verzoek in de hoop dat de oplossing resulterend uit het gesprek zal worden gezien als een beslissende en preventieve maatregel in het overwinnen van een potentieel probleem. Ze wil hiermee aantonen dat ze meer verdient dan alleen een gewaardeerde secretaresse zijn. Peggy vermijdt Ted ten koste van alles, terwijl ze probeert om te gaan met de nieuwe ‘Don’, Lou Avery. Met wat hulp van freelancer Fred Rumsen doet ze nieuwe ideeën op. Roger blijft zijn alternatieve levensstijl verkennen maar ontmoet Margaret op haar verzoek.

De vreemde gewaarwording van Mad Men is dat afgezien van Don, en ondanks de titel, de meest interessante personages twee vrouwen zijn: Elisabeth Moss’ Peggy en Christina Hendricks’ Joan. Door middel van opklimming in de pikorde van het bedrijf en hun soms omstreden relatie, heeft Mad Men twee zeer verschillende persoonlijkheden ontworpen in de opkomst van de rechten van vrouwen, en dat zonder van de karakters een symbolisch toonbeeld te maken. Voor Mad Men geldt eveneens dat het een prachtige show is die in staat is om je in een bijna tranceachtige toestand te houden. Op bepaalde momenten lijkt het alsof stijl en sfeer de hoofdmoot zijn voor de show, waarbij andere scenes je doen afvragen of het er werkelijk zo aan toe ging in die tijd. Toch gaat het nooit aan zijn doel voorbij om een wereld te vertonen waarin men zich afvraagt wie ze zijn of wie ze hadden willen zijn.

In het vorige seizoen kregen de makers te maken met de kritiek dat Don’s acties nogal repetitief begonnen te worden. Ook al was er bewust voor gekozen, niemand kan ontkennen dat de steeds door hem herhalende fouten uit het verleden wat voorspelbaar begonnen te worden. Vanaf de start van dit zevende seizoen begint het al een hele andere wending aan te nemen als Don in Los Angeles is om zijn wankelende huwelijk met Megan te redden. Zijn uiteindelijke terugkeer bij Sterling Cooper & Partners was fascinerend en eveneens kenmerkend voor zijn karakter, aangezien hij nu verantwoording af moet leggen aan Lou Avery. Daarnaast heerst er ook een nieuwe vijandige dynamiek met zijn voormalige protegé Peggy. Haar grote succes in dit seizoen en de uiteindelijke hereniging met Don bewijzen opnieuw hoe vakkundig de show gemaakt is. Peggy is allang niet meer de jonge onervaren vrouw die ze was toen de show net begon.

Het is jammer dat niet ieder personage even goed uit de verf komt in dit seizoen. Met name karakters zoals Lou en Megans’ zaakwaarnemer voelen aan als onbedoelde karikaturen. Enkele subplots halen ook niet het gewenste niveau waar de serie juist om bekend staat. Echter, de belangrijkste verhaallijnen blijft van een enorm hoogstaand niveau. De overname van Sterling Cooper & Partners door McCann lijkt in eerste instantie weer een herhaling van zetten, maar werkt uiteindelijk verrassend goed in combinatie met het naderende permanente einde van de serie. Ieder karakter krijgt de juiste hoeveelheid screentime in de laatste afleveringen. De enige die toch net wat meer aandacht had verdient is Roger. Wellicht had een eigen aflevering zijn personage meer eer aan gedaan. Zijn verhaallijn wordt weliswaar afgerond maar de finale voelt wat misplaatst en geforceerd aan en dat is jammer voor één van de beste personages van de serie.

Extra’s: Dit zevende en tevens laatste seizoen is voorzien van een uitgebreid aantal aan extra features. ‘Gay Rights’ is een 23-minuten durende tijdlijn van homo rechten in de Amerikaanse geschiedenis. ‘The Trial of the Chicago 8’ is een tweedelige special van meer dan 50 minuten over de acht activisten en hoe de sociale onrust deel uitmaakte van dit tijdperk. ‘Unmarried Professional Woman’ is een half uur durende special die zich richt op de belangrijkste personages van de show en hoe het leven er uit zag voor vrouwen in deze periode. ‘Generation Boom’ gaat in op de stijl en het leven van de babyboom generatie. ‘The Best Things In Life are Free’ is een korte ode aan Robert Morse en zijn karakter Burt Cooper door de jaren heen in Mad Men.

Mad Men – seizoen 7 zorgt ervoor dat deze serie met recht de geschiedenis in kan en zal gaan als één van de beste tv-series ooit. De serie blinkt uit in de progressieve ontwikkeling van de ijzersterke karakters. Je krijgt bij dit slotseizoen het gevoel alsof de makers al vanaf de start van de serie naar dit einde hebben toegewerkt. Nagenoeg alle verhaallijnen van de grote personages worden mooi sluitend afgerond. Toch is het jammer dat juist die van Roger, één van de beste karakters uit de show, wat afgeraffeld aanvoelt. Een grootse show als Mad Men wordt wellicht niet met een hoop vuurwerk beëindigd, maar ook zeer allesbehalve teleurstellend. Ieder belangrijk karakter krijgt zijn of haar moment van relatieve rust, maar geen van hen lijkt een zekerheid te hebben op een lang en gelukkig leven. Mad Men is één van de best geschreven tv shows en het zal voor zender AMC erg lastig worden om de leegte weer op te vullen.

Met dank aan Dutch Filmworks voor het recensie-exemplaar.