Nadat Thomas en de andere Gladers zich bevrijd hebben uit het mysterieuze labyrint, staat de groep opnieuw een lastige taak te wachten. Als de puzzelstukjes voor het gezelschap in elkaar vallen, is Thomas vastberaden om de kwade organisatie WCKD ten val te brengen. Dit leidt ertoe dat ze in een dor en op het eerste gezicht verlaten landschap belanden. Al snel komen ze erachter dat de mensheid op de rand van de afgrond staat en dat een groot deel van de wereldpopulatie is getroffen door een virus. Als de Gladers een verzetsgroep treffen pakt WCKD met groot machtsvertoon uit en moeten de Gladers vechten voor hun leven en het bestaan van de mensheid.

Na het succes van The Maze Runner van vorig jaar is daar dan eindelijk het vervolg. Voor de mensen die onbekend zijn met de boeken was de grote vraag hoe het verhaal verder zou gaan. Dit omdat Thomas en de andere Gladers aan het einde van het eerste deel bevrijd werden door een onbekende organisatie. Gelukkig gaat de film direct door waar men in het eerste deel was gestopt. Dit zorgt ervoor dat als je beide films achter elkaar zou kijken je het gevoel krijgt naar één lange film te kijken. Wederom is de regie in handen van regisseur Wes Ball, die natuurlijk een geweldig debuut maakte met The Maze Runner. Toch is dit tweede deel hele andere koek, want het labyrint zelf is al ontrafeld en is het feitelijk alleen nog de vraag waarom de jongeren in het labyrint zijn gestopt.

Gedurende de film krijg je het gevoel dat The Scorch Trials een mengelmoes van verschillende films is. Waar The Scorch Trials nog het meeste aan doet denken is World War Z. Dit komt vooral door de agressieve en snelle zombie-achtige wezens, Cranks genaamd. Het brengt dan natuurlijk weer veel schrikmomenten met zich mee, die over het algemeen erg effectief zijn toegepast. Soms zit je echt rechtop in je bioscoopstoel, omdat er heel onverwachts weer een Crank in beeld komt. Het blijft alleen de grote vraag waarom deze film in 3D is uitgebracht, het heeft voor deze film totaal geen toegevoegde waarde. Dat is natuurlijk erg jammer, want de scènes met de Cranks hadden veel beter uitgewerkt kunnen worden en hadden bij een goede 3D weergave nog intenser kunnen zijn dan ze al waren.

The Scorch Trials brengt dus niet echt iets nieuws onder de zon. Waar het eerste deel nog uitblonk in zijn mysterieuze setting en het feit dat je zonder enige voorkennis zomaar het verhaal in werd geslingerd, kan dit deel zich in het rijtje van soortgenoten als The Divergent Series en The Hunger Games aansluiten. Meer nog dan de eerste film gaat dit vervolg over een groep tieners in een post-apocalyptische wereld die zich aansluiten bij het verzet om zo de wereld te redden. Dit terwijl vooraf er nog enige hoop was dat The Maze Runner niet in dat stramien zou vervallen. Ook een aantal clichés werken best storend. Een mooi voorbeeld hiervan zien we als Thomas en Brenda moeten vluchten voor een horde Cranks en naar boven klimmen in een half ingestort gebouw, daar valt Brenda op een ruit die bij elke beweging verder barst. We kunnen kort zijn en ons openlijk afvragen waar we dit niet eerder hebben gezien.

Het laatste puntje van kritiek kunnen we nog geven aan het midden gedeelte van de film. Hier proberen de makers het verhaal een dramatische wending geven, die helaas gefoceert en langdradig aanvoelt. Daarnaast heeft ook deze film een open einde. Met de verfilming van het laatste boek in de reeks van James Dashner, genaamd The Maze Runner: The Death Cure op 16 februari 2017, zou het bijna vreemd zijn geweest als het niet zo was zelfs. Tot die tijd zullen we het moeten doen met The Scorch Trials en gezegd moet worden dat het een film is die vooral op het grote scherm indruk zal weten te maken. Alles ziet er weer gelikt uit en het is fijn dat de cast geheel terugkeert, zo zien we Dylan O’Brien weer als Thomas en Kaya Scodelario als Teresa.

Maze Runner: The Scorch Trials brengt misschien niets nieuws onder de zon, maar is opnieuw zeker vermakelijk. Helaas zitten er wel een aantal cliché momenten in de film, waardoor we kunnen concluderen dat het eerste deel beter is. Het goede camerawerk maakt gelukkig wel dat ook deze film prima wegkijkt. Laten we hopen dat het aangekondigde derde deel minimaal zo vermakelijk is, want dan kijken we daar in ieder geval weer met smart naar uit. Ook met dit vervolg houdt deze reeks het voor nu op een dikke voldoende.