Greg Gaines is een klungelige en zelf-hatende student die zijn laatste jaar op de middelbare Pittsburgh Schenley school zo anoniem mogelijk wil doorbrengen. Hij vermijdt ieder sociaal contact en brengt het grootste deel van zijn vrije tijd door met zijn beste vriend Earl. Greg en Earl maken samen graag korte parodiefilms van bekende filmklassiekers. Als Greg ontdekt dat een medestudent van hem, Rachel Kushner, gediagnosticeerd is met leukemie, wordt hij door zijn ouders gedwongen om met haar bevriend te raken. Ondanks dat ze geen van beide behoefte hebben aan elkaars gezelschap, klikt het tot hun eigen verbazing toch goed tussen de twee en worden ze onafscheidelijke vrienden. Wanneer Rachel begint met chemotherapie en haar toestand verslechtert, brengt Greg steeds minder tijd op school door om meer voor Rachel te kunnen zorgen.

Me and Earl and the Dying Girl ging in première op het Sundance Film Festival in januari 2015, waar het zowel de jury- als de publieksprijs won. Het is een typische soort film die past bij de reputatie van dit filmfestival. Sundance staat bekend om haar voorkeur en waardering voor films die de standaard formules uitdagen, risico’s durven nemen en resoneren op een hoger niveau dan de gemiddelde filmstudio. Het thema van de film mag dan niet bijzonder origineel zijn, er zijn immers de laatste jaren veelvuldig films uitgebracht met ongeneeslijke ziektes als onderwerp, zoals onder andere The Fault In Our Stars en My Sister’s Keeper). De uitvoering van Me and Earl and the Dying Girl heeft wat dat betreft meer overeenkomsten met 50/50, omdat beide niet op geforceerd sentiment uit zijn. Het is een luchtige coming-of-age film over een groeiende vriendschap tussen een chronisch ziek meisje en een klungelige onzekere jongen.

Bij de verschijning van acteur Thomas Mann zou je niet direct denken aan een volwaardig hoofdrolspeler, maar de rol van Greg als onhandige tiener lijkt hem op het lijf te zijn geschreven. Greg is oppervlakkig en onzichtbaar tegelijk, wat betekent dat hij iedereen op de middelbare school kent, maar met niemand echt bevriend is. Zelfs zijn beste jeugdvriend Earl (RJ Cyler) beschouwd hij niet als een échte vriend. Naar eigen zeggen is Earl eerder zijn collega, omdat ze samen graag korte parodiefilms maken. In de pauzes brengen ze hun tijd door in het kantoor van hun geschiedenisleraar, kijkend naar oude Werner Herzog interviews of kunstzinnige films uit de Criterion Collection. Greg is een rustige, vreemde en (genadeloos) eerlijke vierdejaarsstudent en cinefiel die een geforceerde vriendschap met Rachel (Olivia Cooke) moet aangaan. Uiteindelijk is het vanwege deze oprecht geworden vriendschap dat zijn onzichtbare bestaan langzaam verdwijnt en hij beseft dat het goed is voor de mensen om hem te zien voor wie hij werkelijk is.

Het meest verrassende aan deze film is dat je op voorhand verwacht dat het een tranentrekker zal zijn, maar waarbij de uitkomst meer ruimte biedt aan humor dan aan dramatiek. Belangrijk aspect hierbij is dat deze humor te allen tijde luchtig en subtiel blijft en nooit lomp of plat wordt. Dit is de verdienste van regisseur Alfonso Gomez-Rejon en Jesse Andrews, de auteur van de gelijknamige roman uit 2012. Me and Earl and the Dying Girl slaagt erin om liefde en leven te vinden in een hopeloze plek. De prestaties van Thomas Mann en Olivia Cooke zijn onderhoudend, ingetogen en krachtig als een kwetsbaar of emotioneel moment dit van hen vraagt. Hetzelfde kan gezegd worden van de meer excentrieke bijrollen, met onder andere Nick Offerman als Gregs’ vader en Jon Bernthal als geschiedenisleraar. Nieuwkomer RJ Cyler valt eveneens in positieve zin op als Earl, die evolueert van comic relief naar een onmisbare schakel als de relatie tussen Greg en Rachel lijkt te escaleren. De film wordt volledig gedragen door het relatief onervaren en jonge trio met een prima ondersteunende cast.

Extra’s:
• Uitgelicht: film voor Rachel: (05:01) De volledige film die door Greg en Earl gemaakt werd voor Rachel.
• Gregs trailer: (01:01) Een trailer van de film, gemaakt door Greg.
• Verwijderde scenes: (12:17) Een reeks met verwijderde scenes inclusief commentaar van de regisseur.
• Galerij: Overzicht met afbeeldingen uit de film.
• Audiocommentaar De gehele film voorzien van commentaar door regisseur Alfonso Gomez-Rejon.

Me and Earl and the Dying Girl is een zeer luchtige en frisse coming-of-age film, waarbij niet het zwaarmoedige thema van het ongeneeslijk ziek zijn centraal staat maar de vriendschap tussen twee verschillende jonge mensen. Wie hoopt op een tranentrekker kan deze film beter links laten liggen aangezien dit nergens de insteek is. Op dat vlak is de film meer te vergelijken met 50/50 dan met The Fault In Our Stars. Me and Earl and the Dying Girl is een mooie kleine en subtiele film die meer komedie bevat dan drama. De cast is uitstekend, waarbij vooral de jonge hoofdrolspelers er bovenuit steken. Voor sommige kijkers zal de film net wat te eigenzinnig zijn, maar wie kan genieten van een intelligente film met het hart op de juiste plek, zal zeker niet bedrogen uit komen.

Met dank aan Team Lewis en 20th Century Fox Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.