Het is 1969 en Tom Kidman wordt door de CIA naar Londen gestuurd om de legendarische regisseur Stanley Kubrick te zoeken. Met een koffer met geld moet hij Kubrick zien over te halen om de maanlanding na te bootsen, dit voor het geval deze misgaat. Eenmaal in Londen aangekomen denkt Tom dat hij de manager van Kubrick gevonden heeft, maar wat Tom niet weet is dat hij een voorstel aan diens neef Jonny doet. Jonny neemt het geld aan, maar wordt hiervan door de plaatselijke maffia beroofd. Tom en Jonny zullen moeten samenwerken om het geld terug te halen en zo de film van de nagebootste maanlanding op tijd af te krijgen.

In de hoofdrollen van Moonwalkers zien we Ron Perlman en Rupert Grint. Perlman kennen we van de films Hellboy, maar is daarnaast vooral bekend uit het b-film segment dat veel uit de reinste bagger bestaat. Grint is het meest bekend van zijn rol in de Harry Potter-reeks als Ron Weasley. Niet echt een cast die je direct het voordeel van de twijfel gunt, zeker niet na het zien van de foute bioscoopposter. Gelukkig weet de film flink te verrassen en na tien minuten begin je al te merken dat Moonwalkers een alleraardigste en vooral erg leuke film is. Moonwalkers is dan ook vooral een film die ons met de neus op onze vooroordelen weet te drukken.

Bij het horen van het verhaal van Moonwalkers knepen we onze billen samen, want om een groot regisseur als Stanley Kubrick te gebruiken als kapstok voor chaotisch verhaal leek niet echt iets waar we op zaten te wachten. Daarnaast klinkt het gewoonweg te belachelijk voor woorden. Toch is het verhaal gebaseerd op een echte complottheorie, want al jaren doen er geruchten in de ronde dat NASA Stanley Kubrick heeft ingehuurd om de maanlanding na te bootsen. In 2012 verscheen hierover al de fraaie documentaire Room 237. Toch is vanaf het eerste moment duidelijk dat Moonwalkers deze theorie niet bepaald serieus neemt, want het is vanaf de eerste minuut eigenlijk al duidelijk dat de film vooral de draak steekt met deze theorie.

Natuurlijk is Moonwalkers een film met een dikke knipoog, zo is de actie in de film snoeihard en volledig over de top. Zo leidt een ‘headshot’ bij een vuurgevecht direct tot een hoofd dat uit elkaar spat. Maar naast dit soort actie en de humor die daarmee gepaard gaat, bevat de film een aantal hallucinerende trips die op zijn zachtst gezegd geniaal uit de verf komen. Zo belanden Jonny en Tom in een huis vol drugs als ze in contact komen met een geflipte regisseur die ermee instemt om de maanfilm te maken. Tom neemt een pilletje waarna hij vervolgens in een badtrip terecht komt. Het camerawerk valt hierbij positief op en zorgt ervoor dat de bizarre hallucinaties die Tom krijgt bijzonder sfeervol en realistisch zijn verfilmd.

Moonwalkers is een verrassend leuke film geworden, waarbij je je niet moet laten ontmoedigen door het compleet absurde verhaal. De film biedt entertainment op elk vlak en zal er dan ook zeker voor zorgen dat je met een brede grijns de bioscoopzaal verlaat. Wat eigenlijk direct opvalt is hoe goed het tijdsbeeld van de jaren 60 wordt neergezet, met als hoogtepunt de briljant gefilmde trip die Tom krijgt. Waar je eigenlijk een belabberde film verwacht te zien, ontaard het zich in een van de leukere films die we de laatste tijd te zien hebben gekregen. Moonwalkers is geen groots meesterwerk, maar als je een film wilt zien met de nodige humor en actie is het zeker een absolute doch licht krankzinnige aanrader.