Hercule Poirot is een van de beste detectives ter wereld. Nadat hij een zaak in Irak heeft opgelost, belandt hij op de Orient Express die hem van Istanbul naar Londen moet brengen. Eenmaal aan boord wordt Poirot benaderd door het ongure type Edward Ratchett. Deze biedt hem veel geld om hem te beschermen tegen de vele vijanden die hij in het verleden heeft gemaakt. Poirot weigert, waarna Ratchett die avonds wordt vermoord door een van de passagiers aan boord van de Orient Express. Hierop start Poirot een onderzoek waarbij hij de moordenaar moet zien te ontmaskeren. En iedereen kan de moordenaar zijn, dus hij moet snel te werk gaan voordat de dader opnieuw toe kan slaan. Een race tegen de klok om de puzzel op te lossen begint.

In 1934 verscheen het boek Murder on the Orient Express, geschreven door de wereldberoemde schrijfster Agatha Christie. In 1974 werd het boek voor het eerst verfilmd, waarbij Albert Finney de rol van Hercule Poirot vertolkte. Hoewel Finney een gerespecteerd acteur is, bleek hij volledig miscast in de rol van de wereldberoemde detective. Later werd Poirot gespeeld door Peter Ustinov, die duidelijk beter bij de rol paste. Nadat 20th Century Fox in 2013 de plannen opperde voor een remake, stapte Kenneth Branagh twee jaar later in om de klassieke film naar het doek te vertalen. Niet alleen tekende hij voor de regie, maar ook neemt hij hier de hoofdrol voor zijn rekening nam. Net als bij de versie van 1974 voegt Branagh een flinke sterrencast toe aan de productie, waaronder namen als Johnny Depp, Daisy Ridley, Michelle Pfeiffer en Judi Dench. Toch was men vooral benieuwd in hoeverre Branagh het verhaal weet te moderniseren en het overdreven acteerwerk uit het origineel kan verbeteren. De trailer zag er in elk geval prima uit, waarbij het lijkt alsof er meer actie in de film is gestopt.

En het moet gezegd, qua cinematografie en aankleding ziet de film er tip-top uit. Als de film zich eenmaal naar de Oriental Express verplaatst, wordt de kijker getrakteerd op prachtige landschappen en een zeer goede sfeer. Het enige smetje in de beginfase komt naar voren als de trein tot stoppen wordt gedwongen door een lawine, waarbij de gebruikte computereffecten behoorlijk ondermaats zijn. Toch lijkt het erop dat de film een stuk beter uitgewerkt is dan de voorgaande versie. Maar als de moord gepleegd is gaat het mis. Het onderzoek dat ingezet wordt gaat gepaard met teveel en te lang gerekt dialoog, waarbij je als kijker helemaal murw gepraat wordt. Wat ook niet helpt is dat de plot veel te doorzichtig is, waarbij je kan concluderen dat de modernisering niet goed uit de verf komt. Ook helpt Branaghs zijn vertolking van Poirot als arrogant typetje niet mee. Het lijkt er bijna op dat hij alles al eerder weet dan de dader zelf.

De acteerprestaties van overige castleden zijn gelukkig een stuk beter, al neigen velen wel richting overacting. Het is iets wat in de originele film al heel erg naar voren kwam, maar zorgt er hier voor dat de hele ontknoping zeer oubollig overkomt. Het lijkt uiteindelijk bijna de hele bedoeling geweest van deze modernisering, iets waar je dan ook echt van moet houden. Echter, het zal de doorsnee kijker vooral op de zenuwen werken. Deze als moderne versie bestempelde film roept dan ook het gevoel op dat we naar oude wijn in nieuwe zakken kijken, waarbij de echte modernisering uitgebleven is. Wellicht respectvol naar het origineel, maar hierdoor ook onnodig en overbodig. Het lijkt er dan ook meer op dat we naar een dure televisie-film kijken, die per ongeluk in de bioscoop terecht is gekomen. Een vervolg is nog niet bevestigd, maar dat hiervoor een opzetje wordt gegeven aan het einde zegt alles. Of het zover komt is nog maar zeer de vraag.

Murder on the Orient Express is een saaie rit geworden, waarbij het einde vooral als een verlossing zal komen. De dialogen zijn langdradig en de arrogante detective Hercule Poirot werkt vooral op de zenuwen. Toch zijn aankleding en de cinematografie een must voor het oog, wat ervoor zorgt dat de sfeer goed neergezet wordt. Het is dan ook op dit gebied dat het origineel wordt overtroffen, verder is het vooral oude wijn in nieuwe zakken en dus een vrij letterlijke herhaling van de versie uit 1974. Het is spijtig dat Branagh niet heeft gekozen voor een daadwerkelijk modernisering van het verhaal, want op deze manier is het een film die alleen leuk is voor de liefhebbers. Als film van nu schiet de film op teveel vlakken tekort.