Susan Morrow is een kunsthandelaar uit Los Angeles die een ongelukkig leven leidt samen met haar tweede man Hutton Morrow. Als Hutton weer eens op zakenreis moet, ontvangt Susan een pakketje met daarin een boek dat door haar ex-man Edward Sheffield is geschreven. De twee hebben elkaar al in geen jaren meer gesproken en bij het boek zit een briefje met het verzoek om na het lezen van het boek contact met Edward op te nemen. Het boek, genaamd Nocturnal Animals, is aan Susan opgedragen en als Susan begint te lezen raakt ze overmand door emoties en vraagt ze zich af of ze niet te snel van Edward is gescheiden.

Na het uitkomen van het fenomenale Arrival, dat absoluut een van de beste films uit 2016 is, stelt hoofdrolspeelster Amy Adams iedereen voor een dilemma. Met Nocturnal Animals levert mevrouw Adams namelijk haar tweede fenomenale rol af dit jaar en er de kans is dan ook aannemelijk dat zij bij het aanstaande award-seizoen meermaals zichzelf grootste concurrent zal treffen. Toch is Nocturnal Animals nog minder dan Arrival een film voor iedereen. De film laat de kijker uiteindelijk gedesoriënteerd achter in de zaal, waarbij de film zorgt voor meer vragen dan antwoorden. Dit is iets dat regisseur Tom Ford wel typeert en iets dat uiteindelijk flink te prijzen valt. Want ondanks dat dit pas zijn tweede speelfilm is flikte de eigenzinnige Texaanse regisseur dit eerder ook al met zijn eerste film A Single Man uit 2009. Het moet dan ook gezegd worden dat als Ford op deze manier blijft doorgaan, hij zich absoluut weet te onderscheiden van zijn collega’s.

In de rol van ex-man Edward Sheffield zien we niemand minder dan Jake Gyllenhaal, een acteur die de laatste jaren garant staat voor kwaliteit en die een film eigenhandig altijd naar een hoger niveau weet te tillen. De enige mindere film waarin Gyllenhaal de afgelopen jaren te zien was is film Southpaw, maar vrijwel iedereen is het erover eens dat juist zijn prestatie de film nog enigszins de moeite waard maakte. Toch is misschien wel de allerbeste rol weggelegd voor Michael Shannon in de rol van politieagent Bobby Andes. Shannon wist de laatste jaren te imponeren in films als Take Shelter en Mud, maar in Nocturnal Animals weet hij echt de show te stelen. Op welke wijze Shannon voor de rest zijn rol bekleed laten we even in het midden, dit omdat het verstandig is zo blanco mogelijk de film in te gaan. Andere rollen zijn er voor Aaron Taylor-Johnson, Isla Fisher en Armie Hammer.

Een groot verdienste voor de film is dat als Susan het boek van Edward begint te lezen, je direct in het verhaal wordt gezogen. Hierbij zal je je constant gaan afvragen waar Ford ons nou eigenlijk naar toe wil leiden met het verhaal. Want waar is het verhaal nou eigenlijk op gebaseerd en wat probeert Edward hiermee bij zijn ex te bereiken? Het verhaal over wraak, liefde en emotie zorgt dan ook voor een flinke knoop in je maag. Daarnaast voelt het bijna als een aanklacht tegen de moderne abstracte kunst, iets dat de bizarre en bijna walgelijke opening van de film goed wellicht verklaart. Verder laat het einde van de film het publiek ook nog eens verdeeld achter. Het geheel wordt ondersteund door een schitterende soundtrack van Abel Korzeniowski en de prachtige cinematografie van Seamus McGarvey. Alles bij elkaar opgeteld werkt alles in het voordeel van deze werkelijk sublieme film, die zich zonder meer mag meten met de beste films van dit jaar.

Nocturnal Animals is op elk vlak subliem, maar laat je aan het einde van de rit achter met meer vragen dan antwoorden. Ondanks dat dit pas zijn tweede film is, ligt dit in lijn met de stijl van de eerdere film van regisseur Tom Ford. Hij wordt gesteund door Amy Adams en Jake Gyllenhaal, die de sterren van de hemel spelen, al wordt de show toch echt gestolen door Michael Shannon in zijn rol als rechtvaardige, maar wat wereldvreemde politie-agent. Voordat je oordeelt over deze film, is het zeker raadzaam om het geheel eerst een dag of twee te laten bezinken en dat Nocturnal Animals niet een film is voor iedereen mag nu al duidelijk zijn. Je zal dan ook open moeten staan voor een film zonder duidelijke uitleg over het grote geheel. Met opnieuw een fenomenale film kijken we met veel smart uit naar de derde film van regisseur Tom Ford, dat hij namelijk voor een tweede keer zo briljant uit de hoek komt kan haast geen toeval meer zijn.