Debbie Ocean is de zus van de wereldberoemde Danny Ocean, waarbij het stelen in de familie blijkt te zitten. Al meer dan vijf jaar wacht Debbie in de gevangenis op het moment waarop ze de grootste roofoverval van haar leven kan gaan plegen. Voor de complexe roof zal ze een team van uitgekookte experts nodig zal hebben. Samen met Lou Miller, haar partner in crime, stelt ze een team van specialisten samen bestaande uit: juwelenmaakster Amita, oplichtster Constance, hekwerkexpert Tammy, hacker Nine Ball en modeontwerpster Rose. Hun plan is om een juweelstuk van 150 miljoen dollar te stelen tijdens het Met Gala, een jaarlijks liefdadigheidsbal in New York. Probleem is echter dat het juweel om de nek gehangen is bij de wereldberoemde actrice Daphne Kluger. Het plan zal dus perfect moeten worden uitgevoerd, voor de ogen van een groot publiek, om uiteindelijk onopgemerkt het gebouw te kunnen verlaten.

Het oorspronkelijke verhaal van Ocean’s 11 stamt uit 1960, toen Frank Sinatra, Dean Martin en Sammy Davis Jr. de hoofdrollen voor hun rekening namen. In 2001 was Steven Soderbergh verantwoordelijk voor de vrije remake, welke werd voorzien van een enorme sterrencast. De film bleek een groot succes, waarop nog twee sequels volgde die beide minder succesvol bleken. Ruim tien jaar later krijgt de trilogie nu een nieuw vervolg, dit keer gepresenteerd als een vrouwelijke variant. Voor de cast wordt wederom een flink blik aan grote namen open getrokken. Zo zien we naast Sandra Bullock ook Cate Blanchett, Anne Hathaway, Helena Bonham Carter en Rihanna op het affiche verschijnen.

Soderbergh droeg de regie over aan Gary Ross, al bleef hij wel aan als producent. Ross maakte carrière als scenarioschrijver en is daarnaast vooral bekend van de regie van de eerste The Hunger Game film. Op papier redelijk veelbelovend al was men ook direct sceptisch. Zo zagen we eerder al een vrouwelijke versie van Ghostbusters en dat werd zowel door fans als critici nou niet bepaald met open armen ontvangen. En toegegeven, het klinkt allemaal wat afgezaagd. Zo wordt er opeens een zus uit de hoge hoed getoverd van Danny Ocean, in het origineel gespeeld door George Clooney. De eerste gedachte is dan ook direct waarom deze Debbie niet eerder is genoemd in de Ocean’s-films. Wie die gedachte even kan parkeren ondervindt al snel dat Ocean’s 8 een typisch formulewerkje is, welke amper verschilt van de eerdere mannelijke films.

Toch hadden we juist omdat de trilogie er niet bepaald beter op werd graag een poging hiertoe gezien, zeker met een scenarioschrijver als Ross aan het roer. Het maakt dat Ocean’s 8 nou niet bepaald de originaliteitsprijs zal verdienen. Zo begint de film met de vrijlating van Debbie uit de gevangenis, waarna ze al snel in haar oude gewoontes terugvalt. Wat volgt is een soort inkleuroefening, waarbij de meeste tijd natuurlijk weer wordt uitgetrokken aan het samenstellen van het team. Niks mis mee, maar helaas zijn er ook nergens te bekennen. Voordeel is dat het tempo wel dusdanig hoog ligt dat de film voorbij vliegt. Het maakt Ocean’s 8 tot een degelijke crime-komedie die de fans zal kunnen bekoren, maar zich ook nergens onderscheidt of uitblinkt.

Extra’s: Op de Blu-ray release is het nodige aan bonusmateriaal te vinden, waarbij het vooral erg leuk is om eens een kijkje achter de schermen van deze film te nemen.
• Deleted Scenes (01:53) Een tweetal verwijderde scenes uit de film.
• Reimagining the Met Gala (12:47) Cast en crew praten over de gala scène, welke de sleutelscène van de film is.
• A Heist in Heels (11:35) Hierbij wordt er een toelichting gegeven over de kleding die de actrices in deze film dragen.
• Ocean’s Team 3.0 (13:20) Een featurette over de uitdagingen waarvoor regisseur Ross en de rest van het productieteam stonden bij het maken van deze film.

Ocean’s 8 is een aardige crime-komedie, die teveel vasthoudt aan de formule van de eerdere Oceans-films. Het wordt dan ook al snel duidelijk dat de makers best iets meer hun best hadden kunnen doen om origineel uit de hoek te komen. Alles wat gebeurt ligt in de lijn der verwachting en bewandelt exact de formule uit de mannelijke variant. Desondanks wordt allemaal nergens vervelend en blijft zelfs best vermakelijk, vooral door de vele verwijzingen naar de eerdere films. Wel komt de uiteindelijke plotwending vrijwel uit de lucht vallen, waarbij het een onmogelijke opgave blijkt om als kijker zelf ook het plot te kunnen ontrafelen. Toch is er verder geen reden te klagen, al wordt het allemaal nergens echt heel erg bijzonder. Of hier dan ook nog een vervolg op moet gaan komen is nog maar de vraag. Voor nu is Ocean’s 8 in elk geval goed voor een avondje leuk vermaak.

Met dank aan Warner Bros. Home Entertainment Benelux voor het recensie-exemplaar.