Becker is een ex-marinier die het schuldgevoel over het overlijden van zijn vrouw dag na dag wegdrinkt aan haar graf. Zijn voormalig commandant bezoekt hem regelmatig en geeft hem de gelegenheid om zijn leven weer zin te geven door middel van een undercover missie. Hierbij moet hij een belangrijke deal sluit met een gevaarlijke en onbetrouwbare tegenpartij. Terwijl hij zich middenin de chaos van de lokale burgeroorlog van Panama begeeft, moet hij al zijn zintuigen aanspreken om het op te nemen tegen moordenaars, de femme fatales het hof zien te maken en onderhandelen met louche zakenlui die allemaal zo hun eigen belangen hebben. Met Stark aan zijn zijde moet Becker uiteindelijk, tegen alle verwachtingen in, vooral volharden in zijn hoop om levend thuis te komen.

Cole Hauser is een acteur van wie je gerust kan zeggen dat zijn bedje aardig gespreid is. Zo was zijn overgrootvader een van de oprichters van Warner Bros., won zijn grootvader een Oscar als scriptschrijver, richtte zijn moeder productiebedrijf Warner Sisters op en was zijn vader Wings Hauser ook acteur. Nu betekent dat natuurlijk niet automatisch dat ook Cole hetzelfde talent gegeven is, maar we kunnen toch gerust stellen dat er mensen met minder begonnen zijn. Aan de hand van bijrollen in films als Dazed and Confused en Good Will Hunting leek er echter al vrij snel een verdienstelijke carrière voor hem in het vooruitzicht te leggen. Toch kwam het eigenlijk nooit veel verder dan een rol in de schaduw van grotere sterren, en als hij dan wel de hoofdrol voor zich opeist is het dan ook vooral in relatief goedkoop gemaakte b-films.

Panama valt hier zeker onder en is zelfs een typisch voorbeeld te noemen. We zien een locatie die het goed doet op film, een verhaal met spierballen, de nodige mooie dames en een grote naam op het affiche. En met dat laatste hebben we het niet eens over de wel erg fout ogende Hauser, die met zijn netjes zwart geverfde haar en baardje vooral een poging lijkt te doen om zijn jeugdige looks te behouden en toch stoer over te komen. Nee, we hebben het natuurlijk over Mel Gibson. Sinds hij halverwege de zeroes in opspraak raakte en vijf jaar lang van de aardbodem leek te zijn verdwenen, is het nooit meer geworden zoals het was. Even leek hij de draad weer op te pakken, maar toen die eerste pogingen niet het gewenste succes opleverde wendde hij zich tot vermakelijke bad-guy rollen in actiekneiters als Machete Kills en The Expendables 3, waarna het eigenlijk van kwaad tot erger ging. Met zijn laatste films lijkt hij vooral Bruce Willis en Nicolas Cage achterna te gaan, met veel producties die je bijna doen vergeten wat een klasbak het ooit was.

Dat diezelfde Nicolas Cage bedankte voor het aandeel dat Gibson hier levert is wat dat betreft veelzeggend. De cast bestaat verder vooral uit mensen die nooit dichterbij het sterrendom kwamen dan schermvulling in een grote(re) film met veel grote(re) sterren. Dat regisseur Mark Neveldine zijn belangrijkste wapenfeiten het hyperenergie Crank en diens vervolg waren zegt wat dat betreft ook genoeg, al is de energie van weleer ook behoorlijk opgedroogd. Dat Panama te lang aanvoelt is daarnaast ook geen best teken, gezien de haast oneindige stroom aan filmlogo’s en een aanzienlijke aan- én aftiteling van de film. Wat ons rest is een erg matige film, waarbij geregeld alle logica ontbreekt. Zo zien we soms opeens volledige willekeurig lijkende shots voorbij komen van een luipaard en een kikker. Van actie valt amper te spreken en als een louche contactpersoon een drietal hoerige vrouwtjes voorstelt als zijn verloofde, lijkt het er soms bijna op dat we met een komedie te maken hebben. Eigenlijk is het enige wat wel vertrouwd voelt de voice-over van Gibson en dat zegt eigenlijk meer dan genoeg.

Extra’s: Naast deze al direct op streaming verschenen film is er geen bonusmateriaal te vinden op de Blu-ray release.

Panama is zelfs voor een b-film matig te noemen en eigenlijk vooral gewoonweg oninteressant. Gek genoeg is het nergens heel slecht, maar het is vooral allemaal zo ongeïnspireerd. Hauser doet het best aardig naast Kevin Costner in Yellowstone, maar als hij volledig op eigen benen staat is het eigenlijk nooit veel geweest. De rest van de cast is eigenlijk amper het bespreken waard, want die wordt bevolkt door een vrouw van een plastisch chirurg en wat acteurs waar duidelijk weinig geld aan is verspild. En Gibson? Het is te hopen (en dat lijkt hij zelf ook te hopen) dat de vijfde Lethal Weapon-film zijn carrière weer wat uit het slop trekt, want Panama is zijn slechtste film tot op heden. Al lijkt het vooral een kwestie van tijd dat dit discutabele stokje weer doorgegeven mag worden.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.