1931. Kluiskraker Henri ‘Papillon’ Charrière wordt in Parijs onterecht opgepakt voor moord. Ondanks een alibi van zijn geliefde wordt hij veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf die hij mag gaan uitzitten in een gevangenis op het Duivelseiland in Frans Guyana, een helse gevangenis waarvan niemand wist te ontsnappen. Op de boot naar Zuid-Amerika ontmoet Papillon de eigenzinnige, maar steenrijke Louis Dega. Als Louis het doelwit wordt van gevangenen die vermoeden dat hij geld verbergt, sluit Papillon een deal met Louis; in ruil voor de bescherming van Papillon stemt Louis ermee in om de ontsnapping van Papillon te financieren. Eenmaal aangekomen op het Duivelseiland blijkt al snel dat de gevangenis een lijdensweg is van eenzame opsluiting en wreedheden. Toch is Papillon vastbesloten om te ontsnappen, hoe hoog de prijs ook mag zijn.

In 1969 verscheen Papillon, een autobiografische boek van Henri ‘Papillon’ Charrière die in de jaren 30 voor een moord die hij niet had gepleegd werd verbannen naar de beruchte gevangenis op Duivelseiland in Frans Guyana. Vier jaar later werd het boek op fenomenale wijze naar het grote witte doek vertaald, waarbij zowel Steve McQueen en Dustin Hoffman nog maar eens onderstreept tot de beste acteurs van hun generatie te horen. De film is zo ruw en claustrofobisch, en heeft daarnaast de tand des tijds goed doorstaan, dat het onbegonnen werk lijkt om je vingers te branden aan een remake. Toch durfde regisseur Michael Noer de uitdaging wel aan, een gewaagd besluit. De rol van Papillon, eerder gespeeld door McQueen, wordt ditmaal vertolkt door Charlie Hunnam. Het is een casting die wat wenkbrauwen doet fronzen, gezien Hunnam vooral bekend is van zijn optreden in Pacific Rim, een film die niet bepaald gedragen wordt door het sterke acteerwerk. Hij krijgt tegenwicht van Rami Malek, die de rol Louis Dega op zich neemt (eerder gespeeld door Hoffman). Sinds Mr. Robot en vooral na Bohemian Rhapsody zit zijn carrière enorm in de lift. Wat dat betreft lijkt er geen moment beter om Papillon uit te brengen in het home entertainment segment.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; deze remake kan het origineel zeker niet doen vergeten. Toch moet de kanttekening wel worden gemaakt dat de poging daartoe zeker verdienstelijk is en, sterker nog, de film weet zowaar te verrassen. Dit is te danken aan de strakke regie en vooral de sterke acteerprestaties van Hunnam en Malek, waarbij Malek zelfs in de buurt weet te komen van de prestatie van Hoffman destijds. Er wordt weinig van het originele verhaal afgeweken, wat ervoor zorgt dat we niets nieuws onder de zon voorgeschoteld krijgt. Dit viel natuurlijk te verwachten, waardoor het geheel enigszins als overbodig aanvoelt. Toch is deze Papillon allesbehalve een slechte film en een mooie introductie met het zeer indrukwekkende verhaal. Voor vooral de jonge filmkijker zal het wellicht een opzet vormen om ook het origineel eens op te zetten. Voor de mensen die reeds bekend zijn met het origineel zal bij dit project vooral de armoede van Hollywood voelbaar zijn. Toch is de film het aanzien absoluut waard en is de beklemmende sfeer erg aanwezig en goed uitgewerkt. Je voelt de angst van de gevangenen als ze de regels op het eiland te horen krijgen, waarbij veel zaken op brute wijze in beeld worden gebracht zonder in smerige details te treden.

Toch is het vooral de scène met de eenzame opsluiting die wederom veel indruk maakt. Als Papillon zelf de fout in gaat om Louis te beschermen, weet hij direct wat hem boven het hoofd hangt. Voor de vechtpartij wordt hij Papillon twee jaar opgesloten in een kleine cel, krijgt hij amper te eten en moet hij zijn dagen doorbrengen met niets. Uiteraard lijdt zijn gezondheid hier ernstig onder, al sterkt het zijn drang om te ontsnappen. Het is in dit gedeelte waar het origineel uitblinkt en waar deze remake soms net iets te gestilleerd overkomt. Hier wil je als kijker de bloed, zweet en tranen proeven en dat komt hier helaas niet helemaal uit de verf. Gelukkig verliest de film verder weinig meer aan kracht, waardoor deze remake op wonderlijke wijze bovengemiddeld goed blijkt. Het blijkt nog maar eens dat het slagen van een film vooral ook ligt aan een indrukwekkende verhaal, wat in dit geval ook nog eens een zinderend einde bevat. Deze scènes zijn hier op zich bevredigend uitgewerkt, waarvoor je enerzijds je petje moet afnemen voor de makers, al blijkt het anderzijds natuurlijk vooral het herkauwen van een perfecte film. Toch is de film zeker niet mislukt, daarvoor is de film te goed gemaakt.

Extra’s: De Blu-ray release moet het helaas stellen zonder bonusmateriaal, zeer spijtig want bij een dergelijke remake valt er altijd wat te vertellen natuurlijk.

Papillon is een overbodige, maar goed gemaakte remake waarbij de makers met veel respect zijn omgegaan met het origineel. Vooraf leek het wel of deze film geen kans van slagen had, maar de makers bewijzen het tegendeel en blijken zelfs in staat om de kijker ruim twee uur in de greep te houden. Toch komt de film nergens in de buurt van het origineel. Dat ligt niet eens aan de, overigens voortreffelijke, acteerprestaties, maar vooral dat deze remake niet de rauwe toon heeft die juist nog steeds zo beklijft aan het origineel. Claustrofobisch is het tot op een zekere hoogte wel, maar bijvoorbeeld de wanhoop en de uitzichtloze situatie die bij de eenzame opsluiting komt kijken had hier beter uitgewerkt mogen worden. Toch betekent dit niet dat deze remake van Papillon het aanzien niet waard is. Deze remake is bovenal een goed gemaakte film, die hopelijk een nieuwe generatie bekendmaakt met dit indrukwekkende verhaal. Waar het origineel mag rekenen op de maximale score, valt de score voor deze op het eerste gezicht overbodige remake nog bovengemiddeld uit en dat zegt eigenlijk al genoeg.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.