Louis Creed verhuist met zijn vrouw Rachel, zijn twee kinderen Ellie en Gage en huiskat Church van Boston naar het rustige Derrie in Maine. Ze betrekken daar een mooi huis waar een grote lap grond aan vast zit. Er loopt echter een gevaarlijke weg langs het huis, waar vrachtwagens als idioten rijden. Hoewel deze weg zeer gevaarlijk is, waarschuwt hun oude buurman Jud hen eigenlijk vooral voor de gevaren van het mysterieuze dierenkerkhof wat op hun grond staat. Als huiskat Church verongelukt op de gevaarlijke weg langs het huis, neemt Jud Louis mee naar een stuk grond achter het dierenkerkhof om het beestje daar te begraven. Tot Louis’ grote verbazing merkt hij op dat Church uit de dood herrezen is, maar zijn gedrag daarbij compleet is veranderd. Als het noodlot echt toeslaat, neemt Louis een beslissing die hij beter niet had kunnen nemen.

Laten we meteen maar met de deur in huis vallen en de Stephen King-fans tegen het zere been aan schoppen; De op de gelijknamige klassieker van Stephen King gebaseerde film uit 1989 was destijds misschien erg eng, maar voelt vandaag de dag vooral erg gedateerd aan. Natuurlijk is er vooral vraag naar originele verhalen, maar in het geval van Pet Sematary kunnen we stellen dat het verhaal zeker rijp was voor een nieuwe verfilming. Dit moet dan echter wel goed gebeuren natuurlijk, zoals bijvoorbeeld met It, welke ook ontsproot aan het brein van King. De film is geregisseerd door het duo Kevin Kölsch en Dennis Widmyer, een duo dat eigenlijk niet verder komt dan de regie van een drietal afleveringen van de matige televisieserie Scream. Het was vooraf dan ook vooral de vraag of zij wel de aangewezen personen waren om het verhaal nieuw leven in te blazen, zonder hierbij afbreuk te doen aan het verhaal van King. Toch bleken de eerste beelden veelbelovend, maar dergelijke trailers kunnen natuurlijk misleidend zijn.

In het eerste deel van de film lijkt deze wat teveel binnen de lijntjes te kleuren, vooral door niet het risico te durven nemen om een eigen weg te verkiezen. Liever lijken de makers te kiezen om krampachtig vast te houden aan Kings boek, dat in hoofdlijnen om thema’s als schuldgevoel en rouwverwerking draait. Het zorgt voor een dubbel gevoel. Enerzijds is het fantastisch dat men het bronmateriaal zo respecteert, anderzijds mist een beetje het element van verrassing. De liefhebbers van King, en vooral King zelf uiteraard, zullen echter vooral vinden dat het trouw blijven aan het verhaal de film juist ten goede komt. Het maakt Pet Sematary één van de weinige remakes die zijn voorganger, die toch het stempel van een genreklassieker draagt, op elk front overstijgt. Dit zit hem vooral in de duistere cinematografie, wat alleen met de beelden al menig kijker de stuipen op het lijf zal jagen. In combinatie met een nagenoeg perfecte spanningsopbouw en een aantal subtiele jump scares, maakt het Pet Sematary tot één van de betere horrorfilms van dit jaar.

Naar het einde toe kiest de film opvallend genoeg meer zijn eigen weg. Het zorgt ervoor dat de film wat meer op eigen benen kan staan en niet alleen op uiterlijk vlak een update is. Op dit moment neemt het verhaal een gruwelijke wending, welke de kijker naar het puntje van je stoel brengt. Het is ook het moment waar veel andere remakes de mist in gaan. Ze blijken óf een 1-op-1-remake, óf wijken zo verschrikkelijk af van het bronmateriaal dat het de complete film verpest. Scenaristen Jeff Buhler en Matt Greenberg tonen hier hun vak te verstaan en passen het verhaal op subtiele wijze aan. Ook de uiterst grimmige en vooral duistere setting zal spelen met het gevoel van de kijker en dat zal nog best wel eens even kunnen nagalmen. Waar het origineel de kijker redelijk in shock wist te brengen met het verongelukken van één van de kinderen, weten regisseurs Widmyer en Kolsch dit gegeven een eigen draai te geven en net nog even wat schokkender naar het scherm te brengen.

Extra’s: Deze remake krijgt niet alleen een 4K release, ook wordt deze vergezeld van een Blu-disc met het nodige aan bonusmateriaal. Daarnaast ligt de release in een fraaie steelbook uitgave in de schappen.
• Alternate Ending (09:16) Een alternatief einde voor de film.
• Deleted and Extended Scenes (16:13) Verscheidene verwijderde en ook extended scenes; Daddy’s Nervous Too (02:17), Your Kids are Lucky (01:53), I Wanted Her to Die (03:27), She Didn’t Come Back the Same (03:44), It’s Not Real (01:58), I’m Leaving in the Morning (01:11) en Did You Miss Me Judson? (01:43).
• Night Terrors (04:57) Scènes waarin we de personages Louis, Rachel en Ellie volgen als zij de confrontatie met hun angsten aangaan.
• The Tale of Timmy Baterman (03:04) Jud Crandall vertelt het verhaal van een jong die gedood werd in de oorlog en vervolgens opstond van de begraafplaats van Micmac.
• Beyond the Deadfall (61:38) Een vierdelige feature, met een aanzienlijke speelduur, die netjes is opgedeeld in vier hoofdstukken.
– Chapter One: Resurrection (16:54) Cast en crew halen herinnering op aan toen zij het klassieke verhaal van Stephen King zelf lazen. Vervolgens zien we hoe het verhaal opnieuw naar het scherm werd teruggebracht. Hierbij is onder andere aandacht voor de veranderingen, de casting en het maken van een moderne versie voor een hedendaags publiek.
– Chapter Two: The Final Resting Place (12:38) De opnames in Montreal, het verkennen van locaties, kostuums en het landschap waartegen de film werd neergezet.
– Chapter Three: The Road to Sorrow (13:59) Het trainen en ook werken met de katten, een making of van de truckscène, het uiteenzetten van de vader-dochter relatie en meer.
– Chapter Four: Death Comes Home (18:07) Een blik op het thema ‘de dood’ in de film, aandacht voor de make-up, Jeté Laurences’ acteerprestatie, het behouden van Zelda en Victor voor de film en de veranderingen op het laatste moment.

Pet Sematary 4K is een remake zoals je hem maar zelden te zien krijgt. De thema’s rouwverwerking en schuldgevoel staan wederom centraal, wat direct voor een onbehagelijk gevoel zorgt. Dit wordt verder geholpen door de uitmuntende sfeersetting, die sterk in beeld wordt gebracht aan de hand van een stemmige cinematografie. Waar de film in de eerste helft vooral lijkt te worstelen met de last van het bronmateriaal, weten de makers zich hier in de tweede akte van los te weken door middelen van kleine subtiele aanpassingen. Dit komt de film alleen maar ten goede, zonder verder afbreuk aan het verhaal van Stephen King. Alles bij elkaar genomen kunnen we al snel de conclusie trekken dat Pet Sematary niet alleen een zeldzaam goede remake is geworden, maar daarnaast misschien ook een van de betere horrorfilms van het jaar is. Het maakt deze Pet Sematary een remake van een kaliber dat je maar zelden langs ziet komen.

 Met dank aan Triple P Entertainment en Paramount Pictures voor het recensie-exemplaar.