Johnny Utah is een jonge FBI-agent die voor de grootste uitdaging uit zijn prille carrière komt te staan. Hij moet infiltreren bij een groep waaghalzen die verdacht worden van het plegen van een aantal bankovervallen. Om te bewijzen dat Utah een betrouwbare bron is, moet hij meedoen aan de meest extreme sporten die de groep onder leiding staat van de charismatische Bodhi beoefent. Al snel raakt Johnny bevriend met Bodhi en bekruipt het gevoel hem dat de groep misschien wel eens onschuldig kan zijn. Uiteindelijk zorgt het ervoor dat Johnny moet kiezen tussen zijn carrière of zich aan te sluiten bij de groep van Bodhi. Dat Johnny verliefd is geworden op de bloedmooie Samsara maakt alles er niet bepaald makkelijker op.

Remakes, ze zijn niet meer weg te denken uit de hedendaagse filmwereld. Natuurlijk is de ene beter dan de andere, maar doorgaans zijn de remakes minder dan het origineel. Het geeft dan ook flink te denken toen er plannen werden gemaakt voor een remake van de gelijknamige 90’s cultklassieker. Point Break uit 1991 was dan wel een erg vermakelijke film vol actie, maar absoluut geen film die zich leent voor een remake. Toch dacht regisseur Ericson Core daar anders over en hij schotelde zijn idee voor aan Warner Bros. Zijn bleken onder de indruk en samen gingen zij de uitdaging aan. Core kwam in 2006 met het indrukwekkende Invincible en op één tv-film na bleef het stil rond deze regisseur. Toch gaf de flitsende trailer wel wat hoop.

Hoop die helaas verdampt als sneeuw voor de zon bij het zien van de zwakke openingsscène. In de hoofdrollen zien we dit keer Luke Bracey als FBI-groentje Johnny Utah. In het origineel speelde Keanu Reeves één van de betere rollen uit zijn carrière en je moet toch wel van goede huize komen hem te doen vergeten. Toch gaat het Bracey niet eens zo slecht af. Édgar Ramírez speelt de rol van de charismatische Bodhi en helaas dit gaat dit Ramírez niet zo goed af. In het origineel speelde Patrick Swayze de rol van Bodhi en Swayze had precies de benodigde uitstraling. Iets wat Ramírez nou net mist. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat Ramírez afgeschreven moet worden als een slechte acteur, maar voor de rol van Bodhi is het wel een complete miscast. Toch is het vooral de verkrachting van het verhaal dat de film de nek omdraait.

Dat deze remake een eigen identiteit probeert te behouden wordt al snel duidelijk. Zo is er flink gesleuteld aan het verhaal, al valt dat wel behoorlijk in het nadeel van deze remake uit. De humor is ingeruild voor mooie beelden en de film neemt zichzelf veel te serieus. Want waar Johnny Utah zich flink in de kijker moest werken in het origineel, is Johnny in deze film een vrij ervaren surfer, snowboarder en skydiver. Hierdoor hoeft hij amper moeite te doen om te infiltreren in de groep van Bodhi. Het surfen is daarnaast een flinke bijzaak geworden en laat dat nou juist iets zijn dat het origineel zo leuk maakte. Agent Pappas heeft ook een aardige metamorfose ondergaan. Waar Gary Busy in het origineel de rol op komische wijze vertolkte is het in deze film een sikkeneurige oude man geworden en dat is doodzonde.

Ondanks dat er erg veel is gesleuteld aan het verhaal is het geheel te herkenbaar. De grootste teleurstelling zit aan het einde van de film en laat dat nou juist een schoolvoorbeeld zijn van hoe het verhaal verknalt kan worden. Toegegeven, het einde van de originele Point Break was misschien ook al niet zo denderend, maar dit is gewoon diep triest. Het enige positieve dat we uit deze slappe remake konden halen was het goeie camerawerk en het prachtig in beeld gebrachte natuurlandschap. De stunts zijn ook prima alleen leunt de film bij tijd en wijlen iets teveel op de hulp van CGI-effecten welke niet constant even goed uit de verf komen. Een goed voorbeeld hiervan zien we wanneer Johnny vlucht voor brokstukken die van een berg afbrokkelen.

Point Break is erg lastig om los te zien van het veel betere origineel en eigenlijk vooral een goed voorbeeld van een overbodige remake. Naast een aantal miscastingen, mist de film elke vorm van sensatie en spanning. Dat het verhaal bij tijd en wijlen soms flink saai is helpt hier niet aan mee. Zo maken de eindeloos lange en vooral nietszeggende dialogen tussen Johnny en Bodhi het bijna een uitdaging om niet vroegtijdig de bioscoopzaal te verlaten. De film wordt in 3D gepresenteerd en het is opmerkelijk dat dit totaal niet tot zijn recht komt, dat terwijl de extreme sporten hier juist de kans toe bieden. Voor een avondje actie en avontuur kan je deze film beter overslaan en het origineel (nog) eens opzetten.