Prisoners of the Ghostland
Japan ligt er niet rooskleurig bij na een catastrofaal ongeluk tussen een vrachtwagen met chemisch afval en een gevangentransport. Het land is grotendeels onleefbaar op een afgesloten gemeenschap na die bekend staat als Samurai Town. In deze stad zwaait een Amerikaan die zichzelf Governor te scepter en heeft een gemeenschap opgebouwd die een mix is van het oude wilde Westen en het moderne Japan en vooral bestaat uit een harem van vrouwelijke seks-slavinnen die liefkozend “kleindochters van de Governor” worden genoemd. In deze misvormde stad zit Hero gevangen. Hij is vlak voor de ramp opgepakt voor een mislukte bankoverval waarbij verschillende mensen de dood in werden gejaagd. Wegkwijnend in een surrealistische wereld krijgt hij echter een kans op vrijheid als de Governor hem vraagt om één van zijn kleindochters terug te halen uit de wereld buiten Samurai Town dat bekent staat als het onleefbare Ghostland. Aangekleed met een pak die uitgerust is met verschillende bommen die afgaan als Hero van zijn missie afwijkt begint hij zijn zoektocht.
Acteur Nicolas Cage dendert de laatste jaren van het ene dubieuze project naar het ander waarbij vooral de hoogte van het loonstrookje de belangrijkste drijfveer lijkt te zijn. Toch gaf Cage recentelijk in een interview aan, ter gelegenheid van zijn aankomende film The Unbearable Weight of Massive Talent die hier vanaf 21 april in de bioscoop te zien is, dat hij wel degelijk bewust voor een project kiest en niet lukraak maar ja zegt als de financiële compensatie hoog genoeg is. Toch is het maar de vraag wat hij werkelijk vond van het script van Prisoners of the Ghostland van Sion Sono en of hij überhaupt begreep wat hij precies ja tegen zei. Dat een quote van de acteur op de hoes staat waarin hij zegt dat dit “The Wildest Movie” is die hij ooit heeft gemaakt zegt misschien eigenlijk al genoeg.
Want dat Prisoners of the Ghostland een wildvreemde film is, is vanaf de eerste minuut al duidelijk. In een moordend tempo wordt de setting op de kijker afgevuurd die waarschijnlijk na de eerste minuut al niet meer begrijpt wat hij of zij precies naar zit te kijken. Is op zich niet heel erg, want dat kan alsnog een zeer vermakelijke film opleveren. Toch gaat die vlieger niet op voor Prisoners of the Ghostland want echt interessant, boeiend of maar een vleugje vermakelijk wordt het nergens. Wel wordt het vreemder en vreemder met iedere minuut die de film duurt. Het is een brei aan grafische rotzooi die flink door de blender lijkt te zijn gehaald en vooral hersenspinsel na hersenspinsel is van Soho die helemaal los is gegaan. Dit is voor de Japanse markt zonder twijfel gesneden koek die niet op kijken van een bizarre wereld meer of minder, maar voor de Westerse markt is het ongetwijfeld net een paar stappen te ver. Veel te ver.
Nicolas Cage lijkt zich ook zichtbaar geen houding te geven in deze vreemde mix van Japanse cultuur en cowboymacho-gedrag en flaneert door de film als aangeschoten wild dat maar niet gered lijkt te willen worden. Hij schreeuwt, rent en fietst zich door de 100 minuten die de film in beslag neemt, maar lijkt nergens echt vat te krijgen op de rol die hij speelt. Als hij überhaupt weet welke rol hij precies speelt en zich niet constant afvraagt of hij niet te diep in het glaasje heeft gekeken. Prisoners of the Ghostland is een gigantische hallucineerde trip die ongetwijfeld in de buurt moet komen bij de wereld die je voor je ziet als he een avondje flink aan de verdovende middelen bent geslagen. Is dat een compliment voor Prisoners of the Ghostland? Die conclusie mag je zelf trekken als je het aandurft om de film een kans te geven. Maar… wees gewaarschuwd.
Extra’s: Prisoners of the Ghostland ligt als een nette uitgave op Blu-ray in de winkelschappen, maar helaas beschikt ook deze uitgave van The Searchers niet over extra’s. Misschien had en interview met regisseur Sion Sono wat licht kunnen schijnt op deze bizarre trip.
Prisoners of the Ghostland is een hallucineerde trip die zijn weerga niet kent. Filmmaker Sion Sono schept een surrealistische wereld die het beste valt te omschrijven als een mix tussen het Wilde Westen en de Japanse cultuur waarin Nicolas Cage op pad wordt gestuurd in een pak vol bommen om een meisje van een criminele baas op te sporen. De film klinkt even bizar als dat het eindproduct is geworden, maar is alles behalve een prettige kijkervaring. Sono gooit het ene na het andere bizarre balletje op in een moordend tempo en zonder enige vorm van samenhang waardoor Prisoners of the Ghostland een brei aan goede bedoelingen is geworden die je nog lang na de aftiteling zal doen laten stuiteren. En nee, dat is geen compliment.
Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.
Beoordeling
- Film
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.