Als Jesse Owens in 1933 zijn ouderlijk huis verruilt voor de Staatsuniversiteit van Ohio, krijgt hij hier al snel te maken met racisme. Zo doucht en eet hij gescheiden van de anderen. Tijdens zijn trainingen valt hij op bij coach Larry Snyder, die hem onder zijn hoede neemt. Al snel stellen zij als doel om voor goud te gaan op de Olympische Spelen van Berlijn in 1936. Echter, als de rassendiscriminatie toeneemt en de politiek zich mengt in wie wat mag en vooral niet mag komt zijn droom onder druk te staan en slaat de twijfel toe. Zijn droom van Olympisch goud lijkt ten onder te gaan aan de dreigende omstandigheden, totdat Owens zich vastbijt om nooit meer los te laten. Onder de dreigende omstandigheden van het naziregime levert hij een fenomenale prestatie terwijl Hitler en de wereld toekijken.

Jesse Owens zal voor altijd de donkere atleet zijn die in 1936, tijdens de Olympische Spelen in Berlijn, Hitler zijn hielen liet zien en de wereld verbaasde met maar liefst vier gouden medailles. Toch is zijn verhaal ook een triest verhaal, want Owens leefde in een tijd van rassendiscriminatie. Het zorgde ervoor dat de toenmalige president Roosevelt de campagne voor zijn nieuwe ambtstermijn niet wilde beschadigen door Owens met open armen te ontvangen. Het zorgde er ook voor dat Owens een soort kermisattractie werd nadat hij werd geschorst door de atletiekbond omdat hij gewoonweg uitgeput was en niet meer aan hun wensen kon voldoen. Kort gezegd, Owens kreeg alles behalve wat hem toekwam.

Toch is zijn verhaal samen met zijn indrukwekkende prestaties vandaag de dag nog steeds een voorbeeld voor velen. En natuurlijk is het ook een verhaal dat zich uitstekend leent voor een heroïsche film. In de hoofdrol zien we Stephan James, die de rol van Jesse Owens kreeg toebedeeld nadat John Boyega afhaakte om een rol in Star Wars: The Force Awakens te spelen. De gelijkenissen met de echte Owens zijn minimaal, maar het moet gezegd dat James zijn rol uitstekend vervult. Dit geldt helaas niet voor Jason Sudeikis die aantreedt als coach Larry Snyder. Sudeikis doet zijn best, maar is tamelijk miscast. Bijrollen zijn er voor William Hurt en Jeremy Irons, beide heren in het politieke spel dat zich afspeelde tijdens de Olympische Spelen, en Carice van Houten als Leni Riefenstahl.

Vooral de aanwezigheid van Riefenstahl in Race zorgt ervoor dat het evenwicht in de film wat scheef komt te hangen. Zo is Race niet alleen een biografie van Owens, maar kiest de film ook een kant door Riefenstahl met haar film Olympia neer te zetten als maakster van een documentaire met esthetische doeleinden en dus geen nazipropaganda. Neem daarbij het politieke steekspel en er is eigenlijk voer genoeg voor drie films, waarbij we dus direct kunnen concluderen dat de film teveel hooi op zijn vork neemt en de andere zaken ervoor zorgen dat de weergave van Owens zijn verhaal wat oppervlakkig blijft. Zo komt het dat de film ondanks zijn speelduur van ruim twee uur verzuimt om Owens echt eer aan te doen.

Wat daarnaast niet meehelpt is dat er geen enkele spanning voelbaar is. Sterker nog, als je even met je ogen knippert is de finale van de 100 meter en dus de winst van Owens eerste gouden medaille al voorbij. Wat dat betreft wordt er beter omgegaan met de winst van het verspringen, ondanks dat juist dat een wat ondergesneeuwd onderdeel is. Helaas is vervolgens ook de 4×100 meter estafette matig neergezet. Dit alles zorgt ervoor dat de film heel veel probeert te zijn en vooral de grootse prestaties van Owens wil onderstrepen, maar juist de grootsheid daarvan juist niet echt overkomt. Wat dat betreft zou je bijna verlangen naar een thema als Chariots of Fire uit de gelijknamige sportfilm.

Race doet zijn titel helaas teveel eer aan door in vogelvlucht langs de momenten te ‘racen’ waarmee de film juist zou moeten vlammen. Stephans is prima gecast als Owens en heeft naast het fysieke precies de uitstraling om de houding van Owens tijdens de zo controversiële spelen weer te geven. Ondanks het beperkte budget worden deze spelen overigens zeer goed weergeven, maar het is jammer dat de indrukwekkende prestaties wat minder wervelend verfilmd zijn. Het zorgt ervoor dat Race heel veel wil zijn, maar uiteindelijk Owens niet de film geeft die hij en zijn prestaties verdienen. Oh en welke voorbijganger mocht er een Nazipakje aantrekken om Hitler te persifleren? Een miskleun eerste klas, waardoor de dreiging van het naziregime direct niet meer serieus te nemen is.