Winkeldief Osamu en zijn zoon zijn na een enerverende dag op weg naar huis als ze in een steegje in de bittere kou het klein meisje Yuri tegenkomen. Het is koud en het regent en het tweetal besluit om Yuri mee te nemen naar huis en haar onderdak te bieden. Hoewel oma Hatsue er fel op tegen is draait ze al snel bij en wordt Yuri al snel liefdevol opgenomen in het straatarme gezin. Het gezin kan ternauwernood overleven door de uitkering van oma en het plegen van winkeldiefstallen en andere illegale praktijken, maar desondanks dat is het gezin erg gelukkig. Dit alles neemt een onverwachte wending als er verborgen geheimen worden blootgelegd waarbij de familieband ernstig op de proef wordt gesteld.

Wie een beetje bekend is met de Japanse cinema zal weten dat regisseur Hirokazu Koreeda vooral bekend staat om zijn nogal bijzondere manier om zijn films aan de man te brengen. Zo wist hij internationaal al hoge ogen te gooien met films als Nobody Knows (Dare mo shiranai) uit 2004 en Still Walking (Aruitemo aruitemo) uit 2008. In zijn nieuwste film neemt de eigenzinnige regisseur ons mee in het leven van de straatarme, maar gelukkige familie Shibata die hun brood moeten verdienen door dagelijks winkeldiefstallen te plegen. Liefdevol neemt de familie het schattige weesmeisje Yuri onder hun hoede, die is achtergelaten in een steegje. De film geeft een prachtige inkijk in de huidige Japanse cultuur en vooral hoe deze in de jaren alleen maar harder is geworden, maar er gelukkig nog altijd mensen zijn met een hart van goud. Toch zit hier ook het gevaar voor deze film. Met zijn weergaven van bovenstaande doet de film namelijk te hard zijn best doet om sympathiek en hartverwarmend gevonden te worden.

Ondanks dat de familie het zeker niet slecht heeft, heb je als kijker al snel in de gaten dat er iets niet helemaal pluis is. Osamu klaagt steen en been dat oma denkt het recht te hebben om de lakens uit te delen, alleen omdat zij een vast inkomen heeft. Wat hierbij wel opvalt is hoe verschrikkelijk naturel de gehele cast acteert, waardoor ze je direct meenemen in het verhaal. Het zorgt er mede voor dat het geheel interessant genoeg om de film te blijven kijken, ondanks dat alles dusdanig traag en voorzichtig wordt gebracht dat de kijker zich soms echt door het eerste uur heen moet worstelen. Koreeda pakt alles met fluwelen handschoentjes aan, wat er wel voor zorgt dat het grote geheel te braaf blijft om echt uit te kunnen blinken, dit waar het verhaal zeker die potentie wel heeft. Dit blijkt nog maar eens richting het einde van de film als er een aanloop wordt genomen om echt te kunnen uithalen. Het is dan ook jammer dat die uithaal uiteindelijk uitblijft.

Ondanks het trage verloopt is het verhaal nogal rommelig en chaotisch, wat ervoor zorgt dat je goed bij de les moet blijven om het grote geheel aan elkaar vast te kunnen knopen. Door mooi camerawerk en de grauwe omgeving prachtig naar het scherm weer te geven, weet de film op dat punt echt wel te imponeren. Toch zijn het vooral de kleine momenten die de film boven zichzelf laten uitstijgen. Goede voorbeelden zijn een kleine omhelzing, de gesprekken die na een diefstal plaatsvinden of zelfs de trieste peepshows die Nobuyo moet geven voor perverselingen, iets dat overigens op een nette manier naar het scherm is vertaald. Het zijn dit soort subtiliteiten die de film een behoorlijke meerwaarde meegeven. Dit alles zorgt er dan misschien niet voor dat je een band krijgt met het gehele gezin, maar wel met de individuele personen. Toch mis je keer op keer het rauwe randje waardoor de film echt een blijvende indruk achter zou kunnen laten.

Extra’s: Op de dvd release is geen bonusmateriaal te vinden.

Shoplifters bevat fijne subtiliteiten, maar wil zo graag sympathiek gevonden worden dat rauwe randje ontbreekt om echt te kunnen imponeren. De film worstelt nogal met zijn trage tempo, iets waardoor je misschien wel kan genieten van de subtiele kleine momenten die subliem worden gebracht, maar de film toch ook een beetje zijn doel mist. Wel geeft de film een indrukwekkend kijkje in de huidige Japanse cultuur. Toch is het voor de kijker lastig om echt een band te ontwikkelen met de hele familie, hoewel dit op individueel gebied misschien juist wel interessanter is. Het zorgt ervoor dat Shoplifters zeker geen slechte film is van Koreeda, maar hij met een vlotter tempo en een iets gewaagdere aanpak de film nog een stuk verder had kunnen helpen.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.