Na eindeloze therapieën besluiten Soof en Kasper dat het niet langer zin heeft de relatie voort te zetten. Toch ziet Soof op het eerste gezicht een scheiding niet zitten, maar nadat de scheiding erdoor is gaat ieder uiteindelijk toch zijn eigen weg. Maar het zit Soof niet alleen in de liefde tegen, want ook met haar restaurant De Kooksoof komt ze in zwaar weer terecht. Ook de kinderen lijken alleen oog te hebben voor hun eigen sores en tot overmaat van ramp slaat Kasper veel te snel een jonge vrijster aan de haak. Dan komt Soof haar oude scharrel Jim Cole weer tegen, maar ook deze timing lijkt wederom verkeerd. Maar als Soof hals over kop verliefd word op de knappe chef-kok Bauki, lijkt de zon weer te gaan schijnen. Of is het juist weer schijn dat bedriegd?

In 2013 kregen we onverwacht de succesvolle en zeer vermakelijke Bridget Jones-kloon Soof gepresenteerd. De film werd door pers en publiek erg goed ontvangen, dus kon een uiteindelijk vervolg zeker niet uitblijven. Gelukkig werd de voltallige cast uit het eerste deel weer opgetrommeld, met Lies Visschedijk wederom in de hoofdrol van Soof. Ditmaal neemt alleen Esmé Lammers het regiestokje over van Antoinette Beumer, maar dat moet normaal niet echt een probleem gaan vormen. Voeg daaraan toe dat ook scriptschrijfster Marjolein Beumer weer garant staat voor het verhaal, waarmee de spreekwoordelijke cirkel weer rond is. Het is natuurlijk altijd weer leuk om alle personages te zien terugkeren in de rollen waar we in het eerste deel zo van hebben genoten, maar ook nieuwe namen als Daan Schuurmans en Achmed Akkabi dragen hun steentje bij aan dit vervolg. Maar waar de eerste film met scherpe humor en een vlot verhaal over de brug kwam, laat Soof 2 het op dat gebied een beetje afweten.

De film begint al met de bittere scheiding tussen Soof en Kasper, die zo gelukkig weer samen kwamen aan het einde van het eerste deel. Er wordt getracht een dosis humor aan de situatie toe te voegen, maar op de één of andere manier lijkt het wel alsof de film de situatie iets te serieus in beeld wil brengen. Als de scheiding er eenmaal door is, is de film een emotionele achtbaanrit van kommer en kwel. Restaurant De Kooksoof komt in zwaar weer, de kinderen lijken totaal geen oog te hebben voor de penibel situatie waarin Soof terecht is gekomen en Kasper slaat een jonge studente aan de haak, die overigens echt een zeer irritante verschijning is. Waar de eerste film dus een goede dosis humor bevatte, slaat het in dit deel de plank volledig mis. Maar ook de grappen van de kinderen zijn te cliché en slap. De onderbroekenlol die om de hoek komt kijken als één van de jongens een schaamhaar krijgt bijvoorbeeld is te plat en geforceerd en zal niet voor een glimlach gaan zorgen. Dat de danspasjes en mislukte en valse karaoke-pogingen weer terugkeren is wellicht goed bedoelt, maar maakt de veel nog meer een Nederlandse versie van Bridget Jones’s Diary.

Daarnaast laat het einde laat de kijker een beetje vertwijfeld achter en zal dan ook lastig te omvatten zijn. Dit onbevredigende gevoel zal Soof 2 ook niet meer dan één kijkbeurt waard maken, zij het niet dat ook nog eens de deur wagenwijd open wordt gezet voor een eventueel derde deel. Welke weg de makers eigenlijk hadden willen inslaan blijft een beetje een raadsel, want de film bungelt tussen een (wat daar voor door moet gaan) komedie en drama, waarbij je als kijker totaal geen klik zal krijgen met de acteurs en actrices die de film rijk is.

Extra’s: Naast de hoofdfilm is de dvd uitgave van de film zeer goed voorzien van diverse extra’s. Leuk natuurlijk voor de echte fans en liefhebbers van de film. Het bonusmateriaal kent een totale speelduur van 27 minuten en bestaat uit de volgende onderdelen;
De Cast is Terug: Interviews met de terugkerende cast en crew.
Kook Special: Een kijkje in de keuken van Soof.
Liefdeslessen: Het liefdesleven van Soof onder de loep genomen.
Dans Special: Een special over de danspasjes die in de film voorkomen.
De Premiere: Een kijkje op de rode loper toen Soof 2 zijn premiere beleefde.
Videoclips: Twee videoclips van die liedjes “Don’t Dream It’s Over” en “Jodge Me Niet”

Soof 2 staat flink in de schaduw van het veel leukere eerste deel. De humor is te flauw voor woorden en het lijkt er een beetje op dat de schrijver snel hebben willen cashen en er daardoor even snel een verhaal uit hebben willen gooien om mee te varen op het succes van de eerste film. Gelukkig komt de hele cast wel opdraven waardoor de herkenning wel erg leuk is en de film niet totaal in het water valt. Ook is het einde onbevredigend te noemen en laat het de deur wagenwijd openstaan voor een eventueel derde deel of de reeds aangekondigde serie. Het is wel te hopen dat de makers hier dan wel iets meer energie in willen steken, want als de Soof-reeks op deze voet door gaat, dan zal deze snel in de vergetelheid gaan raken.

Met dank aan Dutch Filmworks voor het recensie-exemplaar.