Een jaar nadat zij de confrontatie aanging met Kylo Ren worstelt de steeds sterker wordende Rey nog steeds met haar verleden en afkomst. De melkweg wordt intussen gedomineerd door de First Order, waarbij verder gevaar op de loer ligt als iedereen wordt opgeschrikt door een mysterieuze stem uit het verleden. Terwijl Rey haar training afrondt, stuurt Leia Organa haar troepen, geleid door Poe en Finn, op pad in een zoektocht naar een mysterieus instrument om de bron van het kwaad te lokaliseren. Toch lijkt de terugkeer van de Sith onvermijdelijk en de rebellen maken zich op voor een strijd tegen de Final Order. Als Rey achter de verschrikkelijke waarheid van haar afkomst komt, wordt zij meer dan ooit heen en weer gegooid tussen goed van de Jedi en het kwaad van de Sith. Het is haar band met Kylo Ren die moet zorgen voor een onverwachte balans in de force, maar juist hij is erop uit om alle bedreigingen voor zijn heerschappij te vernietigen.

Met The Force Awakens trapte regisseur J.J. Abrams in 2015 een nieuwe trilogie af om de Skywalker saga te voltooien. Met veel succes overigens, want niet alleen wist de film meer dan 2 miljard dollar binnen te halen, ook waren de verhaallijnen goed uitgewerkt. Abrams wist een fijne mix te bieden van nostalgie en zijn eigen visie. Toegegeven, de verhaallijn deed sterk aan A New Hope denken, maar wonderlijk genoeg pakte het goed uit. Daarnaast bleek Snoke de nieuwe slechterik die de verslagen Emperor kon doen vergeten en gingen de fans los met theorieën over de mysterieuze afkomst van Rey. Voor het vervolg, The Last Jedi uit 2017, droeg Abrams het stokje over aan Rian Johnson. Als snel bleek dat zijn visie meer dan eens botste met die van Abrams. Zo werd de zorgvuldig opgebouwde verhaallijn rond Snoke abrupt afgekapt, was het lot van Luke Skywalker discutabel en was er een overkill aan flauwe humor. Voor dit afsluitende deel van de nieuwe trilogie werd Abrams teruggehaald in een poging alles weer recht te breien.

Niet alleen worstelt Abrams met de erfenis van het werk van Johnson, ook was daar het spijtige overlijden van Carrie Fisher. Haar Leia neemt een centrale rol in bij deze trilogie en dus stond Abrams voor de nodige breinbrekers. Om alles in goede banen te leiden werd besloten om ongebruikt materiaal van de eerste twee films te recyclen en in deze film te verwerken. Inventief en eigenlijk de enige logische oplossing, maar wie de film ziet zal direct kunnen concluderen dat haar personage wat afgeraffeld overkomt en dit toch niet is wat men bij aanvang van de trilogie voor ogen had. Doordat Snoke in The Last Jedi van het strijdtoneel verdween moest Abrams ook hier creatief mee omgaan, wat resulteert in de terugkeer van een oude vijand; Palpatine. Op zich niet eens zo gek bedacht, zeker omdat Abrams er verder mooie conclusies aan verbindt, maar het doet het aandeel Snoke eigenlijk nog verder teniet en dat maakt deze verhaallijn als je hem plaats in de gehele sage maar weinig bevredigend.

Na The Force Awakens was toch wel de grootste vraag wie of wat Rey is? Ieders hoop op een revelatie in The Last Jedi werd door Johnson de grond in geboord; Rey bleek een nobody. Een niet te behappen antwoord voor de fans en dat besefte Abrams zich maar al te goed. Hij beloofde beterschap en direct deden veel theorieën zich ten ronde. Voor de oplettende kijker leek de laatst vrijgegeven trailer al behoorlijk een bepaalde kant op te duwen, maar dat riep vervolgens gelijk weer vragen op over de rol van Kylo Ren aka Ben Solo hierin. Zonder in details te reden kunnen we stellen dat The Rise of Skywalker voor een uitkomst zorgt die menigeen niet zal zien aankomen. Nadat hij eer bewees aan A New Hope probeert Abrams duidelijk eenzelfde effect te creëren als The Empire Strikes Back destijds had bij de onthulling dat Darth Vader de vader van Luke is, maar hier overspeelt Abrams duidelijk zijn hand. Het maakt The Rise of Skywalker tot een bomvolle achtbaanrit waarbij je amper tijd krijgt om op adem te worden en pas achteraf tot de ontdekking komt dat hier toch echt meer in had gezeten.

Star Wars: The Rise of Skywalker is de toch wat onbevredigende afsluiter van de legendarische Skywalker saga en door nood gedwongen ongetwijfeld niet de film die Abrams bij aanvang van deze trilogie voor ogen had. Het zorgt ervoor dat de film op zijn beste momenten goed is, maar te weinig fantastisch. Abrams worstelt zichtbaar met de rommel die Rian Johnson heeft achtergelaten met The Last Jedi en hoewel hij zeer vaardig is met puinruimen, kan je bij meerdere ontwikkelingen zo je vraagtekens hebben. Zo doet hij een beroep op mensen waar hij eerder afscheid van nam en worden alle vragen uiteindelijk wel beantwoord, verrassend genoeg zelfs met een twist die weinig hebben zien aankomen, maar het is gewoonweg niet het epische einde waar men ruim veertig jaar op heeft zitten wachten. De vele eerbetonen aan het adres van Carrie Fisher en haar filmbroer werken op den duur storend en een CGI-verjonging had zich in Rogue One al niet echt een goede dienst bewezen. Slecht is de film zeer zeker niet, maar doordat alles teveel overhoop is gegooid met The Last Jedi is The Rise of Skywalker uiteindelijk wel de minste film en meest ge-force-erde film van de nieuwe trilogie geworden.