Alice Howland is een 50-jarige docent taalkunde, die les geeft aan de universiteit van Harvard. Op een zekere dag krijgt Alice in de gaten dat ze steeds meer simpele dingen vergeet en ze raadpleegt neuroloog doctor Benjamin. Na een reeks van testen krijgt Alice de schrik van haar leven, want er wordt bij haar de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd. Na een ontkenningsfase wordt de ziekte met de dag erger. Dit begint ze te merken als ze het vriendinnetje van haar zoon niet meer herkend, waardoor het ontkennen tegenover haar kinderen geen optie meer is. Samen met haar gezin zal Alice moeten zien om te gaan met deze heftige ziekte.

De ziekte van Alzheimer is een aandoening aan de hersenen waarbij de patiënt in een rap tempo dementeert. Een heftige ziekte dus, maar wat weten we als leken nou eigenlijk van de werkelijke consequenties die dit voor patiënten en diens geliefden heeft? Dat is iets dat in Still Alice wordt aangekaard. Wash Westmoreland regisseerde de film samen met Richard Glatzer, die in maart van dit jaar overleed aan de ziekte ALS. Zij hebben het aangedurfd om de ziekte zo confronterend mogelijk in beeld te brengen. Met succes overigens, want naast dat de film de confrontatie met Alzheimer aankaart wordt dit ook nog een subliem neergezet door actrice Julianne Moore, die daar overigens geheel terecht een Oscar voor binnensleepte eerder dit jaar. We kunnen dan ook rustig spreken van de beste prestatie die Moore in haar carrière heeft neergezet.

Naast Moore zien we Alec Baldwin in de rol van de echtgenoot van Alice. Hij zet eveneens een prima rol neer, waarbij hij je de hele film het gevoel dat hij niet meegaand is en dat er wat meer speelt. Als kijker kan je je afvragen of dat de bedoeling is van de makers, want je vraagt je nu meer dan eens af in hoeverre zijn hart echt ligt bij Alice. Ook is er een rol voor Kristen Stewart, die we natuurlijk vooral kennen uit de Twilight-films. Stewart is die reeks ondertussen al flink ontstegen en laat zo nu en dan echter zien dat ze zeker over acteertalent beschikt. Zo zagen we haar eerder schitteren in het avontuurlijke drama Into the Wild. Stewart speelt in deze film de dochter van Alice, waarbij ze duidelijk een stroeve relatie heeft met haar moeder. Iets wat natuurlijk niet wordt bevorderd door de ziekte van Alice. Hij de twee hier uiteindelijk een weg in vinden levert mooie scènes op waarbij acceptatie en bezinning een centrale rol spelen.

Soms neigt de film om in zijn uitleg iets teveel in herhaling te vallen of zien we lange discussies die eigenlijk nergens echt iets toevoegen. Hierbij kan je denken aan een discussie die tussen moeder en dochter losbarst over een dagboek. Het is een scène die natuurlijk zijn plaats verdient in het verhaal, maar waar te lang op wordt doorgegaan. Hierdoor is de film soms net iets te langdradig, iets wat overigens zeker niet toe te schrijven is aan het aangrijpende verhaal. Dit grijpt je namelijk bij tijd en wijlen flink bij de strot, zeker als Alice echt dingen begint te vergeten en op den duur haar eigen dochter even niet meer herkent. Hoogtepunt van de film, en tevens van wat wij te zien krijgen van het steeds meer aanwezige Alzheimer, is de scène waarin Alice het toilet niet meer kan vinden in haar eigen huis. Deze scène is bijzonder aangrijpend en zal menig kijker niet onberoerd achterlaten.

Extra’s: De Blu-ray is naast de hoofdfilm een kale bedoeling. Wellicht had de uitgever zich kunnen hardmaken voor de Alzheimer Stichting, om zo meer aandacht te creëren voor deze verschrikkelijke aandoening. Een kijkje op de set van Still Alice, of misschien een interview met Julianne Moore over de voorbereiding op haar rol, had zeker ook niet misstaan.

Still Alice is een confronterende film geworden met een fenomenale Julianne Moore in de hoofdrol. Als Alice toont zij hoe je als getroffene van Alzheimer je nieuwe leven moet zien te accepteren. Daarnaast drukt de film je niet alleen keihard met je neus op de feiten wat voor invloed de ziekte heeft op de getroffene zelf, maar ook op dat van hun dierbaren. De film neigt soms iets te langdradig te worden, maar de acteerprestaties trekken dat weer recht en zorgen ervoor dat de aandacht continu wordt vastgehouden. Minpunt van deze uitgave is dat hierop elk spoor van extra’s ontbreekt, waar dat juist misschien best op zijn plaats had kunnen zijn. Laat dat je echter niet weerhouden de film aan te schaffen, want de de acteerprestatie van Julianne Moore is niets minder dan geweldig en op een paar kleine puntjes na is de film prachtig.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.