Kate is een overheidsagente die is opgeleid om te voorkomen dat terroristen de Verenigde Staten binnenkomen. Als zij tijdens haar werkzaamheden op dubieuze zaken stuit, poogt ze aan de bel te trekken. Voordat het zover komt raakt ze echter betrokken bij een aanslag. Deze blijkt op haar gericht, maar al snel krijgt zij juist van alles de schuld. Met een huurmoordenaar op haar hielen, slaat Kate op de vlucht om haar naam te zuiveren en een dreigende grotere aanslag te voorkomen.

Het is bijna tien jaar geleden dat regisseur James McTeigue zichzelf op de kaart zette met V for Vendetta. Toch mogen we ondertussen de conclusie gaan trekken dat dat succes toch vooral te maken had met de hand van de Wachowski’s, de schrijvers van de film en het duo achter The Matrix. McTeigue heeft de belofte namelijk nergens meer waar kunnen maken, sterker nog zijn films Ninja Assassin en The Raven waren ronduit teleurstellend te noemen. Of het een verstandige keus is om voor een onervaren scriptschrijver te kiezen is nog maar de vraag. Maar dat hij voor zijn nieuwe film kan rekenen op een cast die in elk geval weer wat bekende namen bevat is natuurlijk altijd een goed punt om weer wat aandacht te renderen. Zo zien we Milla Jovovich In de hoofdrol als Kate Abbott. Jovovich is de laatste jaren vooral bekend als het gezicht van de Resident Evil-reeks. Natuurlijk fantastische films voor de liefhebber, maar hoogwaardige cinema is het niet te noemen.

Dat is eigenlijk precies wat over het algemeen over de acteurs in deze film te zeggen is. Hoogwaardig is het allemaal zeker niet, maar er is eigenlijk niemand die zich hoeft te schamen. Toch is er een uitzondering op die regel, vooral omdat we van de betreffende acteur wat meer verwachten. We hebben het natuurlijk over Pierce Brosnan, die de huurmoordenaar Watchmaker speelt. Natuurlijk staat het mooi om een oud James Bond vertolker aan de cast te kunnen toevoegen, maar als deze vervolgens nogal op de automatische piloot blijkt te staan voegt het bar weinig toe. Brosnan is zichtbaar ouder geworden, al blijft hij een mooie en herkenbare kop houden. Daarnaast zit er een waanzinnige trappenhuisscène in de film, die je even terugbrengt naar Brosnan’s hoogtijdagen als agent 007. Dat deze scène volslagen uit de lucht komt vallen vergeten we dan voor het gemak maar even. Wat dat betreft zit deze film vol met dit soort onzin, het verhaal is dan ook vrij cliché en niks nieuws onder de zon.

De film maakt het zichzelf soms ook niet echt makkelijk. Zo opent de film met een scène die pas tegen het einde op zijn plaats blijkt te vallen. Daarnaast wordt er een onnodige referentie gemaakt met de aanslagen van 9/11, wat vooral een wanhopige poging lijkt om de film te linken aan de realiteit. Een ander goed voorbeeld van onzin zijn de camera’s die vernietigd worden bij een aanslag, waarbij opgemerkt wordt dat de beelden dan ook beschadigd zijn. Nogal vreemd want deze beelden worden vast centraal beheerd. Het is vast niet zo dat een mannetje wekelijks even een nieuw rolletje in de camera plaatst, toch? De CGI die we door de gehele film zien valt overigens ook niet altijd mee, goed voorbeeld is de vernietiging van een flatgebouw middenin de film. Gelukkig heeft de film de mazzel dat deze dusdanig vlot is gesneden en dat de stompzinnigheid dus eigenlijk pas opvalt als je later even de kans krijgt om erover na te denken.

Survivor is een vlot gemaakte film die nergens het dertien in een dozijn gevoel weet te ontstijgen. Het verhaal brengt ons niks nieuws en ook de vertolkingen weten de film nergens boven de middelmaat uit te tillen. Maar ondanks dat we alles al eerder, en beter, hebben gezien is de film toch goed voor een avondje vermaak. Snel te vergeten vermaak, maar goed, dat is soms ook weleens lekker.