Na een intens verblijf in Irak, keert Adam Schumann na vijftien maanden terug naar huis. Hij wordt in Kansas herenigd met zijn vrouw Saskia en zijn twee jonge kinderen, waarvan de jongste geboren is terwijl Adam in Irak zat. Al snel na zijn terugkeer blijkt dat Adam aan PTSS leidt, een aandoening van posttraumatische stressklachten waarbij Saskia hem ervan overtuigt om hulp te zoeken bij overheidsinstelling Departement Veterans Affairs. De instelling blijkt echter zwaar overbelast en kan Adam nauwelijks helpen. Hij glijdt hierdoor steeds verder de afgrond in, waarbij hij zijn gezin steeds meer van zich afstoot. De blijvende herinnering aan de oorlog dreigt hiermee hun levens te ruïneren, lang nadat Adam het slagveld heeft verlaten.

Regisseur Jason Hall schreef zelf het scenario op basis van het gelijknamige boek van schrijver en Pulitzer Prize winnaar David Finkel. Een blik op het promotiemateriaal doet direct een patriottistisch helden verhaal vermoeden, met overdreven veel gewapper met de Stars And Stripes. Niet zo vreemd aangezien dit ook gebeurde bij American Sniper, waarbij Hall ook verantwoordelijk was voor het verhaal. Toch lijkt hij zijn leven te hebben gebeterd en weet hij een kritische noot te plaatsen in het gevoelige onderwerp waarbij terugkerende soldaten uit oorlogsgebieden aan hun lot worden overgelaten bij hun terugkeer naar het thuisfront. In de hoofdrol zien we de getalenteerde Miles Teller in de rol van Adam. Teller brak in 2014 door met zijn indrukwekkende performance in de film Whiplash, nadat hij een jaar eerder al hoge ogen gooide in The Spectacular Now.

De makers van de film hebben er gelukkig voor gekozen om het heftige en gevoelige onderwerp vrij rauw naar het scherm te vertalen. Teller komt hierbij goed tot zijn recht en het is fijn dat Hall alles vanuit een kritische hoek bekijkt. Het is passend en doet eer aan de veteranen die worstelen met PTSS. Wat de film betreft is het goed dat er niet onnodig geschakeld wordt naar flashbacks, maar de focus veelal gewoonweg ligt op de situatie van de veteraan die volledig aan hun lot wordt overgelaten door de hulpinstanties en de overheid. Hierin kaart de film treffend aan dat zij dan wel heel driftig steeds soldaten uitzenden naar oorlogsgebieden, maar zij de nodige steken laten vallen als er wordt gekeken naar nasleep van dit alles. Het is dan ook jammer om te moeten constateren dat de film hier en daar in clichés vervalt. De film poogt wel iets aan te kaarten, maar verzuimt om dieper op de zaken in te gaan en een punt te maken.

Het grootste pijnpunt zit in het plot waarbij Beulah Koale, een medeveteraan en lotgenoot van Adam, door zijn traumatische ervaring op het criminele pad belandt. Het is hier dat de film iets teveel lijkt te kiezen voor sensatie en verlichting van het zware onderwerp, waarmee het echte doel van de film uit het oog wordt verloren. Het helpt daarbij ook niet dat comédienne Amy Schumer deze film heeft gekozen om zichzelf te bewijzen als serieus actrice. Ze speelt weduwe Amanda Doster, die haar man zag terugkeren met gelijksoortige klachten als Adam, waarbij hij uiteindelijk zelfmoord pleegde omdat hij niet meer met de situatie om kon gaan. Schumer blijkt totaal niet geschikt voor deze toch wel veeleisende rol en mist gewoonweg het talent hiervoor. Qua casting en uitwerking van de zijplotjes had het alles wat beter uitgewerkt mogen worden, al heeft de film duidelijk goede intenties en is de film absoluut een kijkbeurt waard.

Extra’s: Voor een Blu-ray release met een dergelijk serieus en zwaar onderwerp zou een mooie documentaire de kans zijn om de film nog wat meer kracht bij te zetten. Het aanbod is interessant, maar helaas wat summier.
• Staging a War (12:20) Een veelomvattende feature, die vooral een blik werpt op de voorbereiding. Zo zien we hoe de cast op bootcamp gaat, maar ook hoe echte soldaten worden gecast als figuranten. Alles om een zo realistisch mogelijk beeld te schetsen.
• The Battle at Home (07:37) Een blik op hoe het boek naar de film is vertaald, met daarnaast ook aandacht voor de geestelijke staat waarin veteranen terugkeren naar huis.

Thank You for Your Service weet met regelmaat de vinger op de zere plek te leggen en is op zijn beste momenten behoorlijk confronterend. Dit wordt behoorlijk geholpen door de rauwe vertaling naar het scherm en de casting van Miles Teller, de grootste troef van de film. Helaas wordt er door slechte casting in de bijrollen en wat rare sprongen in het verhaal niet het maximale uit de film gehaald. Zo slaat Amy Schumer als weduwe de plank volledig mis met deze serieuze rol. Het zijn keuzes die zorgen voor gemengde gevoelens. Enerzijds maakt de film indruk door een dergelijk heftig en gevoelig onderwerp aan te snijden, maar anderzijds lijkt er meer dan eens een compromis te worden gesloten in een poging het leed voor de kijker wat te verzachten. Vast staat in elk geval wel dat Thank You for Your Service een stuk realistischer, en vooral minder patriottistisch is dan American Sniper, waardoor de film een stuk authentieker overkomt.

Met dank aan Entertainment One Benelux voor het recensie-exemplaar.