Achter de deuren van een klein onopvallend accountantskantoor werkt wiskundig genie Christian Wolff voor een van ’s werelds machtigste criminelen, om zo de gaten te dichten in hun boeken die kunnen leiden naar deze organisaties. Samen met de afdeling misdaadhandhaving van het ministerie van Financiën, neemt Christian een nieuwe cliënt aan, een vooruitstrevend robotica bedrijf. Hier heeft een boekhoudkundig medewerkster ontdekt dat er miljoenen Dollars zijn weggesluisd en dit moet natuurlijk tot op de bodem worden uitgezocht. Als Christian de boekhouding doorloopt en steeds dichter bij de waarheid dreigt te komen, beginnen de dodelijke slachtoffers zich hoger en hoger op te stapelen.

Neem een autist en zet hem in een crimineel accountantskantoor en je hebt al snel een interessant uitgangspunt. Het nadeel is alleen dat autisten in deze film over een kam geschoren worden, terwijl je natuurlijk vele vormen van autisme hebt. Toch weet Ben Affleck de rol met veel bravoure naar het witte doek te vertalen. De vele tics die Christian heeft, zullen mensen die in hun omgeving met autisten te maken hebben dan ook absoluut bekend voorkomen. Het dramatische jeugdverhaal wat er aan vast kleeft voor de autistische Christian moet het dramatisch effect versterken, maar dit werkt op sommige punten een beetje averechts effect. Dit loopt dan ook als een rode draad door het verhaal en moet uiteindelijk verklaren waarom Christian op het verkeerde pad terecht is gekomen. Toch biedt de film meer dan dit wat matig uitgewerkte plot en weet de film van de eerste tot aan de laatste minuut te boeien.

Achter de schermen zijn het hoofd van het misdaadhandhavingsteam van het ministerie van Financiën Ray King en agent Dana Cummings bezig om te ontrafelen wie de mysterieuze accountant is die telkens opduikt op foto’s met geharde criminelen. Wolff weet hierbij keer op keer uit hun handen te blijven door een op het eerste oog teruggetrokken bestaan te leiden. Echter, Wolff heeft meer op zijn kerfstok, waardoor het spoor regelrecht naar hem toe leidt. Om dit te kunnen bewijzen moeten King en Cummings een arsenaal aan potentiële verdachte uitspitten en uiteindelijk is de manier waardoor ze Wolff op het spoor komen een beetje te toevallig en kort door de bocht. Dit soort toevalligheden stapelen zich de hele film op en beginnen uiteindelijk een beetje te storen. Toch zal je aan het einde van de rit zeker niet geheel teleurgesteld achterblijven, want de twist richting het einde van de film is zeker goed te noemen.

Cinematografisch zit de film daarnaast ook puik in elkaar. De prima beelden worden voorzien van een sterke soundtrack wat ervoor zorgt dat op veel punten de spanning hoog oploopt. Dit is zeker het geval als de tics van Wolff steeds extremere vormen aannemen en hij zich ontpopt als ijskoude killer, die het scherpschutters vak ook nog eens feilloos onder de knie heeft. Dit alles leidt tot een bloedstollende scène waarbij de buren van Wolff te pakken worden genomen en hij met zijn scherpschuttersgeweer flink in de weer gaat. Toch is de actie erg gedoseerd en moet je dan ook zeker niet verwachten dat je naar een nieuwe variant op Jason Bourne gaat kijken. Hiervoor heeft de film teveel diepgang, ondanks dat misschien niet iedereen dit gelijk uit het ogenschijnlijk eenvoudige verhaal zal halen. .

The Accountant is een erg spannende thriller geworden, waar op sommige punten misschien iets meer aandacht vereist was. Affleck doet eigenlijk alles goed wat hij moet doen en je zal mede hierdoor al snel een band met het personage Wolff krijgen. Ook de bijrollen worden met sterke rollen van J.K. Simmons en Anna Kendrick prima vervuld. Wel zijn er wat foutjes en irritatiepunten, zoals dat alle autisten teveel over een kam worden geschoren, iets dat voor bepaalde groepen wellicht nogal storend kan werken. Het leidt ertoe dat The Accountant ondanks wat kleine schoonheidsfoutjes een prima thriller is geworden. Vooral de ontknoping is erg sterk gefilmd en mede hierdoor kan Ben Affleck weer een prima film aan zijn al rijke oeuvre toevoegen.