Sophie is een weesmeisje die aan slapeloosheid leidt. Als zij op een nacht weer eens wakker ligt en naar buiten kijkt, ziet ze een reus die haar uiteindelijk meeneemt naar Reuzenland. Gelukkig heeft ze niets te vrezen want het gaat hier om een Grote Vriendelijke Reus die geen vlieg kwaad doet. Echter, zijn soortgenoten zijn niet zo vriendelijk en pesten de GVR (zoals hij bekend staat) enorm en willen Sophie het liefste met huid en haar opeten. Als de twee erachter komen dat deze mensetende reuzen naar de mensenwereld gaan om zich daar tegoed te doen aan kinderen smeden ze samen een plan om alle kinderen op de wereld te redden en zo voor eens en altijd af te rekenen met de mensetende reuzen.

Het boek De GVR uit 1982 is misschien wel het bekendste en meest geliefde kinderboek dat de legendarische kinderboekenschrijver Roald Dahl heeft geschreven. In 1989 verscheen er een animatiefilm, dit vooral omdat een live-action verfilming van het verhaal destijds onmogelijk leek om te maken. Nu jaren later wilde niemand minder dan regisseur Steven Spielberg zijn vingers hier wel aan branden. Het boek is dan ook één van zijn favoriete kinderboeken, welke hij voorlas aan zijn kinderen toen zij nog klein waren. Bij het horen van de naam Spielberg, in combinatie met een kinderfilm lijkt een mislukking vrijwel onmogelijk, en bij het zien van de eerste beelden werden de verwachtingen nog iets verder opgekrikt. De conclusie die we na het zien van de film direct kunnen trekken is dat Spielberg wederom een nagenoeg perfecte kinderfilm aflevert, waarvoor de status van klassieker mogelijk zelfs in het verschiet ligt.

Uit de honderden meisjes die auditie deze voor de rol van het weesmeisje Sophie plukte Spielberg uiteindelijk de piepjonge Ruby Barnhill om deze hoofdrol te vertolken. Naar eigen zeggen had hij direct bij het zien van Ruby het juiste gevoel en dat is een mening die wij delen. Voor de rol van De GVR werd Mark Rylance gecast, die we vorig jaar op briljante wijze de rol van Rudolf Abel zagen vertolken in Spielbergs’ Bridge of Spies, een rol waarvoor hij een Oscar in de wacht wist te slepen. De keuze voor Rylance blijkt de enige juiste te zijn geweest, want de rustige uitstraling werd treffend gevangen met motion capture en daarnaast zorgt het heerlijke accent van de acteur ervoor dat jong en oud al snel een klik voelen met zijn performance. Het vreemde dialect van De GVR is overigens dolkomisch en geweldig vertaald uit het boek, waarbij alle eer naar Rylance gaat want het is een hele prestatie om dit de gehele film zo neer te zetten.

Zoals je wellicht mag verwachten zijn de CGI-effecten om je vingers bij af te likken en de combinatie met het (optionele) 3D-effect zorgt ervoor dat je bij tijd en wijlen niet weet wat je ziet: pure perfectie op visueel gebied. Alles is zo levensecht dat je af en toe het gevoel krijgt dat je naar een echte reus zit te kijken, waarbij met oog voor detail de gelaatsuitdrukkingen van Rylance subliem in beeld zijn gebracht. Het zijn dingen die je aan Spielberg zeker wel kan overlaten. Zoals bijna altijd wordt de muziek verzorgd door Spielbergs’ vaste componist John Williams, die wederom weer een heerlijke en vooral sfeervolle soundtrack aflevert. Het maakt de film geschikt voor jong en oud, al kan de film voor de allerkleinsten onder ons soms misschien wat heftig zijn.

The BFG – De GVR is aan de hand van Steven Spielberg een heerlijke kinderfilm die je de volle twee uur in zijn greep zal houden. Je wordt soms werkelijk van je stoel geblazen door de prachtige CGI-effecten en de hoofdrolspelers zijn perfect gecast. Vooral Mark Rylance valt op in zijn niet minder dan briljante motion capture rol als De GVR. Het is boeiend om te zien hoe Spielberg het klassieke verhaal van Roald Dahl naar zijn hand heeft weten te zetten zonder dat dit afbreuk doet aan de herinnering die velen van de lezers van het boek met zich mee zullen dragen. The BFG, of De GVR zoals de Nederlandse titel luidt, is een avontuur vol humor en verbluffende effecten die niemand teleur zal stellen.