22 jaar nadat een jongen zichzelf ophing bij een schooltoneelstuk wordt datzelfde stuk nog steeds opgevoerd. De galg staat hierbij centraal en sinds de noodlottige gebeurtenis doen de wildste verhalen de ronde. Om indruk op Pfeifer te maken heeft Reese de rol van degene die opgehangen wordt op zich genomen. In een poging hier onderuit te komen besluit hij om na schooltijd het podium kort en klein te slaan. Hij krijgt hierbij hulp van Ryan en Cassidy en het trio sluipt via de kapotte achterdeur de school binnen. Als ze betrapt worden door Pfeifer besluit het trio om de actie te staken, maar plots zitten alle deuren op slot en wacht hen een gruwelijk lot.

In het horrorgenre wordt je de laatste jaren doodgegooid met het found footage film-concept. Het is daarom lastig om vandaag de dag origineel uit de hoek te komen in het uitgekauwde genre. Het duo Travis Cluff en Chris Lofing denkt met The Gallows een goeie duit in het zakje te doen. De twee namen ook het script voor hun rekening en ondanks dat deze te simpel voor woorden is was de trailer veelbelovend. Nu is alleen de vraag in hoeverre je daar nog op kan vertrouwen. In de hoofdrollen vinden we Reese Mishler, die met deze film zijn debuut maakt. Eerder was hij vooral in korte films te zien, al zou je hem kunnen herkennen van de televisieserie Youthful Daze. Verder bestaat de cast uit onervaren acteurs en helaas is dit terug te zien in de zeer matige acteerprestaties. Nergens krijg je ook maar even het gevoel dat de tieners werkelijk in totale paniek zijn en dat doet flinke afbreuk aan de spanning die de film probeert te creëren. Wat je dan over houdt is een goedkoop gemaakte horrorfilm waarbij de irritaties zich in een rap tempo opstapelen.

Zo proberen de makers om langzaam de spanning op te bouwen en een band te creëren met de hoofdpersonages. Dit mislukt echter totaal, waardoor het eerste deel van de film eigenlijk niks gebeurt. Pas als de tieners inbreken in de school en de boel kapotmaken komt de film iets tot leven. Helaas volgt de film hiermee een dusdanig cliché pad dat al verschrikkelijk veel horrorfilms voorbij is gekomen. Het erge is dat de film dan eigenlijk pas net begint. Wat opvalt is dat er, ondanks de bescheiden speelduur, ontzettend veel gebruik gemaakt wordt van overbodige beelden. De camera richt zich met grote regelmaat tot de grond, waarna je zo vijf minuten naar de grond staart waar een paar voeten het beeld sieren. Helaas weet de conversatie die speelt de boel ook niet te redden. Tot overmaat van ramp zien we ook nog eens een scène meermaals voorbij komen, eenmaal via de camera die de hele film wordt meegezeuld en nogmaals via een mobieltje. Het is sowieso de vraag waarom de tieners in volle paniek hun camera draaiende blijven houden en zelfs de batterij verwisselen terwijl er ook nog vrolijk met mobieltjes wordt door gefilmd.

Essentieel voor een horrorfilm zijn de schrikeffecten, goede effecten wel te verstaan. Daar hebben de makers van The Gallows schijnbaar nooit van gehoord, want de effecten in deze film zijn goedkoop en vaak zelfs ronduit lachwekkend. Denk hierbij aan rondrennen door donkere ruimtes waarna er plots iets met veel kabaal voor de lens tevoorschijn komt. Het zijn schrikmomenten die zo verschrikkelijk voorspelbaar zijn dat niemand daar meer van schrikt. Natuurlijk willen we niet alles uit de doeken doen, stel dat je de film echt nog zelf wil bekijken, maar de ontknoping van de film is te triest voor woorden. Als je een beetje op hebt gelet ben je er met tien minuten al uit, waaruit we kunnen concluderen dat het scenario bar slecht en vooral lachwekkend in elkaar steekt. Als we de balans aan het einde van de film opmaken blijkt dat je werkelijk nergens wordt verrast en je als het ware (krap) anderhalf uur naar het duister hebt zitten kijken met een hoop geschreeuw.

The Gallows is een tergend slecht product, waarbij je je oprecht kan afvragen in hoeverre je nog kan vertrouwen op een trailer. Deze film is namelijk zo slecht dat de tranen je spontaan in de onderbroek springen. Zo lopen de belabberde acteurs rondt in een film met een verhaal dat zelfs hun nog onwaardig is. Laten we hopen dat dit soort found footage films zijn langste tijd hebben gehad en de bioscopen niet langer vervuild worden met dit soort prul. Waar genregenoot Unfriended onlangs nog op een vrij originele wijze te werk ging, verzuipt The Gallows in je grijze massa om daarna snel te vergeten te worden.