The Hateful Eight
Vlak na de burgeroorlog is de premiejager John “The Hangman” Ruth onderweg naar Red Rock om daar de voortvluchtige Daisy Domerque aan de autoriteiten te overhandigen om zo een fijne premie op te strijken. Onderweg komen ze een andere premiejager, de beruchte Major Marquis Warren, en de nieuwe sheriff van Red Rock tegen die meeliften naar Minnie’s Haberdashery om daar te kunnen schuilen tegen de naderende sneeuwstorm. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat er al vier andere onbekende en ongure types hun onderdak bij Minnie’s hebben gevonden. Terwijl de sneeuwstorm buiten voorbij raast lopen de gemoederen binnen hoog op en staat al snel vast dat niet iedereen de volgende dag zal halen.
Het had weinig gescheeld of we hadden The Hateful Eight, toevallig met zijn titel ook nog eens de achtste film van regisseur Quentin Tarantino, nooit op het witte doek of op Blu-ray kunnen bewonderen. Het script lekte nog voor de productie op gang was uit, waarop Tarantino uit frustratie besloot om de film niet te realiseren. Toch kwam de film er uiteindelijk alsnog nadat hij het script voorlas in een hoorspel waarop veel positieve reacties volgde. Gelukkig maar, want The Hateful Eight is wederom een meer dan prima film uit de koker van de eigenzinnige filmmaker.
Voor het maken van de film wendde Tarantino zich tot de oude Ultra Panavision 70mm lenzen die al meer dan vijftig jaar niet meer waren gebruikt. Hij wilde deze lenzen graag gebruiken om zo de film een unieke feeling mee te geven, aangezien de lenzen een afwijkende breedte-hoogte verhouding hebben. Hier in Nederland was de film alleen in EYE Amsterdam in zijn unieke formaat te zien en helaas moeten we het op de Blu-ray ook stellen zonder deze bijzondere toevoeging. Levert dat dan de film meteen een paar minpunten op? Nee hoor, want gelukkig gaat de typische Tarantino-stijl niet verloren in de meer gangbare beeldverhoudingen.
Tarantino staat bekend om zijn vlijmscherpe dialogen die doorspekt zijn met zwarte humor en The Hateful Eight is daarop gelukkig geen uitzondering. Ook het typische Tarantino-geweld is alom vertegenwoordigd, al leunt zijn achtste film meer op de dialoog dan op het fysieke geweld. Daarmee voelt de film meer aan als zijn eerste films, waarbij vooral gebruik wordt gemaakt van verbaal geweld maar zoals altijd is dat geen straf om naar te kijken. Wat de film wel in de weg zit is zijn flinke speelduur van 168 minuten. Tarantino neemt vooral in het begin van de film de tijd om het weidse landschap prachtig in beeld te brengen, maar wat minder van deze shots hadden de vaart er wellicht iets meer ingehouden. Bovendien waren we daarmee een stuk sneller in Minnie’s Hasberdashery aangekomen waar de film pas echt op gang begint te komen en we eindelijk echt van Tarantino op zijn best kunnen genieten.
Extra’s: Gelukkig ligt The Hateful Eight niet als kale editie in de winkelschappen, maar zijn er twee features op de schijf terug te vinden. De eerste, Beyond the Eight, geeft een kijkje achter de schermen, maar is vooral een verzameling van interviews met cast en crew. De tweede feature, Sam Jackson’s Guide to Glorious 70mm, is wat dat betreft een stuk interessanter en licht de keuze van Tarantino toe om voor 70mm lenzen te gaan.
The Hateful Eight is wederom een zeer vermakelijke film uit de koker van de eigenzinnige filmmaker Quentin Tarantino die weer doorspekt is van vlijmscherpe dialogen met gitzwarte humor. Zijn welbekende portie fysiek geweld is ook aanwezig, al leunt deze film meer op de dialogen die hun hoogtepunt bereiken als de spanning tot het kookpunt oploopt in Minnie’s Hasberdashery. De flinke speelduur van ruim 2,5 uur zal voor sommige even slikken zijn, maar wie volhoudt zal getrakteerd worden op het zoveelste meesterwerk van de 53-jarige filmmaker met zijn unieke stijl.
Beoordeling
- Film
- Extra
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.