Michel Houellebecq is een excentrieke schrijver die zomaar verdwijnt tijdens een tournee in 2011. Al snel verspreidt het gerucht zich door Frankrijk en er gaan zelfs stemmen op dat Al-Qaeda de schrijver ontvoerd zou hebben. Maar Houellebecq blijkt ontvoerd door mensen die simpelweg losgeld willen zien, zonder verder een echt plan te hebben. Wat volgt zijn veel gesprekken over van alles en nog wat en Houellebecq bouwt een band op met zijn ontvoerders. Er wordt lekker gegeten in het huis, wijn gedronken en hij krijgt zelfs een prostituee voor zijn verjaardag. Toch blijft er een prangende vraag… wie gaat het losgeld betalen?

The Kidnapping of Michel Houellebecq is geregisseerd door Guillaume Nicloux en gaat in Frankrijk onder de naam L’enlèvement de Michel Houellebecq door het leven. Nicloux was ook verantwoordelijk voor films als La Religieuse en Le Concile de pierre, maar nu is daar dus een film over de ontvoering van Michel Houellebecq. Een erg vreemde zaak die volgens een een bijzonder concept verfilmd is, nadeel is alleen dat het erg saai is uitgewerkt. Nicloux concentreert zich hier meer op het dialoog en zet het verhaal op de tweede plaats. Als je van alternatieve Franse cinema houdt zit je garant bij dit satirische drama, dat zich berust op ware gebeurtenissen. Houellebecq zelf heeft zijn lippen altijd stijf op elkaar gehouden inzake zijn ontvoering en dat maakt deze film wellicht nog wat vreemder dan dat hij van zichzelf al is.

Schrijvers en dichters zijn vaak de meest vreemde en excentrieke figuren, zo ook Franse auteur Michel Houellebecq. Hij rookt als een ketter, drinkt erg veel en heeft de vreemdste gedachten over de wereld. Het bijzondere aan deze film is dat het wel een scenario had, maar geen script. Er werden wel een paar zinnetjes als leidraad gebruikt, maar alle gesprekken leiden naar wat er op dat moment in de acteurs opkwam. Dit zorgt voor de meest uiteenlopende dialogen, waarbij zelfs de Holocaust en Polen aan de orde komen. Alles is geïmproviseerd en iedereen in de film speelt zichzelf, zo ook met Houellebecq zelf. Het is dan ook vreemd dat de acteerkwaliteiten volstrekt ongeloofwaardig zijn.

Vooral Hollebecq zelf blijkt geen begenadigd acteur, ondanks dat alles geïmproviseerd is lijkt alles zo van een blaadje te zijn opgelezen. Nergens zien we ook maar een greintje emotie, wat vraagtekens oproept over de personen in het echte leven. Dit gezegd hebbende kunnen we gelijk de conclusie trekken dat deze film ronduit saai is. De dialogen zijn, met een enkele uitzondering daar genomen, absoluut niet boeiend. Hierdoor lijkt de film met zijn beperkte speelduur veel langer te duren dan hij is. Nergens komt de vaart erin en dit zijn echt van die films waar je van moet houden. Het is dan ook heel begrijpelijk dat de film geen breed publiek wist te bereiken. Gek genoeg won de film in 2014 de prijs voor beste scenario op het Film Festival van Tribeca.

Extra’s: Voor de liefhebbers staat er een interview van ruim 13 minuten met Michel Houellebecq en regisseur Guillaume Nicloux op de schijf. Dit interview van de zender Arte gaat dieper in op de film, maar helaas is dit interview in het Frans en niet voorzien van Nederlandse ondertiteling. Voor menig kijker is dit op deze manier dus een volstrekt overbodig interview. Verder vinden we enkel de trailer van de film terug op de schijf.

The Kidnapping of Michel Houellebecq is een oersaaie film die alleen de liefhebbers zal weten te bekoren. De film is een aaneenschakeling van dialogen die de meeste mensen waarschijnlijk binnen tien minuten al zat zijn. Probleem is namelijk dat vrijwel geen van de dialogen weet te boeien en dat dat in combinatie met dramatische acteerwerk ervoor zorgt dat je meermaals neigt de film vroegtijdig te beëindigen. Voor de mainstream arthouse liefhebber is het dan ook aan te raden om de film lekker links te laten liggen.

Met dank aan Remain In Light voor het recensie-exemplaar.