Ergens in de oceaan ligt Mana One, een onderzoekcentrum dat een onderzoek is begonnen naar het diepste punt van oceanen. Waar men eerder de bodem dacht te hebben ontdekt, komen de onderzoekers erachter dat er nog een ijzige laag aanwezig waar ze met een onderzeeër doorheen kunnen varen. Het team ontdekt een onderwaterwereld waar nog nooit iemand is geweest en waar wezens zwemmen die onbekend zijn voor de mensheid. Al snel wordt de driekoppige bemanning in de onderzeeër aangevallen door iets enorms en verkeren zij in groot gevaar. Als een reddingsteam ervoor zorgt dat de bemanning op het nippertje wordt gered, komen ze erachter dat ze gevolgd zijn door een 25 meter lange prehistorische haai; een Megalodon. Als in de wijde omgeving schepen in gevaar komen door aanvallen van deze Megalodon, wordt de jacht op het beest geopend met alle bloederige gevolgen van dien.

De megalodon is een enorm roofdier dat ongeveer 2 miljoen jaar geleden uitstierf. De enige hedendaagse haai die hier nog enigszins bij in de buurt komt is de grote witte haai. Steven Spielberg bracht ons in de jaren zeventig 70 Jaws, nog steeds de beste haaienfilm ooit gemaakt. In de daarop volgende decennia zagen we met regelmaat een haaienfilm uitkomt, maar geen kwam in de buurt bij Spielberg zijn meestwerk. Op basis van de trailer van The Meg hadden we niet de verandering dat daar verandering in zou komen, maar het zag er allemaal wel verdomd vermakelijk uit. In de hoofdrol zien we actieheld Jason Statham, die we natuurlijk allemaal wel kennen uit de Transporter-films, The Expendables-films en de laatste paar Fast and the Furious-films. Ondank zijn verleden als schoonspringer is The Meg niet direct een film die je bij hem verwacht, al worden juist die verwachtingen door zijn aanwezigheid wel iets opgekrikt. Hij heeft tenslotte een naam hoog te houden.

Helaas kampt The Meg met flink wat problemen en kan het de toch al getemperde verwachtingen niet waarmaken. Laten we beginnen bij het verhaal dat erg goedkoop aanvoelt, en ook nog eens slecht is uitgewerkt. Het begint allemaal vrij degelijk, als de onderzeeërs naar de bodem van de oceaan afreizen. Als de bodem in zicht lijkt komen de onderzoekers erachter dat dit geen bodem is, maar een dikke ijzige nevel die leidt tot een onontdekt stuk oceaan. In eerste instantie lijkt het puur een prachtige wonderlijke wereld, maar het team wordt al snel aangevallen. Als men vervolgens op de werkelijke bodem van de oceaan belandt, moet Jonas Taylor (uiteraard gespeeld door Statham) worden overgehaald om ook naar de bodem af te reizen om de bemanning te bevrijden. Wonderlijke wezens, een grote octopus en uiteindelijk de gevreesde Megalodon komen aan bod en gezegd moet worden dat de effecten indrukwekkend zijn. Echter, als de Meg uit de titel in onze wereld belandt stapelen de problemen zich snel op. Over geloofwaardigheid hoeven we daarbij niet eens te beginnen, al was dat op voorhand natuurlijk al een beetje te voorzien.

Wat wel een doorn in het oog blijkt, is de slechte uitwerking van het verhaal. Het maakt het dat The Meg aanvoelt als een zeer goedkope mockbuster van productiemaatschappij Asylum, alleen dan in een duur jasje. Het zit hem dan ook juist in de gebeurtenissen die de film de das omdoen. Taylor heeft in het verleden een slechte ervaring gehad met een reddingsactie, maar wordt vervolgens binnen twee seconden overgehaald het gestrande team te redden. Het moge duidelijk zijn dat het schrijfwerk niet uitblinkt in originaliteit en goede vondsten. Maar toch, als de meg ten tonele verschijnt kent de film veel vermakelijke stukken. Echter, als de eerste grote storm is gaan liggen breekt er een rustig deel aan van de film valt opeens het slechte schrijfwerk weer op. Zeker als de makers bij de climax een twist wil forceren en het erop lijkt of zij zichzelf en de film serieus gaan nemen. Het blijkt de nekslag voor de film en het maakt dat het bedoelde hoogtepunt aan de drukke Chinese kust wat in het water valt. Als er nog een slotakkoord in mineur volgt kunnen we niets anders concluderen dat de Sharknado-films wellicht vermakelijker waren.

The Meg biedt weinig meer dan een goedkoop verhaal in een duur jasje. De liefhebbers van de goedkoop door Asylum geproduceerde mockbusters zullen zich hier wellicht nog mee vermaken, maar ieder ander kan ondanks dat de verwachtingen vooraf al niet al te hoog liggen niet anders dan teleurgesteld zijn. Natuurlijk weet je vooraf dat je voor de geloofwaardigheid deze film beter kan overslaan, maar je kan het ook overdrijven natuurlijk. Wel zien de uit de computer getrokken effecten er heel erg goed uit. Zo maakt de gevreesde Megalodon indruk en is de film in het eerste uur nog goed uit te zitten. Helaas neemt de film zich in het tweede deel veel te serieus, wat resulteert in een saaiheid. Iets wat natuurlijk de doodsteek is voor een dergelijke film. Als er vervolgens wordt toegewerkt naar een bombastische einde kan je op dat geen fluit meer schelen. Met een dergelijk budget en een actieheld als Statham in de hoofdrol had hier meer uit gehaald kunnen worden dan nu het geval is.