Max en zijn baasje Katie hebben het allemaal prima voor elkaar in hartje New York. Ze wonen samen en hebben de grootste pret, maar op een dag haalt Katie de grote bastaardhond Duke in huis en dat zint Max maar niets. In een poging om Duke het huis uit te krijgen, raakt het duo verdwaald tijdens een wandeling in Central Park en worden ze tot overmaat van ramp ook nog eens opgepakt door hondenvangers. Als ze uiteindelijk worden bevrijd door het psychopathische konijn Snowball moeten ze een weg zien te vinden om zo hun baasje weer terug te vinden. Een knotsgek avontuur volgt waarbij Max en Duke de meest kleurrijke figuren tegenkomen.

Universal Pictures durft het aan om een animatiefilm uit te brengen die de strijd aan mag gaan met het zeer succesvolle Finding Dory en in mindere mate Ice Age: Collision Course. Ze doen dit in de vorm van een film over huisdieren en wat zij eigenlijk uitspoken als hun baasjes niet thuis zijn. In de trailer kregen we al een aantal knotsgekke dingen te zien, al geeft dit eigenlijk geen goed of compleet beeld van de film. Zo is de film eigenlijk gewoon nog veel leuker met het grote avontuur dat volgt als de hondstrouwe terriër Max er een huisgenoot bij krijgt. Toch begint het echte avontuur pas als Max en zijn huisgenoot Duke verdwalen en bevrijd worden door een konijn die alle mensen haat en met zijn bende in de riolen van New York woont.

Wat direct opvalt is dat Universal er niet voor heeft gekozen om een willekeurig blik met grote Hollywoodsterren open te trekken om alle personages van stemmen te voorzien. De bekendste naam is Kevin Hart, die op werkelijk hilarische wijze de stem van het konijn Snowball in heeft gesproken. Het pleit voor de keuze van Universal, wat direct aantoont dat je ook een geslaagde animatiefilm kan maken zonder grote namen om mensen naar de film te trekken. Want slagen doet de film zeker, met zijn geslaagde humor voor jong en oud. Ook de verwijzingen naar films voor volwassenen is subtiel, waardoor de film ook voor de volwassenen interessant is. Normaal gesproken is het trouwens zo dat de originele versie van een animatiefilm het beste en leukste is, maar de Nederlands gesproken versie is minstens zo geslaagd te noemen.

Belangrijk is dat de animatie er zeer gelikt uit ziet en niets onder doet voor die van een willekeurige Disney-film. Zo wordt New York mooi en sfeervol in beeld gebracht en doet de film op sommige punten wat denken aan een Disneyklassieker als The AristoCats. Het is tegenwoordig bijna vanzelfsprekend dat een film ook in een 3D versie wordt uitgebracht, iets wat hier ook het geval is. Gelukkig pakt dat hier goed uit en heeft het zeker een meerwaarde. Het levert een scène op waarin Max en Duke worden aangevallen door een adder, die voor de jongste kijkertjes wellicht wat eng is in 3D, maar wat op een goede en humoristische manier wordt opgelost door de makers. Kleine smet is dat de film een vrij standaard verloop kent waarbij alle clichés uit de kast worden gehaald, maar dat The Secret Life of Pets (of Huisdiergeheimen) zeker niets onder doet voor zijn concurrenten mag duidelijk zijn.

The Secret Life of Pets – Huisdiergeheimen is een zeer geslaagde animatiefilm voor jong en oud die de volle lengte van de film weet te entertainen. Vooral de psychopathische konijn Snowball is een regelrechte giller. Wel is het verhaal vrij standaard, maar daarom zeker niet minder leuk. Ook is er een kleine verrassing te zien voor aanvang van deze film, dus zorg er vooral voor dat je op tijd aanwezig bent. Dat Universal Pictures het aandurfde om een film uit te brengen met een vrij onbekende stemmencast ten tijde dat Finding Dory in de bioscoopzalen heerst was een gewaagde, maar zeker geslaagde zet.