Tony Webster leeft een rustig leventje. Hij is een aantal jaren geleden gescheiden, maar heeft vrede met zijn eenzame manier van leven. Daar komt plotsklaps verandering in als blijkt dat hij iets heeft geërfd van een oude bekende: de moeder van zijn grote jeugdliefde Veronica. Zij laat hem 500 Pond na en het dagboek van zijn beste vriend die toentertijd zelfmoord heeft gepleegd. Tony hoopt daarmee eindelijk meer duidelijkheid te kunnen krijgen over de plotselinge dood van één van zijn beste vrienden, maar helaas voor hem vertikt Veronica het om hem het dagboek te overhandigen. Tony probeert met haar in contact te komen om zijn deel van de erfenis op te eisen, maar wordt meerdere malen geconfronteerd met zijn keuzes uit het verleden en de nare waarheid die naar boven lijkt te komen.

“Vroeger was alles beter”, het is een uitspraak waar we dikwijls onze mooiste herinneringen aan ophangen als we denken aan vroeger. Maar was het vroeger allemaal wel echt beter? Of herinneren we ons wellicht alleen nog maar de leuke dingen? Of hebben onze gedachten de nare herinneringen lichtelijk verbogen zodat ze jaren na dato toch nog best goed uit de verf komen? Na het zien van het zeer intrigerende The Sense of an Ending van regisseur Ritesh Batra (The Lunchbox) zal de kijker ongetwijfeld met deze vragen achterblijven. Zelfs ver nadat de aftiteling over het scherm rolde zal deze film de kijker voorlopig niet loslaten.

The Sense of an Ending is de verfilming van het gelijknamige boek van Julian Barnes die een soortgelijk effect had op de lezer. Vrijwel meteen duik je in je eigen herinneringen en vraag je je af of alles wel echt zo gelopen is als je altijd voor ogen hebt gehad of dat je sommige gebeurtenissen bewust, of onbewust, toch een tikkeltje hebt verdraaid om beter voor de dag te komen. De prachtige en langzame opbouw van het boek was hier schuldige aan, waarbij we er steeds meer achter kwamen hoe het verleden van Tony Webster precies in elkaar stak. De film hanteert een soortgelijke opbouw en schakelt daarbij handig tussen heden en verleden. Het gebeurt op een bijzondere vloeiende wijze waarmee de film de aandacht van de kijker tot de laatste minuut weet vast te houden en we eindelijk ontdekken wat er precies gebeurd. Hoewel, ook het einde zal zonder twijfel voor de nodige discussies zorgen. Ook daarin volgt de film dus zeker het bronmateriaal.

De grote ster in The Sense of an Ending is acteur Jim Broadbent die we kennen van heel erg veel films waarin hij eigenlijk nooit verder leek te komen dan een bijrol. Regisseur Batra zet de Engelse acteur ditmaal echter volledig in de spotlights en daarmee komt het waanzinnige talent van de 68-jarige acteur pas echt tot zijn recht. Je sluit Tony Webster vrijwel direct in je hart waarmee de heftige acties uit zijn verleden wellicht nog net even wat heftiger worden als deze zich tijdens de film langzaam openbaren. Een grote verdienste van Broadbent, wat het meteen ook extra zuur maakt dat we hem niet vaker de hoofdrol zien spelen.

The Sense of an Ending is een intrigerende film, die de kijker zeker niet onberoerd zal laten. Na de aftiteling zal de kijker daarnaast meermaals in zijn eigen verleden duiken, iets wat ongetwijfeld de nodige stof tot nadenken geeft. Want hoe onschuldig zijn bepaalde beslissingen in ons verleden eigenlijk echt als we nooit de consequenties onder ogen zien? Deze verfilming van het gelijknamige boek van Julian Barnes zal de kijker tot de laatste minuut aan zich gekluisterd houden, wat niet alleen te danken is aan de strakke regie van Ritesg Batra, maar zeker aan het mooie en pure acteerwerk van Jim Broadbent die hier zonder twijfel de beste rol uit zijn carrière speelt. The Sense of an Ending is een bijzondere film die het verdiend om gezien te worden.