Eve is een lerares in Engeland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Londen wordt onophoudelijk gebombardeerd en Eve besluit met haar leerlingen te vluchten naar het platteland. Hier komen ze piloot Harry tegen die het gezelschap wijst op een afgelegen landhuis als onderdak. Op het eerste gezicht lijkt het een prima onderkomen, totdat een van de leerlingen dingen begint te horen en zien. Als daarop één van de leerlingen ’s ochtends uit zijn bed is verdwenen zet Eve een zoekactie op touw waarna ze een gruwelijke vondst doet. Het lijkt er steeds meer op dat het betrekken van het huis niet zo’n goed idee is geweest. Samen met Harry gaat Eve op onderzoek uit en komen zij achter het gruwelijke geheim dat zich schuil houdt in het huis.

Voor dit vervolg op The Woman in Black neemt Tom Harper het regiestokje over van James Watkins. Vooraf was het natuurlijk de vraag of Harper het meer dan fraaie eerste deel kan evenaren, laat staan overtreffen. De regisseur is een nieuwkomer op het gebied van horror en dat is dan ook helaas direct af te zien aan het eindproduct. Het verhaal werd geschreven door Susan Hill, die ook verantwoordelijk was voor het verhaal van het eerste deel. Je zou dan verwachten dat de schrijver het verhaal op een fatsoenlijke manier doortrekt, maar dit is helaas niet het geval. Want hoewel het idee hetzelfde is, is de setting compleet anders. Zo was The Woman in Black nog verrassend en duister, maar is die verrassing bij dit vervolg verdwenen en staren we heel vaak in het duister. Het zijn dingen die de film niet ten goede komen.

Maar er zijn meer dingen anders ten opzichte van het eerste deel, zo heeft Daniel Radcliffe plaatsgemaakt voor Phoebe Fox. Dat is voor het plaatje wellicht een vooruitgang, maar qua acteerniveau is het toch echt een flinke tegenvaller. Dat de keuze op Fox is gevallen is overigens niet vreemd, ze is geen onbekende van regisseur Harper. Ze speelde eerder dit jaar ook al mee in zijn film War Book. Dat Radcliffe niet terugkeert is op zich logisch trouwens, want het verhaal speelt zich veertig jaar na het verhaal van Arthur Kips uit de eerste film af. Naast Fox zien we Jeremy Irvine, die een heel wat indrukwekkende films op zijn naam heeft staan. Zo was hij te zien in het fenomenale Railway Man en daarnaast in Steven Spielberg’s War Horse. Helaas redden de acteerprestaties van de ganse cast het geheel niet en dan houdt je bar weinig over.

Het grootste probleem waar de film mee kampt is dat de complete film dodelijk saai is, de doodsteek voor een film in dit genre. Na een klein half uur zal je moeite hebben om je ogen open te houden. Dit is te wijten aan de extreem trage opbouw van het verhaal. Er gebeurt in het eerste uur van de film amper iets en wat er wel gebeurt is simpelweg voorspelbaar en oninteressant. Waar The Woman in Black nog naar een zinderend climax toewerkte, blijft dat in dit tweede deel allemaal uit. Als de kinderen in het huis aankomen proberen de makers de spanning op te voeren door middel van een rij vreemde gebeurtenissen, maar feitelijk gebeurt er niets meer dan dat een camera een beetje inzoomt en je wat schimmen voorbij ziet komen. Dat alles natuurlijk voorzien van muziek, dat van de cd ‘enge muziek voor films’ af lijkt te komen.

Waar je je nog het meest aan zal irriteren is het veel te donkere camerawerk dat de film bevat. Hier kampte de eerste film ook al mee, maar daar kwamen de makers er door het boeiende verhaal nog enigszins mee weg. In dit tweede deel doen de makers er echter nog een schepje bovenop en vaak is het amper te volgen wat er nou eigenlijk allemaal gebeurt. Dit leidt dan ook meer dan eens tot het knijpen van ogen als de scène plots overgaat in een overdreven lichte scène. Iets wat natuurlijk extra opvalt als je de film in het donker kijkt. Dit alles doet afbreuk aan het schrikeffect, als dat er al is. Deze film bevat namelijk niet veel scènes die daartoe ook maar een poging trachten te doen. Hierdoor komt de gehele film absoluut niet uit de verf en zal je je (als je de film als uitzit) aan het einde van de rit afvragen waarom je de film niet eerder hebt afgezet.

Extra’s: Waar de hoofdfilm een dikke onvoldoende krijgt, kunnen we weer wel een voldoende uitdelen aan de extra’s die op de Blu-ray staan. Als eerste is daar een verwijderde scène van 2 minuten, die eigenlijk net zo saai is als de hele film. Maar er staat ook een filmpje genaamd The Woman in Black 2: Chilling Locations van 5 minuten op, waarin je wordt meegenomen naar de filmlocatie. Pulling Back the Veil: The Woman in Black 2 is daarnaast een interessante making of van een kwartier. We kunnen dus spreken over een nette schijf, maar het is natuurlijk een beetje belachelijk dat de making of interessanter is dan de hoofdfilm.

The Woman in Black: Angel of Death is een oersaai product geworden, waar je moeite mee zal hebben om je ogen open te houden. Het is erg jammer dat dit vervolg niet in de schaduw kan staan van het sterke origineel. Dit ligt aan meerdere factoren, zoals de matige acteerprestaties van de cast en het veel te donkere camerawerk. De Blu-ray zelf oogt wel goed, maar zal je wellicht op het verkeerde been zetten. Met een spannende kaft en een mooi zwart gekleurd doosje zal je denken dat het om een spannende horror/thriller zal gaan, maar laat je vooral niet door de wijs brengen want deze film is zijn geld absoluut niet waard. Als we naar dit vervolg kijken mogen we hopen dat een derde deel uitblijft.

Met dank aan eOne Benelux voor het recensie-exemplaar.