Mildred Hayes is een gescheiden moeder die zich nog vol in het rouwproces bevindt nadat haar dochter Angela zeven maanden eerder op gewelddadige wijze werd verkracht en vermoord. Boos over het gebrek aan vooruitgang in het onderzoek in de zaak, zet zij een gedurfde en provocerende stap. Ze huurt drie felrode reclameborden langs een weg waar niemand komt, tenzij ze verdwaald zijn of stom. Op de borden laat ze controversiële boodschappen zetten, waarin zij onder andere met de beschuldigende vinger wijst naar William Willoughby, de sheriff van de stad. Het is een publiek geheim dat de sheriff aan terminale kanker lijdt en dat zorgt ervoor dat de mensen in de stad de actie van Mildred afkeuren. Ook haar zoon is niet blij met de actie van zijn moeder, maar het weerhoudt Mildred er niet van om voet bij stuk te houden. Zelfs niet als de strijd tussen Mildred en de wetshandhavers van Ebbing alleen maar verder oplaait.

Reclameborden, ze worden tegenwoordig breder ingezet dan alleen ter promotie van iets of iemand. Zo worden ze ook gebruikt om een onopgeloste misdaad onder de aandacht te brengen. Martin McDonagh werd geconfronteerd met zo’n reclamebord en niet alleen voelde hij een boosheid opwellen, ook voelde hij de inspiratie opborrelen. Het resulteerde in het script van Three Billboards, waarbij hij ook de regie op zich neemt. De film werd voor het eerst vertoond op de filmfestivals van Venetië en Toronto en direct geprezen, vooral om het script, regie en acteerwerk. Het zorgt ervoor dat we in Nederland al vroeg in het jaar worden geconfronteerd met een potentiële topper. Dit werd onlangs nog maar eens onderstreept met maar liefst zes Golden Globe nominaties.

In de film zien we een aantal indrukwekkende namen voorbijkomen. De hoofdrol is voor Frances McDormand, die McDonagh al bij het schrijven op het oog had. Zij is vooral bekend van haar rol in het met zwarte humor doordrenkte misdaadfilm Fargo en het valt op dat deze film qua stijl erg veel gemeen heeft met die film. McDormand krijgt gezelschap van onder andere Woody Harrelson en Sam Rockwell, beide fenomenale acteurs en dat wordt nog maar eens onderstreept in deze film. Harrelson speelt sheriff Willoughby, die veel gevoeliger is voor alles wat om hem heen gebeurt dan in eerste instantie lijkt. Rockwell speelt zijn collega officier Dixon, die als eerste kennis neemt van de borden en nogal licht geraakt blijkt. Dit komt vooral naar voren in een geweldige scène waarin hij zijn verdriet en woede niet langer kan verbergen en alles wat er om hem heen gebeurd afreageert op bordenverhuurder Red Welby. Het aandeel van John Hawkes en Game of Thrones-acteur Peter Dinklage is een stuk kleiner, maar ook zij mogen zeker niet onbenoemd blijven en tonen aan dat ook de kleinere rollen goed uitgewerkt zijn.

Door de combinatie van misdaad en zwarte humor zou je Three Billboards al snel kunnen zien als een nieuw meesterwerk van de broers Joel en Ethan Coen, maar dan niet van de Coens. Toch zou dit McDonagh tekort doen, die eerder met In Bruges al liet zien dat hij uit het goede hout gesneden is. Hij weet een sterke sfeer neer te zetten, met kleurrijke personages en sterke dialogen. De toon wordt gelijk gezet met een scène waarin Mildred aanklopt bij Red Welby om de reclameborden te huren, al is het achterliggende drama dan nog niet direct duidelijk. Langzaam maar zeker worden de gruwelijke details hiervan duidelijk, waarnaast blijkt dat ook Mildred zelf niet bekend staat als enkel poeslief en aardig. Het is iets wat sterk naar voren komt in een zeer effectieve flashback en een aanslag met molotovcocktails op het plaatselijke politiebureau. Het maakt de woede en wanhoop voelbaar en het zorgt ervoor dat bijna alle personages op een bepaald moment wel op de sympathie van de kijker kunnen rekenen. Three Billboards bevat dan ook geen zwart-wit personages en straalt vooral een flinke dosis menselijkheid uit, zij het dikwijls wat extreem en impulsief.

Three Billboards Outside Ebbing, Missouri is misschien wel de beste film die de gebroeders Coen niet hebben gemaakt. Waar veel liefhebbers bij een eigenzinnige misdaadkomedie al snel zullen denken aan het werk van de broers, is het hier In Bruges-regisseur Martin McDonagh die excelleert met zijn sterke script en regie door de juiste balans te vinden tussen misdaad en een flinke dosis zwarte humor. Toch is een groot deel van het slagen hiervan ook te danken aan het fenomenale acteerwerk, dat hier zonder uitzondering uitmuntend is te noemen. De belangrijkste rol is voor Frances McDormand die hier opnieuw laat zien dat zij wel raad weet met een veeleisende dragende rol, waarin zij een breed scala aan emoties tentoonspreidt zonder dat deze direct zichtbaar zijn. Er broedt dan ook het nodige in Three Billboards, wat er vervolgens lekker dik aangezet, maar wel menselijk in alle opzichten, uitkomt. Het maakt van Three Billboards een film die door zijn vroege release in Nederland al vroeg een plaatsje zal innemen in menig jaarlijst, om deze plek vermoedelijk het gehele jaar niet meer af te staan.