De twee jonge modellen Carl en Yaga zijn druk bezig met hun carrière die nogal de nodige impact heeft op hun leven samen. Zo is Yaga veel succesvoller waardoor Carl zich achtergesteld voelt als man omdat hij niet degene is die het meeste verdiend. Gelukkig is er een adempauze op komst als ze worden uitgenodigd voor een luxe cruise waarbij ze, behalve het verplichte influence-leven, helemaal niks hoeven te doen. Op het luxueuze jacht zijn ze in gezelschap van een bonte verzameling van miljardairs. Zo bevinden zich aan boord onder andere een Russische oligarch met zijn vrouw en maitresse, een Britse wapenhandelaar en een rijke, maar eenzame, miljonair die maar moeilijk contact met vrouwen kan krijgen. In eerste instantie genieten ze van het bonte gezelschap, maar tijdens het fameuze diner van de kapitein komt de jacht in een zware storm terecht waardoor de luxueuze vakantie compleet op zijn kop komt te staan. In één klap wordt de aanwezige rangorde totaal veranderd en zijn de ooit zo zelfverzekerde passagiers ineens meer afhankelijk van elkaar dan ze ooit hadden gehoopt.

De Zweedse regisseur Ruben Östlund heeft zichzelf inmiddels een eigen genre aangemeten waarbij hij doodnormale mensen plaatst in bizarre situaties die hun ware aard naar boven laat drijven. Een concept waar de regisseur met titels als Turist en The Square inmiddels zijn naam mee heeft weten te vestigen waardoor de lijst aan bekende acteurs die met de 49-jarige Zweed willen samenwerken alleen maar groter wordt. En dat niet alleen, de prijzenregen lijkt ook steeds verder toe te nemen waardoor Hollywood steeds harder aan zijn Zweedse jasje trekt. Triangle of Sadness, die vorig jaar veel succes wist te boeken, mag inmiddels gezien worden als zijn grootste succes, maar is de film over een stel rijke mensen op een luxueuze jacht wel echt net zo leuk en interessant als zijn vorige titels? Of snijdt hij ditmaal met de twee en een half uur dat de film duurt te vaak in zijn eigen vingers?

Triangle of Sadness biedt weer een fijn pluimage aan personages die allemaal hun eigen gebreken hebben. Zo liggen de twee modellen Carl en Yaga, die je zou kunnen zien als hoofdrolspelers van de film, niet bepaald op één lijn over hoe je niet alleen succesvol in je werk kan zijn, maar ook op relationeel gebied, aangevuld door een aanwezige Russische oligarch, een dronken kapitein met een liefde voor fijne citaten en een schoonmaakster die duidelijk meer in haar mars heeft op momenten dat het recht van de rijkste niet meer geldt. Östlund gooit de groep vreemden op fijne wijze met elkaar op één hoop, laat ze naar elkaar toe groeien, om uiteindelijk de boel compleet te laten ontsporen om alles weer in een ander daglicht te plaatsen. Voor wie inmiddels bekend is met het werk van Östlund weet dus een beetje wat hij of zij na een fijne opbouw kan verwachten, maar voor nieuwkomers zal de ommezwaai als een behoorlijke verrassing aankomen.

En vooral die ommezwaai is het grootste pluspunt van Triangle of Sadness. Personages waarin je als kijker zojuist hebt geïnvesteerd staan er ineens compleet anders voor en ook het verhaal lijkt ineens een draai van 180 graden te hebben gemaakt. Het geeft Triangle of Sadness twee gezichten aangezien de film na diens ommezwaai ineens aanvoelt als een compleet andere film. Tot zeker hoogte uiteraard, want de stijl van de Zweedse regisseur blijft tot de bizarre ontknoping iedere minuut voelbaar. Triangle of Sadness is geen standaard komedie die het absurde tot bepaalde hoogtes trekt en zal ogenschijnlijk niet bij iedereen in de smaak vallen. De film, overigens ook genomineerd voor een Oscar voor Beste Film, is en voelt soms ietwat vreemd, kent duidelijk zijn eigen regels, maar is zeker een titel die nog lang in het hoofd van de kijker blijft ronddwalen. Zeker Östlund’s beste film!

Extra’s: Triangle of Sadness staat zeer netjes op zijn blu-ray schijf, maar moet het helaas doen zonder enige vorm van toevoegingen. Toch een smetje op één van de beste films van vorig jaar, die zeker een meer gevulde uitgave had verdiend. Deze is voor de liefhebbers overigens wel als import-versie verkrijgbaar.

Triangle of Sadness is een heerlijk absurde komedie die weer op bizarre wijze een bepaalde groep in het zonnetje weet te zetten, eigenlijk zoals we ondertussen van de Zweedse regisseur Ruben Östlund gewend zijn. Ditmaal is het een handjevol miljardairs die hun luxueuze vakantie op een cruise zien veranderen in een barre overlevingstocht die voor het eerst in hun leven het uiterste van ze zal vragen. Het levert een hoop bijzondere situaties op waarbij de tekortkomingen nog even extra aangedikt worden zoals we van de Zweedse regisseur inmiddels gewend zijn. Het maakt deze heerlijke satire er weer eentje om zijn volle speelduur van te genieten, al zal de film waarschijnlijk niet bij alle kijkers even goed in de smaak vallen door zijn absurdistische toon die soms veel aan de verbeelding van de kijker overlaat.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.