Als Devereaux en zijn team huurlingen de potentieel gevaarlijke terrorist Collins bevrijden, zetten ze Long Fei en Payu een hak. Zij denken dat het een humanitaire reddingsmissie is en worden na de bevrijding van Collins voor dood achter gelaten. Hierbij wordt ook de geliefde van Jaka gedood, die zijn hele leven toewijd aan wraak. De huurlingen, nu weer onder leiding van Collins, moeten nu miljadairsdochter Xian uit de weg ruimen, die haar levensmissie ervan heeft gemaakt om de georganisseerde misdaad de nek om te draaien. Maar dan slaan  Long Fei, Payu en Jaka de handen in één en zetten ze alles op alles om Xian te beschermen en de huurlingen op de knieën te krijgen.

Het blijft een vreemd fenomeen, een Chinese cast die Engels probeert te praten. Het zorgt veelal voor lachwekkende scènes, vooral gezien er afgewisseld wordt tussen de Chinese taal en de Engelse taal. Het is daarom eigenlijk vrij onbegrijpelijk waarom er zakelijk Chinees wordt gepraat, maar dat er ook erg veel door Chinesen onderling toch Engels wordt gesproken. Het is één van de vele dingetjes die erg storend werken in de film, zeker gezien er voor het genre een topcast in de film meespeelt. Acteur Tony Jaa wist met zijn Ong Bak-trilogy hoge ogen te gooien en naast hem zien we bijvoorbeeld ook Scott Adkins de rol van Collins vertolken. Jesse V. Johnson nam plaats op de regiestoel, die in het verleden veelal als stuntman actief was in films als The Amazing Spider-Man en Starship Troopers. Als regisseur was Johnson ook al redelijk succesvol in dit genre en werkte hij al eerder met Adkins in bijvoorbeeld Accident Man. Dat deze film met een korrel zout genomen moet worden mag duidelijk zijn en het is dan ook puur de actie en de gevechten die een solide fundering voor de film moeten gaan geven. Want meer zal de film je echt niet gaan bieden. Het is dan ook meer voor de echte fans van martial arts-films en liefhebbers van pure actiefilms voor wie Triple Threat de moeite waard zal zijn. Toch is een bezoekje aan de bioscoop wellicht iets teveel van het goede.

Laten we voorop stellen dat het verhaal bitterslecht is uitgewerkt en menig films uit het B-sigment zouden zelfs hiervoor de ogen uit de kop schamen. Alles is zeer onsamenhangend en chaotisch en je zal direct merken dat er geen enkele moeite is genomen om daar ook maar een beetje aandacht aan te besteden. Elk cliché wordt uit de kast getrokken, wat er dan weer wel voor zorgt dat de film rechtstreeks uit de jaren ’80 of ’90 lijkt te zijn komen lopen, toen dit soort films aan de lopende band en met veel succes werden geproduceerd. Maar als de acteerprestaties ook nog eens van een zeer laag niveau zijn, dan is het lastig je aandacht bij de film te houden. Het is hierbij vooral de niet Engelse cast die er een potje van weet te maken. De martial arts gevechten zien er dan weer wel zeer gelikt uit, maar dat is wel even wachten voordat deze gevechten in de film voor gaan komen. Dat is heel erg jammer natuurlijk, want bijvoorbeeld Adkins zien we pas echt in actie komen aan het einde van de film. Voor de rest zien we hem eigenlijk alleen maar met een pistool of machinegeweer de boel aan gort schieten en dat hebben we al vaker, en beter, in soortgelijke films gezien.

Wat raadselachtig blijft is waar de film nou precies naar toe lijkt te werken, want het is eigenlijk anderhalf uur rennen, vliegen, vechten en springen, zonder dat je als kijker ook maar een beetje op adem kan komen. Je zal ook meermaals de draad flink kwijt raken en je afvragen waar je nou eigenlijk naar zit te kijken. Dit komt vooral door het zeer slechte verhaal, of misschien beter gezegd, het ontbreken daarvan. Want wat is de rol van Jaka nou eigenlijk? Wie was zijn liefje, die je echt twee seconden ziet in de film, waarbij er geen enkele moeite wordt genomen om ook maar een band te krijgen met de relatie tussen de twee? Het is echt zo simpel als: ze wordt doodgeschoten en Jaka is boos en zint op wraak. Maar ook de beweegredenen van Collins zijn onduidelijk. Er wordt gezegd dat hij een zeer gevaarlijke terrorist is, maar voor de rest wordt daar geen enkele aandacht meer aan besteed. Het zijn van die dingen die beter uitgewerkt haden mogen en misschien wel moeten worden, want nu houd je niets anders over dan negentig minuten schieten en vechten, waarbij je als kijker geen idee zal hebben waarom dat nou eigenlijk is.

Triple Threat is een martial arts-film geworden met een topcast voor het genre, maar door het verschrikkelijk slecht uitgewerkte verhaal nog slechter dan de gemiddelde B-film. Er wordt geen enkele moeite genomen om het verhaal goed uit de doeken te doen of de kijker een fatsoenlijke band op te laten bouwen met de hoofdpersonages. Qua actiescenes valt er weinig te klagen, maar de film neemt flink de tijd om op stoom te komen. Hat maakt Triple Threat een film die alleen de liefhebbers van het genre zal kunnen bekoren, maar ook voor hen valt aan te raden om de film te skippen in de bioscoop en te wachten tot de film op schijf in de winkelschappen zal liggen.