Howard Wakefield is een succesvol advocaat, liefhebbende echtgenoot van een prachtige vrouw en vader van twee dochters. Maar dat is enkel de buitenkant van Howard. Van binnen is hij een stuk minder tevreden met zijn ogenschijnlijk perfecte leventje. Als hij op een avond veel te laat terugkomt van zijn werk, besluit hij om de nacht niet in huis, maar op de zolder van zijn garage door te brengen om te zien hoe erg hij gemist zal worden door zijn gezin. Vanachter een raampje observeert hij zijn vrouw en dochters en filosofeert hij over de grootte van het gemis van zijn afwezigheid. Beetje bij beetje verandert Howard in een kluizenaar die steeds meer vraagtekens zet bij zijn leven. Uiteindelijk besluit hij om niet meer naar de maatschappij terug te keren en tijdens de koude nachten op zoek te gaan naar eten. Maar kan Howard wel echt zonder zijn oude leventje van regels en de liefde van zijn vrouw?

Iedereen heeft het zich wel eens afgevraagd tijdens een verloren moment: hoe zal het leven verlopen als ik er niet meer ben? Zal ik gemist worden? Wanneer zullen mijn dierbaren de draad weer oppakken? Het zijn vragen die eveneens in het hoofd rondspoken van advocaat Howard Wakefield die tijdens een stroomstoring gedwongen een heel eind naar huis moet lopen en zijn gedachten eens goed op een rij kan zetten. Daarnaast helpt het ook niet dat hij die ochtend zijn huis heeft verlaten na een knallende ruzie met zijn vrouw. Maar waar het voor ons waarschijnlijk alleen bij gedachten zal blijven, voegt Howard bij thuiskomst de daad bij het woord en vertrekt richting de zolder die zich boven de garage bevindt. Een beslissing die zeker een interessante film heeft opgeleverd.

Wakefield schets in de eerste minuten een mooi beeld van het ogenschijnlijk perfecte leven van de succesvolle advocaat die gespeeld wordt door Bryan Cranston, de acteur die wereldberoemd werd met zijn rol als Walter White in de hitserie Breaking Bad. Het is een fijne basis die nodig is om het verhaal van een twijfelende Wakefield beetje bij beetje uit de doeken te doen. Veel sympathie zal je als kijker dus ook niet hebben als hij besluit om zijn vrouw en dochters in onwetendheid achter te laten en ze te bespioneren vanachter het zolderraampje, maar gaandeweg zijn transformatie naar kluizenaar buigt dat beeld langzaam om. Vooral als duidelijk wordt hoe zijn vrouw om lijkt te gaan met het verlies van haar man. Pakt ze niet veel te snel de draad weer op zonder echt naar hem op zoek te gaan? Is ze wellicht blij dat Howard uit haar leven verdwenen is en kan ze foute keuzes uit het verleden wellicht nog goed maken? Of zijn deze vragen enkel de gedachten van Howard die misschien enkel ziet wat hij wil zien?

De twijfels die in het hoofd van Howard ronddwalen en meermaals met de kijker worden gedeeld maken van Wakefield een interessante film die duidelijk speelt met de gedachten en gevoelens van de kijker. Sympathie voor de advocaat schommelen van links naar rechts en dat maakt de film vrijwel zijn hele speelduur een interessante zit. Toch zijn er zeker een paar zaken te noemen waar je als kijker even overheen zult moeten stappen om Wakefield volledig te kunnen omarmen. Zo is de chemie tussen Cranston en Jennifer Garner, in de rol van zijn vrouw, ietwat aan de stroeve kant om echt te overtuigen en is de tijdspanne waarin de film zich afspeelt niet altijd even duidelijk. Het zijn een paar kleine smetjes op een verder prima film die bij de kijker in ieder geval een paar vragen weet op te roepen over zijn of haar eigen leven.

Extra’s: Net zoals meerdere uitgaven van Dutch Filmworks moet ook Wakefield het doen zonder toevoegingen op de schijf en zijn er enkel een paar trailers voor aanvang van de film te zien.

Wakefield schotelt interessante levensvragen voor en geeft een interessant beeld bij gedachten die bij veel mensen ongetwijfeld wel eens in het hoofd zullen rondspoken. Want hoe erg zullen we gemist worden als we er op een dag plotsklaps niet meer zullen zijn. Beetje bij beetje zien we hoofdpersoon Howard Wakefield veranderen van advocaat die nieuwsgierig is naar dat vraagstuk tot een kluizenaar die steeds meer afstand lijkt te nemen van het normale leven. De film maakt zeker indruk, maar er zijn wel een paar kleinigheidjes te noemen waar je als kijker even over heen zult moeten stappen om Wakefield volledig op je te laten inwerken en daarmee echt te kunnen bestempelen als geslaagde film over twijfelende gedachten waar we allemaal wel eens mee rondlopen.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.