Het is twee jaar na de strijd met Koba en de strijd tussen de apen en de Alpha-Omega sectie duurt voort. Caesar leeft met zijn clan nog steeds in de Muir bossen en doet een poging vrede te sluiten met de mens, op voorwaarde dat zij met rust gelaten worden. Het zorgt voor een conflict tussen de apen, waarop sommige voormalige volgelingen zich aansluiten bij Alpha-Omega. Hierop barst de strijd tussen mens en aap weer in alle hevigheid los als de Colonel, de leider van de mensen, een aanval inzet op de bossen en een bedreiging vormt voor Caesar en zijn bevolking. Caesar besluit op zijn beurt om wraak te nemen op de Colonel en de apen uit het bos te leiden, klaar voor het laatste redmiddel dat hij nog ziet: oorlog! Achtervolgd door de herinneringen aan Koba trekt Caesar er met een klein groepje apen op uit en komt tot een ontluisterende ontdekking.

Na een mislukte poging van Tim Burton om in 2001 de Planet of the Apes-films nieuw leven in te blazen, gooide Wyatt het verhaal helemaal om met zijn reboot in de vorm van Rise of the Planet of the Apes. Zijn plan viel in eerste instantie niet in goed aarde bij de trouwe aanhang van de film, maar uiteindelijk was zijn film meer dan geslaagd te noemen. Het zou de directe aanleiding vormen voor Dawn of the Planet of the Apes. Het regiestokje werd hierbij overgenomen door Matt Reeves die zowaar het succes van de eerste film uit deze nieuwe reeks wist te overtreffen en besloot om ook het derde deel voor zijn rekening te nemen. Toch rees al snel de vraag of hij Dawn of the Planet of the Apes nog zou kunnen overtreffen. Die vraag kunnen we direct beantwoorden, want niet alleen bokst Reeves het opnieuw voor elkaar, hij doet er zelfs nog een schepje bovenop. Met War For the Planet of the Apes kiest Reeves voor een zoniet nog duisterdere zet Reeves een nog duistere setting neer als in Dawn of the Planet of the Apes en brengt de trilogie tot een zinderend einde.

In tegenstelling tot wat de trailer misschien doet vermoeden is de opzet van War for the Planet of the Apes opnieuw klein, iets wat Reeves subliem uitspeelt. Belangrijk om te weten is dat hier zeker een toegevoegde waarde zit voor mensen die bekend zijn met de Planet of the Apes-films met Charlton heston. Zo zijn er vele verwijzingen aanwezig die ervoor zorgen dat mensen de film hierdoor nog net iets meer weten ten waarderen. Toch is er hiernaast ook genoeg te genieten, zo weet de film een perfecte balans te vinden tussen grootse scènes en prima gedoseerde humor. In de rol van de meedogeloze Colonel zien we Woody Harrelson, die in zijn rol doet waar hij goed in is: de etterbak spelen. De eerste confrontatie tussen Caesar en de Colonel zet direct aan tot kwaad bloed en je zult vanaf dat moment een bloedhekel hebben aan het personage van de Colonel. Dat deze confrontatie niet lang op zich laat wachten zorgt ervoor dat het verhaal je de volle speelduur niet meer loslaat. Op emotionele en bijna kwetsbare wijze vertaalt Reeves het verhaal naar het grote witte doek, wat de kijker zeker niet ongemoeid zal laten.

Essentieel voor een film als deze is dat niet alleen de locaties en het camerawerk van hoog niveau zijn, maar ook de CGI-effecten overtuigen. De twee vorige films waren natuurlijk al zeer overtuigend en ook hier weet Reeves het met zijn team voor elkaar te krijgen om, zelfs de delen waar geen mens in voorkomt, alles bijna foto realistisch te tonen. Het is dan oko zeker een aanbeveling de film in 3D te bekijken. Het maakt War For the Planet of the Apes visueel gezien de mooist gemaakte film sinds het destijds verbluffende Avatar van James Cameron. Verschil is dat dit hier gepaard gaat met een aangrijpend en perfect in elkaar gezette verhaal. Ook verdient de heerlijke soundtrack alle lof. Deze is gecomponeerd door Michael Giacchino, die eerder verantwoordelijk was voor de soundtrack bij films als Rogue One: A Star Wars Story en Jurassic World. Net als bij de genoemde films, weet Giacchino hier een nostalgisch gevoel op te roepen, waarmee hij eer bewijst aan het bronmateriaal. Al met al is de film gewoonweg perfect en zal dit slotstuk van deze Planet of the Apes-reboot trilogie ongetwijfeld hoog eindigen in menig jaarslijst.

War for the Planet of the Apes is in één woord samen te vatten: subliem! Het verhaal speelt zich twee jaar na de val van Koba af, maar weet wederom naadloos op zijn voorganger aan te sluiten. Hoewel de film klein en fragiel wordt gebracht, bevat het toch zeker weer grootse momenten. Met een nostalgisch klinkende soundtrack en verbluffende effecten trekt leider Caesar uit op wraak en barst de oorlog tussen mens en aap in alle hevigheid los. Hoewel deze film een eind brengt aan sublieme reboot-trilogie, zijn er toch geruchten over een mogelijk vervolg. Enerzijds begrijpelijk, anderzijds is het misschien beter deze trilogie te koesteren zoals hij is. War for the Planet of the Apes staat in elk geval garant voor een krappe tweeënhalf uur top entertainment dat met een lach en een traan ontvangen wordt en in menig bioscoopfilm ontvangen zal worden met een terecht ovationeel applaus aan het eind van de film.