Het staat er slecht voor met de wereld als de eerste en meest krachtige mutant genaamd Apocalypse na duizenden jaren weer ontwaakt. Hij is teleurgesteld in de wereld en de aanwezige mutanten en zet zijn zinnen op een nieuwe en betere wereld waar alleen hij zal regeren. Vergezeld door de vier ruiters van de apocalypse, waaronder een verbitterde Magneto, onderwerpt hij de mensheid aan zijn wil. Het lot van de aarde ligt in de handen van Charles Xavier die samen met Raven en een groep jonge mutanten de strijd aan gaat om zo de mensheid van de ondergang te kunnen redden tegen hun grootste vijand ooit.

Met X-men: Apocalypse luidt regisseur Bryan Singer alweer de zesde film in die over de befaamde mutanten van Charles Xavier gaat. Het is overigens de vierde film die onder leiding van de 50-jarige regisseur staat en Singer borduurt voort op Days of Future Past, dat een meer dan vermakelijk vervolg opleverde van First Class. Het verhaal zet zich voort in de jaren tachtig, waar de eerste mutant in Caïro weer tot leven wordt gewekt om zo de wereld over te nemen en de mensheid uit te roeien. De rol van de kwaadaardige Apocalypse wordt ingevuld door Oscar Isaac, die vorig jaar ook met veel bravoure de rol van Poe vertolkte in het langverwachte Star wars: The Force Awakens.Voor de rest trommelde Singer de inmiddels vaste cast weer op waarbij Hunger Games-actrice Jeniffer Lawrence eigenlijk direct al aangaf dat dit haar laatste X-menfilm zou worden waar ze de rol van Mistique in zou gaan vullen.

De eerste beelden waren veelbelovend, maar de film loopt toch tegen een aantal problemen op. Zo duurt de film weer eens veel te lang met zijn twee en half uur. Dit is een probleem waar dee meeste films uit de Marvel-stal tegenaan lopen. Zo wordt het verleden van de meeste karakters weer eens uitgediept, iets dat in  de vijf voorgaande films al tot in den treure gebeurden. Als de film eindelijk opgang is gekomen lijkt het erop dat de makers teveel in de resterende tijd willen proppen, wat uiteindelijk tot een vrij rommelig geheel leidt. Je krijgt in het begin van de film dan ook eerder het gevoel dat je naar een vervolg van The Mummy zit te kijken, waarmee de motieven van de kwaadaardige Apocalypse dan ook niet echt heel erg duidelijk worden. Het duurt dan ook weer ruim een uur voordat Apocalypse herrezen is en als dat is gebeurd, dan krijg je niet echt het gevoel dat de X-mannen te maken krijgen met een vijand die niet te verslaan is.

Ook het tijdsbeeld dat de makers van de jaren tachtig willen schetsen mislukt faliekant. Zo probeert Singer het jaren tachtig gevoel aan te kaarten met wat losse scènes waarbij de X-mannen uit de bioscoop lopen bij Return of the Jedi of waar Quicksilver op een arcadekast het klassieke Pac-man speelt. We kunnen dan direct ook concluderen dat X-men: Apocalypse het volledig aflegt tegen zijn voorgangers. Toch wordt de film gelukkig nergens echt saai, want de effecten die we voorgeschoteld krijgen zijn van een hoog niveau. Eén van de mooiste scènes is de scène waarin Magneto het concentratiekamp Auschwitz vernietigd. Als Magneto wordt meegenomen door Apocalypse naar het vernietigingskamp om hem met zijn verleden te confronteren en zo extreme krachten los te maken, spatten de effecten van je scherm. Die overigens in 3D zeer van toegevoegde waarden zijn.

Helaas kent de film erg veel flauwe humor die tijdens de film niet meer dan twee iets gekrulde mondhoeken zal bezorgen bij de kijker. Zo moet de reddingsactie van Quicksilver hilarisch uit de hoek komen, maar is deze eigenlijk te flauw voor woorden.Ook is het een herhaling van wat we eigenlijk ook al in Days of Future Past hebben gezien. Zo ontploft het X-men instituut en redt Quicksilver iedereen, wat wederom gepaard gaat met de nodige fratsen die hij daarbij uithaalt. Al deze punten bij elkaar opgeteld zorgen ervoor dat deze zesde film uit de X-men reeks net boven de middelmaat uitsteekt en doet hopen op een vervolg dat een stuk beter uit zal gaan pakken.

X-men: Apocalypse is de minste film uit de reeks geworden, maar weet zeker wel te vermaken. Helaas gaat er dit keer van de vijand te weinig dreiging uit, wat er toe leidt dat je niet het gevoel krijgt dat de X-men met een onverslaanbare vijand te maken heeft. Zoals altijd duurt ook deze film uit de Marvel stal weer veel te lang, wat vooral in het eerste uur toch best tot een aantal vervelende scenes leidt. Wat zeker in het voordeel van de film werkt, zijn de prima effecten die de film rijk is. Zo is de vernietiging van Auschwitz spectaculair te noemen en het eindgevecht bij tijd en wijlen oogstrelend. Toch steekt deze X-men film net boven de middelmaat uit en komen we helaas op een krappe voldoende uit.