You Were Never Really Here
De oorlogsveteraan Joe wordt gekweld door een duister verleden. Hij leidt een terughoudend en tragisch leven, waar hij nog wel voor zijn zieke moeder zorgt. Om toch nog iets van zijn leven te maken, heeft hij de taak op zich genomen om jonge meisjes te redden uit handen van criminele organisaties die gespecialiseerd zijn in kinderprostitutie. Zijn eerstvolgende opdracht is het redden van een meisje genaamd Nina, de tienerdochter van een belangrijke senator. Tijdens het redden van het meisje gaat het echter gruwelijk mis en komt hij in aanraking met machtige en corrupte mensen die op jacht zijn naar hem. Voor Joe zit er niets anders op dan op brute en nietsontziende wijze te achterhalen wat er gebeurd is.
De Schotse regisseuse Lynne Ramsay laat haar films gedreven worden door beelden die de psychologische toestand oproepen van hoofdrolspelers die zijn gevormd door geweld. Haar debuut Ratcatcher ging over de wil van een kind om te overleven, in de nasleep van een verdrinking. We Need To Talk About Kevin verbeeldde de angst en het verdriet van de moeder van een moordenaar. You Were Never Really Here bevindt zich in een totaal andere genre, waarbij het aantal lichamen en bloedvergieten flink wordt opgevoerd, maar de nadruk blijft liggen op ongebruikelijke karakters. De bron van Ramsay is een boek van Jonathan Ames over een ex-marinier en ex-FBI-agent die gewelddadig gevormd is door de wreedheid die hij heeft gezien tijdens zijn vigilante werk om jonge meisjes uit de seksindustrie te redden.
Het eerste uur van You Were Never Really Here is gelijk een uitdaging voor de kijker. Het is een noir-achtige thriller met amper spanning, maar pure karakterstudie van een zeer beperkt karakter. Jonny Greenwood’s duistere en verwoestende score vergezelt Joe terwijl hij routinematige rondjes doet in zijn wereld. Een tonale en thematische verdieping vindt plaats wanneer we plotseling voor de eerste keer in de natuur zijn. Een heldere weergave van zonlicht dat door bomen glinstert is extreem krachtig, omdat het de harmonie representeert die onze antiheld wordt ontzegd. Op dit punt in het verhaal zijn de vormgeving gebeurtenissen van zijn leven opgevuld door middel van flashbacks en zijn spookachtige angst uitgedrukt door fantasieën. Nina, het meisje dat hij redt, vertegenwoordigd pure onschuld, maar de kloof tussen het engelachtige meisje en Joe is wanhopig bedroevend. Ramsay heeft een film gemaakt waarin de menselijkheid van een moordenaar wordt gevonden, met een titel die spreekt over iemand die vanwege diverse nare omstandigheden nooit een kans op een ander leven heeft gehad.
De protagonist of beter gezegd ‘antiheld’ van het verhaal wordt geïntroduceerd te midden van zijn blijkbaar voortdurende poging tot zelfmoord of een vorm van zelfpijniging. Joe (Joaquin Phoenix) is een grijze verwilderde man die niet meer woorden verspilt dan noodzakelijk voor zijn cliënten en professionele bondgenoten. De enige waarvoor hij wat spraakzamer is, is zijn zieke moeder (Judith Roberts), voor wie hij zorgt. Zijn nieuwste opdracht is om de tienerdochter Nina (Ekaterina Samsonov) van een senator te redden uit de kinderprostitutie. Het is een ogenschijnlijk eenvoudige taak, maar uiteindelijk is het dat natuurlijk niet. Maar, hoe complex het hele netwerk ook in elkaar zit, deze verwarde plotmechanica is vrijwel bijzaak in de film. You Were Never Really Here focust zich veel meer op het getormenteerde hoofd van Phoenix. Hij is net zo goed Nina’s redder dan zij de zijne. Phoenix en de indrukwekkende Samsonov spelen hun scenes met het stilzwijgende wederzijdse begrip van twee personen die te vroeg in aanraking zijn geweest met volwassen psychische pijn.
You Were Never Really Here is een grimmige rauwe thriller, die veel meer om de persoon gaat dan om zijn daden. Gebaseerd op een fictief pulp verhaal uit een boek, die door een andere filmmaker wellicht zou zijn gevormd tot een ‘Taken’ look-a-like, gooit Lynne Ramsay het over een hele andere boeg. De kern van het verhaal wordt op meeslepende en bloedige wijze blootgelegd, met onuitgesproken emoties die afdruipen van het toonaangevende gezicht van Joaquin Phoenix en de interne verscheuringen van trauma en mishandeling die ze slechts summier onthullen. You Were Never Really Here is een brute en rauwe thriller met uitstekend regiewerk en een fantastische Phoenix, die wellicht nu al tot één van de beste films van het jaar kan behoren.
Beoordeling
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.