Wie kent de creatie van tekenaar Marten Toonder Tom Poes en Olivier B. Bommel nou niet? Je moet op zijn minst gehoord hebben van de nieuwsgierige poes en de ‘heer van stand’ Bommel. Bommel woont samen met zijn butler Joost op het kasteel Bommelstein, waar ze na een hevige onweersbui een raadselachtig ei vinden. Als het ei uitkomt, komt er een vreemd groen wezentje uit. Het blijkt een zwelbast uit de zwarte bergen te zijn, een gevaarlijke draak die niet het beste voorheeft met de bewoners van de stad. Maar het draakje ziet Bommel als eerste en daardoor beschouwd hij Bommel als zijn vader. Heer Bommel noemt het draakje Zwelgje en Zwelgje zorgt natuurlijk voor de meest hilarische en gevaarlijke situaties.

In 1983 besluit producent Rob Houwer de eerste avondvullende tekenfilm van Nederlandse bodem ooit te maken. De titel die de film krijgt verwijst naar een uitspraak die de beer en heer van stand Olivier B. Bommel vaak doet. De film stond onder de regie van Harry Geelen, Bjørn Frank Jensen en Bert Kroon. Vooral Jensen had flinke ervaring op het gebied van animatie, zo werkte hij onder andere mee aan de tekenfilms van Asterix en De Smurfen. Het verhaal is losjes gebaseerd op het verhaal De Zwelbast van Marten Toonder, die zelf overigens nauw betrokken werd bij deze productie. De geboorte van de draak uit het ei komt van het verhaal Het monster-ei. Toonder was overigens na het zien van de film, niet echt te spreken over de manier waarop zijn karakters neergezet werden in de film. Toonder vond dat er teveel slapstick aan zijn creaties was gegeven, toch kende de film een redelijk succes in de Nederlandse bioscopen en kunnen we nu 33 jaar later toch wel spreken van een Nederlandse animatie klassieker.

Toch naast alle humor kent de film zeker zijn enge, spannende maar zeker ook zijn dramatische stukken. Zo is Zwelgje natuurlijk niet zomaar een draak. Als hij heel boos wordt veranderd hij in een vuurspuwende en alles vernietigende meters hoge draak die opgemerkt wordt door de schurk Bul Super. Als heer Bommel een groot feest geeft voor alle andere dieren van stand, besluit Super om een roof in te zetten. Als Super Zwelgje ophitst loopt de boel op Bommelstein flink uit de hand, waardoor heer Olivier moet vluchten naar de Zwarte Bergen om Zwelgje zo bij zijn soortgenoten te kunnen krijgen. Juist op dat moment zal het zijn dat kinderen de boel niet meer droog kunnen houden, want een afscheid van het lieve, gekke draakje Zwelgje is natuurlijk niet iets waarop ze rekenen. Dit zorgt ervoor dat de film eigenlijk alles bezit wat een goeie tekenfilm moet hebben en is het ook een klein beetje vreemd dat de film vandaag de dag een beetje in de vergetelheid is geraakt.

Qua animatie zit het ook allemaal goed in elkaar. De sfeervolle openingsscène waarin heer Bommel uit een boek over Zwelbasten voorleest is bijzonder sfeervol getekend. De scène die daarop volgt met de gestippelde bal die Bommel na de hevige storm vind is nog steeds een dijenkletser van heb ik jouw daar. De bal rolt door heel Bommelstein heen met alle gevolgen van dien. De film duurt een krappe anderhalf uur en voelt geen minuut te lang aan en dat geeft ook wel weer een mooi beeld af dat wij in Nederland echt wel in staat zijn om kwaliteitstekenfilms af te leveren. Helaas gebeurde dit na Als Je Begrijpt Wat Ik Bedoel niet echt meer en dat is erg jammer. Als we in Nederland meer van dit soort fraaie tekenfilms hadden gehad, had Nederland zich internationaal zeker wel kunnen onderscheiden van de rest. Dit betekend overigens niet dat we hierbij bedoelen dat Bommel zich voor een moderne computergeanimeerde versie moet aanbieden, want dat zou een doodzonde zijn.

Als Je Begrijpt Wat Ik Bedoel is absoluut de beste tekenfilm ooit gemaakt in Nederland en het is een kleine schande dat de film vandaag de dag zo in de vergetelheid is geraakt. De laatste versie van de film van heer Bommel die werd uitgebracht dateerd alweer uit 2005 op dvd en misschien wordt het eens tijd dat meneer Houwer eens beslist dat een opgepoetste versie op Blu-ray moet verschijnen. Dit zullen jong en zeker oud weten te waarderen, want het verhaal van Tom Poes en Bommel verveelt nooit en blijft geweldig. Mocht je de film nog op dvd hebben liggen en lang niet hebben gezien is het zeker aan te raden om de film weer eens een herkijk te gunnen. Dit was het voor zover weer met Hollands Glorie. De volgende keer nemen we weer een andere Nederlandse film onder de loep en welke dit gaat worden lees je de volgende keer weer in Hollands Glorie. Bedankt voor het lezen!

In de rubriek Hollands Glorie verschenen eerder artikelen over: Turks Fruit | Soldaat van Oranje