Imelda Rivera leeft in Santa Cecilia, Mexico. Ooit was zij samen met een muzikant, die haar achterliet met hun driejarige dochter Coco om een carrière in de muziek na te streven. Het was op dat moment dat Imelda besloot om muziek uit haar leven, en dat van haar familie, te verbannen en haar focus te verleggen naar de schoenmakerij. Bijna een eeuw later leeft haar 12-jarige achterkleinzoon Miguel bij Coco en hun familie. Miguel droomt ervan om muzikant te worden, net als zijn idool Ernesto de la Cruz. Op een dag beschadigt Miguel per ongeluk een foto van Coco met haar ouders. Als hij de foto uit de lijst haalt ontdekt hij dat zijn betovergrootvader de beroemde gitaar van Ernesto in handen houdt. Miguel trekt de conclusie dat Ernesto zijn betovergrootvader is en negeert de bezwaren van zijn oma Elena om mee te doen aan een talentshow.

Een nieuwe film van Pixar is altijd iets om naar uit te kijken. Toch stonden de vorige twee releases, Finding Dory en Cars 3, in het teken van een voortzetting van een eerder verhaal en The Good Dinosaur niet het succes waarop gehoopt werd. De klad lijkt er dan ook een beetje in te komen en tijden waarin topfilms, als Ratatouille, WALL-E en Up, aan elkaar werden geregen lijken tot het verleden te behoren. De man achter Coco is Lee Unkrich. Hij begon ooit als co-regisseur van succesvolle films als Monsters Inc. en Finding Nemo, maar bewees met Toy Story 3 ook goed op eigen benen te kunnen staan. Me dunkt, want net als voor die film mocht ook hij ook voor Coco de Academy Award voor Best Animated Film ophalen tijdens de laatste Oscaruitreiking. Met Coco bewijst Pixar dan ook dat het nog zeker niet verleerd is om een waanzinnig goed origineel verhaal neer te zetten, gebaseerd op de Mexicaanse feestdag Dìa de Muertos (Dag van de Doden).

Het maakt Coco niet alleen zeer boeiend, maar ook bijzonder kleurrijk en zeer muzikaal. Zodra Miguel de gitaar ter hand neemt zie je de wereld om hem heen gewoon opfleuren. De film is visueel gezien dan ook op z’n zachts gezegd indrukwekkend, maar toch gooit de film ook vooral verhaaltechnisch hoge ogen. Zo wordt er flink wat ruimte gemaakt voor de Mexicaanse familietradities waarbij op een prachtige manier culturele verschillen worden overbrugt en men toch een universeel verhaal weet te schetsen. Alles is heel subtiel en nergens worden Mexicanen als karikatuur neergezet, dit keer dus geen dik aangezette accenten en sombrero’s. Daarnaast gaat Coco op een prachtige manier om met leven en dood. Dit alles kan voor het jongste publiek soms wel even teveel zijn, maar alle details en diepte in het verhaal zal het volwassen publiek zeker kunnen bekoren.

Tezamen maakt dit van Coco vooral een respectvolle animatiefilm richting de Mexicaanse cultuur. Wie kwaad wil zou het bijna als een dikke vinger kunnen zien naar de huidige President van de Verenigde Staten. Gelukkig is die politieke laag compleet afwezig. Coco richt zich voornamelijk op de Mexicaanse cultuur en gaat daarmee verhaaltechnisch flink de diepte in. Gelukkig valt er daarnaast ook het nodige te lachen. Ook zijn er weer wat memorabele figuren in de film te zien, zoals de hond Dante, die ongetwijfeld de harten van de jongere kijkertjes zal veroveren. Toch is Coco vooral een Mexicaans familieverhaal waarmee Pixar nog maar eens bewijst dat zij hun films niet produceren via een vaste formule. Het maakt het resultaat des te knapper. De film zit dan wel vol ondode personages, maar zit vol met leven en hart.

Extra’s: Naast de film is er wat bonusmateriaal te vinden op de Blu-ray release. Helaas mist de bonusdisc vol met bonusmateriaal, zoals die wel onder andere in de Verenigde Staten te vinden is.
· Welkom op de fiësta (02:16) Een soort concept korte film, met optioneel commentaar van regisseur Lee Unkrich, co-regisseur Adrian Molina en producer Darla Anderson.
· Mi familia (10:00) Een blik op wat familietradities en regels, die de makers moesten volgen en wat de betekenis toen was en nu is. Het geeft een leuke kijk op de research voor deze film.
· Dante (06:14) Een blik op de hond Dante en de inspiraties voor zijn ontwerp.
· Zo teken je een skelet (03:18) Een korte uitleg over hoe je een skelet kan tekenen zoals we zien in Coco.
· Commentaar bij de film: Een commentaartrack ingesproken door regisseur Lee Unkrich, co-regisseur Adrian Molina en producer Darla Anderson. We komen hierbij veel te weten over de research die is gedaan naar de tradities, een onderzoeksreis naar Mexico, werk aan visuals en effecten, het stemmenwerk en nog veel meer. Het geeft een aardig compleet beeld van het productieproces.

Coco is een prachtige, kleurrijke en muzikale ode aan de Mexicaanse cultuur. Pixar bewijst met Coco nog maar eens dat ze een gelaagde film kunnen voorschotelen die zowel de jonge als de oudere doelgroep zal weten te bekoren. Dit zonder karikaturen te schetsen, maar wel door aan een vrij ingewikkeld onderwerp een originele en emotionele draai te geven, die bijzonder kleurrijk uitpakt. Dit waar somberheid op de loer ligt met een onderwerp relateert aan de Dìa de Muertos. Helaas ontbreekt bij het bonusmateriaal de tweede disc en tevens de 21-minuten durende Frozen-film Olaf’s Frozen Adventure die in de bioscoop wel een tijd voor de film te zien was. Dit doet echter niets af aan Coco. Niet iedere nieuwe Pixar staat tegenwoordig nog garant voor een meesterwerk, maar met Coco hebben ze weer een prachtige animatie afgeleverd voor jong en oud.

Met dank aan The Walt Disney Company Benelux voor het recensie-exemplaar.