Brad Whittaker en Dusty Mayron hebben eindelijk vrede gesloten en helpen elkaar nu met het co-ouderschap. Om beurten vangen ze de kinderen Megan en Dylan op bij een van de hun thuis. Dusty is ondertussen hertrouwd met schrijfster Karen en wordt zo stiefvader van haar dochter Adrianna. Alles loopt op rolletjes totdat Megan bij een toneelstuk op aan het gehele publiek laat weten dat ze het zat is om heen en weer gegooid te worden tussen de huizen en ze graag eens een Kerst zou willen met de hele familie. Dit zorgt voor een flink schuldgevoel bij beide vaders, die hierop besluiten om hun beide vader uit te nodigen voor de feestdagen. Bij het ophalen van de vaders van het vliegveld wordt echter al snel duidelijk dat dit geen makkelijke Kerst gaat worden, waarbij de spanningen flink hoog oplopen tussen Brad, Dusty en hun vaders.

Na het succes van Daddy’s Home, eveneens van regisseur Sean Anders, kon een vervolg niet uitblijven. Toch was het vooraf nog maar zeer de vraag of de film een herhaling van zetten zou kunnen vermijden. Iets waar menig sequel door gekenmerkt wordt. De hoofdrolspeler zijn in elk geval hetzelfde. Will Ferrell en Mark Wahlberg keren namelijk terug als Brad en Dusty, met als verschil dat zij hun vete hebben bijgelegd. De frisse wind komt hier van John Lithgow en Mel Gibson, waarbij Lithgow Don speelt, de gestoorde vader van Brad en Gibson Kurt speelt, de stoere macho-vader van Dusty. Behoorlijk grote namen dus, al hebben zij de hoogtijdagen ondertussen wel achter zich liggen. Het zijn de ingrediënten van wat een komisch geheel moet zijn. Helaas kampt de film, net als zijn voorganger, met een soort identiteiscrisis, waarbij de kijker zich meermaals afvraagt of het hier een serieuze familiefilm betreft of een ordinaire komedie.

Wat we wel met zekerheid kunnen stellen, is dat Daddy’s Home 2 simpelweg een flinke herhaling van de eerste film is geworden. Dit viel enerzijds te verwachten, maar anderzijds had er misschien toch iets meer in het concept gezet. Met een mager verhaaltje en veelal flauwe humor weet de film zo nu en dan namelijk behoorlijk te vermaken. Opvallend hierbij is dat het vooral Gibson is die de film naar zich toetrekt als de norse rokkenjager. Deze grofgebekte Kurt komt juist door de verlopen kop van Gibson prima tot zijn recht en Gibson blijkt daarnaast gezegd met een komisch talent waarmee hij meermaals flink komisch uit de hoek weet te komen. De chemie met Lithgow, die de oliedomme Don speelt, is goed en de twee vullen elkaar prima aan. Dit is op zich al bijzonder omdat de twee totaal verschillende karakters spelen. Dit zorgt ervoor dat de remmen met regelmaat lekker los gaan en dit vervolg dan misschien niet hoogstaand is, maar wel gewoonweg een stuk vermakelijk is dan zijn voorganger.

Toch moet er gezegd worden dat net als in de eerste film Will Ferrell vooral als stoorzender fungeert. De komiek, die toch uit de Saturday Night Live-stal komt, doet ongetwijfeld keer op keer zijn best, maar is hier opnieuw flink irritant en kan feitelijk gewoonweg niet acteren. Zijn maniertjes om de humor over te brengen zijn in de meeste gevallen gewoon kinderachtig te noemen en dat doet een film als deze weinig goed. Misschien waren de twee films een stuk beter uit de verf gekomen zonder Ferrell, maar als we een blik werpen op het werkelijk tenenkrommende en aartsflauwe einde is dit nog maar zeer de vraag en kunnen we in elk geval een groot deel van de schuld van het falen ook bij de maker leggen. Wat daarnaast ook niet helpt is de sterke kerstsfeer. Het maakt Daddy’s Home 2 bij uitstek een prima film voor rond de feestdagen, maar juist op dat vlak loopt deze release wat mank.

Extra’s: Naast de film is de Blu-ray release voorzien van het nodige bonusmateriaal.
∙Making a Sequel (04:50) Een kijkje op hoe het verhaal tot stand is gekomen en de toevoegingen van meer vaders aan het verhaal.
∙Look Who’s Back (07:16) De cast uit de eerste film ontmoet de cast uit de tweede film, waarbij er een korte introductie volgt van alle karakters uit de film.
∙Co-Dads: Will & Mark (06:36) De twee hoofdkarakters uit de film worden in deze feature uitgelicht.
∙The New Dads in Town: Mel & John (07:37) De twee nieuwe vaders worden in de spotlights gezet.
∙Captain Sully (02:17) Een korte blik op de grote cameorol uit de film van Brad.
∙Deleted/ Extended/ Alternate Scenes (11:17) Cabela’s, El Padre Stink Eye, Kurt’s Firewood, Really Brad Advice, The Wise Man en Yammering Don.
∙Gag Reel (03:40) De welbekende bloopers.

Daddy’s Home 2 is vooral een herhalingsoefening van zijn voorganger. Juist door de toevoegingen van John Lithgow en Mel Gibson aan de film was er de hoop dat het niveau wat omhoog getrokken zou worden, maar helaas blijft het van hetzelfde laken een pak. Wel moeten we constateren dat door deze toevoeging de film wat leuker is dan de eerste film, al wordt dit pluspunt dan weer teniet gedaan door het belachelijke en vooral kinderachtige einde. Daarnaast fungeert Will Ferrell wederom als stoorzender, waarbij vooral zijn non-talent voor het acteervak iets te goed naar voren komt. Het maakte ook deze twee thuiskomst van vader misschien leuk om een keertje te zien, maar ook een om direct daarna snel weer te vergeten. Het maakt van Daddy’s Home 2 tot een duidelijk gevalletje van lekker makkelijk scoren (lees: uitmelken) met de (weinig originele) formule van een financieel succesvolle eerste film, die op zichzelf ook al weinig hoogstaand was.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.