The Face of an Angel

Informatie

RegieMichael Winterbottom
Jaartal2014
Releasedatum09-07-2015
Speelduur101 minuten
DistributeurSeptember Film Distribution
CastDaniel Brühl, Kate Beckingsale, Valerio Mastandrea, Cara Delevingne en Rosie Fellner

Thomas Lang is een filmmaker die naar Rome is afgereisd om de basis te leggen voor zijn nieuwe film. In Rome heeft hij een ontmoeting met Simone Ford, journaliste en schrijfster van een boek over studente Jessica Fuller, die verdacht wordt van de moord op haar huisgenote Elizabeth Pryce. Thomas en Simone duiken samen dieper in de zaak en het bijbehorende mediacircus. Gaandeweg de research krijgt Thomas steeds meer twijfels over de zaak, waarbij het niet helpt dat zijn band met Simone steeds closer wordt. Als ook drank en drugs bezit beginnen te nemen van Thomas en hij fictie steeds moeilijker van werkelijkheid kan onderscheiden is het maar de vraag of hij de juiste man is om de film te maken.

Doodnormaal en naïef of duivels, het waren twee typeringen die geregeld voorbij kwamen bij de veroordeling van Amanda Knox, ook wel ‘de engel met de ijselijke blik’. De 20-jarige Knox werd eerder veroordeeld tot een gevangenisstraf van 26 jaar voor het ombrengen van een mede-student in 2007, maar werd later in hoger beroep vrijgesproken. Het is het verhaal dat de basis vormde voor The Face of an Angel. Al moeten we daar gelijk aan toevoegen dat de film niet de focus legt op de zaak, maar vooral op een fictieve zijlijn rond een regisseur en het mediacircus. Dat zal er ook mee te maken hebben dat de namen van alle direct betrokkenen werden verandert. De film eindigt dan overigens wel weer met een eerbetoon aan de overleden studente, Meredith Kercher.

De rol van Thomas Lang wordt uitstekend neergezet door Daniel Brühl, het is alleen jammer dat hij slachtoffer wordt van het matige script. Zo leidt hij overduidelijk ergens onder, gezien zijn vlucht in drank en drugs, maar wat dat nou is blijft een beetje vaag. Zo wordt de afstand met zijn dochter meermaals aangehaald, het verhaal wordt er zelfs meerdere keren storend voor onderbroken, maar het blijft verder oppervlakkig. Als Thomas de jonge Melanie leert kennen, overigens een sterke rol van Cara Delevingne, lijkt hij in haar een kruising te zien tussen het slachtoffer Elizabeth en zijn dochter. De opzichtige gemeenschappelijke deler daarin is het engelachtige voorkomen. Dat hij zich vervolgens door haar laat meeslepen in de onderwereld van Sienna en er wederzijdse warme gevoelens ontstaan is iets waar je zo je vraagtekens bij kan hebben.

Zeker gezien zijn soms jaloerse houding richting Simone, een schrijfster gespeeld door Kate Beckingsale. Waar Brühl goed speelt en duidelijk de hoofdpersoon is van de film, lijkt Beckingsale minder op haar plaats als schrijfster Simone Ford. Haar personage is deels gebaseerd op Barbie Latza Nadeau, de schrijfster van het boek waarop Paul Viragh zijn script baseerde. Beckingsale is natuurlijk een prachtige vrouw, waarvan we dan ook weer genoeg te zien krijgen deze film, maar haar rol voegt weinig essentieels toe, wat doet afvragen waarom Nadeau toestemde mee te werken aan deze film. Beter voor de dag komt Valerio Mastandrea. Hij speelt de blogger Edoardo, die volgens eigen zeggen de enige echte waarheid in pacht heeft en met zijn mysterieuze voorkomen het hoofd van Thomas aardig op hol weet te brengen.

De acteurs komen dus niet echt lekker uit de verf, een makke van het script. Dat blijkt eens te meer als we de film en zijn verhaal onder de loep nemen. Zo wordt er driftig verwezen naar, en gequoot van, de Divine Comedy van Dante Alighieri, maar komt dat vooral pretentieus over. De bijbehorende droomsequenties zijn bizar en lijken wel uit een andere film te komen. Als we dan zelfs de film even heel rationeel bekijken is het compleet bizar dat een heftig en waargebeurd verhaal als de zaak rond Amanda Knox gebruikt wordt als kapstok voor een fictief verhaal dat ter vermaak dient. Of vermaak, het heeft in elk geval geen enkele intentie om het verhaal rond Knox of haar slachtoffer Kercher verder uit te diepen. Wat dat betreft is de film net zo stuurloos als Thomas Lang en dat is ronduit schaamteloos naar de nabestaanden.

The Face of an Angel slingert een aangrijpend verhaal als dat van Amanda Knox in de bijrol en legt de focus op een fictief verhaaltje over een regisseur dat nogal respectloos is naar de nabestaanden van Kercher. De film lijkt schaamteloos mee te willen profiteren van een spraakmakende zaak, in plaats van een waarheidsgetrouwe weergave of desnoods het bieden van een puzzel zonder oplossingen. Wie zijn geweten aan de kant zet kan zich hier wellicht mee vermaken en ziet dan in elk geval een sterke Brühl die een betere film had verdient. De film verzuipt door schaamteloos misbruik te maken van het boek van Nadeau en quotes uit het werk van Dante.

8 juli, 2015

Beoordeling

Eindcijfer

Trailer