Als Konings Leopold II van Belgie ten onder dreigt te gaan aan zijn eigen ambities bij het verrijken van de infrastructuur van de Kongo-Vrijstaat, wordt kapitein Léon Rom aangesteld om diamant te winnen. Hij wordt hierbij gedwarsboomd door de genadeloze Chief Mbonga, die al zijn mannen afslacht. Dan doet Mbongo een aantrekkelijk voorstel: als Rom Tarzan aan hem uitlevert, zal hij worden beloond met diamanten. Tarzan heeft zijn leven in de jungle echter opgegeven voor een beschaafd leven in Londen. Als hij wordt uitgenodigd voor een missie in Congo kan hij dan ook niet vermoeden dat Rom dit plan voorop gezet heeft om hem onder valse voorwendselen naar Afrika te krijgen.

Het was maar liefst 32 jaar geleden sinds de laatste poging van Warner om Tarzan te laten herleven aan de box-office. Na het teleurstellende Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes stond de studio destijds dan ook niet bepaald te trappelen om op korte termijn weer flink te investeren in de ondertussen flink gedateerde franchise. Uiteindelijk kwam de film er toch met Harry Potter-regisseur David Yates aan het roer. Het was aan hem om het fictieve verhaal van auteur Edgar Rice Burroughs rond het verhaal van de man die werd opgevoed door de apen nieuw leven in te blazen. Hij koos ervoor om het personage te plaatsen in een nieuw opgebouwd leven na zijn leven in de jungle. Op papier een verrassende keus, die alleen als nadeel heeft dat de film veel te traag uit de startblokken komt. Tarzan leeft namelijk een beschaaft leven in Londen en er moest dan ook een reden worden bedacht om hem over te halen om opnieuw aan de lianen door de jungle te slingeren.

Om de personages tot leven te wekken mocht hij rekenen op een meer dan aardige cast. Vooral hebben we daar Alexander Skarsgård, die de rol van John Clayton III, Lord Greystoke op zich mocht nemen. Hij treedt daarmee in de voetsporen van Gordon Scott, Lex Barker en natuurlijk de onvergetelijke Johnny Weissmuller. Grote schoenen om te vullen dus, maar het is al snel duidelijk dat Skarsgård qua fysiek de juiste man is voor deze rol. Het is alleen jammer dat hij met zijn koele blikken het nodige charisme mist. Naast hem zien we Margot Robbie, een prachtige Jane en het is dan ook jammer dat zij eigenlijk wat doelloos en zelfs overbodig is in deze film. Anders is dit voor Samuel L. Jackson, die zichtbaar plezier heeft in zijn rol en de nodige gevatte humor inbrengt. Het is dan weer jammer dat Christoph Waltz nog maar eens zijn slechterik typetje recycled om de schurk volledig op de automatische piloot vorm te geven. Een beetje geven en nemen dus.

Wat vooral in het voordeel van deze film spreekt is dat de makers echt hebben geprobeerd om het reeds 88 keer verfilmde verhaal van Tarzan wat te vernieuwen. Niet alleen speelt de film zich af in de tijd nadat Tarzan koos voor een beschaafd leven met zijn Jane in Londen, maar ook worden dit keer onderwerpen als slavernij en kolonisatie aangehaald. Thema’s die de film toch wel degelijk anders van toon maken dan de films uit de hoogtijdagen van Tarzan in Hollywood. Maar goed, uiteindelijk is het toch weer de bedoeling dat Tarzan de dag weet te redden. Een beetje terug bij af dus. Toch maakt dit zeker geen slechte film, sterker nog, de film is zeer vermakelijk te noemen. Alleen komt de film in de verste verte niet in de buurt bij de films van bijvoorbeeld Johnny Weissmuller. Aangezien ook de box-office prestaties achterbleven bij de verwachtingen is het nog maar zeer de vraag of we op korte termijn een nieuwe Tarzan-film in de bioscopen mogen gaan verwelkomen.

Extra’s: Zelfs bij de dvd release van deze film is ervoor gezorgd dat er nog wat ruimte overbleef voor 3 featurettes. Een mooie en interessante aanvulling op de hoofdfilm.
▪ Tarzan Reborn (15:10) Regisseur Yates en de cast delen hun herinneringen aan Tarzan en bespreken hoe zij in hun ogen de legende opnieuw nieuw leven in hebben geblazen.
▪ Gabon to the big screen (2:28) Een soort promotieclipje over Afrika, niet eens specifiek Congo. Met daarnaast veel woorden over hoe prachtig de film wel niet is door deze achtergrond.
▪ Stop ivory (1:30) Een (terechte) schreeuw om aandacht om de jacht op ivoor te stoppen. Met medewerking van Skarsgård en Robbie.

The Legend of Tarzan is misschien niet de grootse blockbuster geworden waarop werd gehoopt, maar is allesbehalve een slechte film. Grootste pluspunt is dat de film in Alexander Skarsgård een fysiek indrukwekkende Tarzan heeft. Wel is het jammer dat de overige acteurs of goed acteren maar wat doelloos rondlopen (Robbie), of matig acteren waarvoor ze alle ruimte krijgen (Waltz). De keuze om het verhaal te situeren in een periode na zijn tijd in de jungle is op zich bewonderingswaardig, maar eigenlijk worstelt de film vooral in het eerste deel met hoe ze John Clayton III weer zo snel mogelijk Tarzan kunnen laten worden. Gelukkig is de sfeer van de film zeer aangenaam en krijgen we prachtige beelden van Gabon voorgeschoteld. Het maakt dat The Legend of Tarzan een dappere en vooral zeer vermakelijke poging is, die toch maar deels geslaagd is te noemen.

Met dank aan Warner Home Video voor het recensie-exemplaar.