In deze mozaïekvertelling komen de levens van zes totaal verschillende mensen samen in Amsterdam. Allen zijn naar de hoofdstad afgereisd met ieder een verschillend doel voor ogen. Maar hoe verschillend hun levens ook zijn, door valse verwachtingen, valse hoop op een betere toekomst of gevlucht voor een gehaat leven, toch raken de levens met elkaar verbonden in een harde maatschappij die hun lot kan doen kantelen.

Verschillende levens die mijlenver uit elkaar liggen, maar toch meer met elkaar gemeen hebben dan op het eerste gezicht lijkt. We hebben het al vaker gezien in films waarvan het ijzersterke Magnolia uit 1999 van regisseur Paul Thomas Anderson wellicht het beste voorbeeld is. The Paradise Suite, van regisseur Joost van Ginkel (170Hz) is de Nederlandse variant van de welbekende mozaïekfilm die zo’n diepe indruk maakte dat het de Nederlandse inzending werd voor de Oscars.

Helaas schopte de film het niet tot de shortlist, maar dat neemt niet weg dat The Paradise Suite een ijzersterke film is van Nederlandse bodem die we maar zelden tegenkomen en een absolute must-see is. Van Ginkel weet namelijk met zijn messcherpe scenario en strakke regie die individuele verhalen prachtig neer te zetten om ze vervolgens in de laatste akte van de film met elkaar te verbinden. Het uiteindelijke slotstuk van de film waarin alle verhalen samenkomen zal dan ook als een mokerslag bij de kijker binnenkomen.

Van Ginkel bewerkstelligt dit door vooral het eerste uur te gebruiken om alle losse verhaallijnen op te bouwen. Eén voor één worden we deelgenoot van de verhalen van de Bulgaarse Jenya die als model wil doorbreken, de Afrikaanse Yana die zijn dagen slijt in tulpenkwekerij, de Zweedse componist Stig met zijn talentvolle zoon, de Bosnische Seka die wordt gedreven door wraakzucht en de Servische oorlogsmisdadiger Ivica die een nieuwe leven heeft opgebouwd in Nederland. Door het fantastische spel van de grotendeels internationale cast weet ieder verhaal indruk te maken op de kijker en maakt het al snel nieuwsgierig naar de vermeende link die de verschillende levens met elkaar hebben.

Die link komt er in het slotstuk van de film waarin het tempo iets wordt opgevoerd om alles samen te brengen en af te ronden. Toch neemt Van Ginkel nog steeds de tijd om ieder verhaal netjes tot een geheel te maken en duurt het tot aan de laatste minuut eerdat alle verhalen compleet zijn afgerond. Het zorgt er mede voor dat je als kijker constant in het gewisse wordt gelaten wanneer ieder verhaal zijn einde zal bereiken waardoor je als kijker de volle 120 minuten geboeid zal genieten van dit meesterwerk van Nederlandse bodem.

Extra’s: Het is jammer dat September Film de film van Joost van Ginkel niet beloond met een zeer fraaie uitgave, want nu moeten we het enkel doen met een simpele uitgave op dvd die het dus helaas zonder extra’s moet stellen. Juist een film als deze maakt het zo ontzettend interessant hoe Van Ginkel de verschillende verhalen wist samen te brengen. Laten we hopen dat September Film die fout binnenkort nog hersteld.

The Paradise Suite is een prachtige mozaïekvertelling van Nederlandse bodem die door zijn messcherpe scenario en strakke regie een diepe indruk op de kijker zal achterlaten. Regisseur Joost van Ginkel weet de individuele verhaallijnen niet alleen prachtig neer te zetten, maar ook prachtig samen te vloeien in het slotstuk van de film die voor de kijker als een mokerslag zal binnenkomen. The Paradise Suite is een film die je gezien moet hebben en eigenlijk niet had mogen ontbreken tussen de nominaties van de aankomende Acadamy Awards in de categorie voor Beste Buitenlandse Film. De film had het absoluut verdiend.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.