Vice
Dick Cheney is een bureaucraat die zich stilletjes opwerkte tot de machtigste man ter wereld. Toch zag het er in 1963 heel anders uit, toen alcoholproblemen hem meermaals in het nauw brachten. Het is uiteindelijk zijn vrouw Lynne die hem aanspoort om zijn leven te beteren. In 1969 belandt hij voor het eerst in het Witte Huis, al hij daar werk vindt als stagiair tijdens de Nixon-administratie. Onder de vleugels van economisch adviseur Donald Rumsfeld leert Cheney al snel over echte macht. Zijn gezondheid speelt hem parten, maar met de steun van Lynne lijkt Cheney zich alsnog op te kunnen maken als presidentskandidaat. Toch zet hij resoluut een punt achter deze plannen als zijn dochter verklaart dat ze lesbisch is. Even lijkt het gedaan met de carrière van Cheney in het Witte Huis, maar een paar jaar later krijgt hij een niet te weigeren aanbod.
Vice werd eerder dit jaar overladen met filmprijzen, met als kers op de taart maar liefst 8 Oscar nominaties werden binnen geharkt. Ondanks dat er hiervan uiteindelijk maar een daadwerkelijk werd gewonnen, is het duidelijk dat we hier met een opmerkelijk verhaal te maken hebben. Centraal staat Dick Cheney, de man die ten tijde van regering George W. Bush misschien wel een van de machtigste en invloedrijke mannen op de wereld was. Echter, daarnaast was hij misschien ook wel een van de grootste smeerpijpen uit de kleurrijke Amerikaanse politieke geschiedenis. Waar Cheney eerder eigenlijk nooit de rol van vicepresident ambieerde, besloot hij die positie onder Bush Jr. wel in te nemen. Het verschafte hem grote invloed en hij was het die, na de aanslagen op 11 september 2001, koste wat het kost Irak wilde binnenvallen. In eerste instantie was Bush Jr. tegen dit idee, maar Cheney toonde zich een ware slang en drukte zijn zin met de nodige manipulatie en verdraaiingen van feiten gewoon door. Dat er op dat moment op zeer inhumane wijze over lijken moest worden gegaan had meneer Cheney geen boodschap aan. Het zijn zaken die vandaag de dag over de gehele wereld nog voelbaar zijn.
De rol van Cheney wordt in Vice op een briljante wijze gespeeld door Christian Bale. Voor deze rol kwam hij dik 20 kilo aan, scheerde hij zijn hoofd grotendeels kaal en verfde hij zijn wenkbrauwen grijs. Het maakt de gelijkenis treffende en Bale zet daarnaast een uitmuntende performance neer. Zijn steun en toeverlaat, echtgenote Lynne Cheney, wordt gespeeld door Amy Adams en ook zij levert de kwaliteit die je van haar mag verwachten. Maar dan is er de bijrol van Sam Rockwell. Als George W. Bush is hij niet minder dan indrukwekkend en daarnaast lijkt hij verschrikkelijk veel op de echte Bush Jr. Naast dat het erop lijkt dat Vice best waarheidsgetrouw blijft, zorgen de gelijkenissen en de hoogwaardige acteerprestaties voor een zeer goede film, die de pijnpunten van de zwartste pagina uit de Amerikaanse politieke geschiedenis op een confronterende wijze bloot legt. Wat wellicht wel handig is om te weten, is dat het hier een echte politieke film betreft; veel dialoog en goed bij de les blijven dus. Getracht wordt Cheney ook als mens goed over te brengen, maar vooral omdat het zo’n verschrikkelijk zelfingenomen nare man was, zal je als kijker totaal geen medelijden met hem hebben. Het zal zonder meer de bedoeling zijn geweest.
Wat naast het uitstekende acteerwerk vooral opvalt aan de film is de montage en het soms bizarre verloop van de scenes. Goed voorbeeld is als na een kleine veertig minuten wat tekst in beeld verschijnt hoe het Cheney is vergaan, waarop prompt de aftiteling wordt ingezet. Menigeen zal zich direct achter de oren krabben, maar een beetje volger van het verhaal van Cheney zal direct zien dat het een dikke laag sarcasme is wat in de film zit verstopt. Vanaf dat moment begint het verhaal pas echt en begint het tijdperk dat Cheney onder Bush Jr. als vicepresident diende. Toch zijn het dit soort stijlkeuzes die met regelmaat op de kijker worden afgevuurd, iets dat de kijkervaring tot een hele vreemde maakt. Het is allemaal sarcastische galgenhumor van de regisseur, iets dat de eerste helft van de film zijn effect zeker heeft, maar in de tweede helft van de film wat aan kracht verliest. Het zal allemaal ongetwijfeld gedaan zijn om de film een documentaire-achtige setting mee te geven, maar juist als de film aankomt op een zeer interessant punt, begint het wat te storen en werkt het averechts. Toch wordt het lekkerste bewaard voor het laatst, al Bale aan het eind een slotpleidooi houdt waarbij hij zich richt tegen de kijker. Het zorgt voor een zeer wrange nasmaak en toont Cheney van zijn slechtste kant zonder greintje berouw; het is iedereen zijn schuld, behalve die van zichzelf.
Extra’s: Hoewel de film interessant genoeg is om dit via bonusmateriaal extra kracht bij te zetten, ontbreekt elk spoor van bonusmateriaal helaas op de dvd.
Vice toont op confronterende wijze hoe men vaak maar aanneemt dat alles wat de president van Amerika doet legaal is. Dick Cheney toonde ons echter wel anders. Hij was destijds de slang die president George W. Bush wist te manipuleren, waardoor hij uiteindelijk Irak binnenviel zonder dat hier eigenlijk reële aanleiding toe was. Maar ook door een relatief onbekende terrorist breed uit te meten in het nieuws, creëerde Cheney een situatie die hem misschien de vrije hand gaf, maar daarnaast ook voor veel dood en verderf wist te zorgen. We kunnen gerust stellen dat hier geen moeite wordt gedaan om Cheney als mens zachter neer te zetten dan hij was. Natuurlijk, er wordt gepoogd om de mens Dick Cheney neer te zetten, maar dat je als kijker geen greintje medelijden met hem zal hebben zegt hierbij voldoende. De film slaagt hiermee dan ook duidelijk in zijn opzet. Filmtechnisch is de film briljant neergezet, al had McKay in de tweede helft van de film iets minder de nadruk moeten leggen op de sarcastische galgenhumor. Toch is Vice zonder meer een topfilm en zeker als de recente Amerikaanse politieke geschiedenis je interesseert, is Vice een regelrechte aanrader!
Met dank aan WW Entertainment voor het recensie-exemplaar.
Beoordeling
- Film
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.