De weg naar No Time To Die | Thunderball
Toen Ian Fleming in 1953 met Casino Royale zijn eerste James Bond-roman uitbracht kon hij nooit vermoeden dat dit het begin zou zijn rond een mediafranchise rondom de gelijknamige fictieve geheimagent van de Secret Intelligence Service. Na zijn overlijden in 1964 werden niet alleen de Bondromans voortgezet, ook werden de verhalen bewerkt tot hoorspelen, strips en videospellen. Het allerbelangrijkste zijn natuurlijk de films, die tezamen uitgroeiden tot een van de succesvolste filmreeksen aller tijden. Afgelopen 2 april was de eigenlijke releasedatum van No Time To Die, alweer de 25ste film in de reeks. Het is een jubileum dat uitgesteld diende te worden als gevolg van de uitbraak van het coronavirus (COVID-19). De nieuwe beoogde releasedatum in Nederland is nu 12 november 2020 en dat geeft ons mooi de kans om nog eens terug te blikken naar de eerdere avonturen van onze geliefde geheimagent. We vervolgen de reeks met Thunderball, een film die eigenlijk voorbestemd was de eerste Bond-film te worden.
Juridisch getouwtrek
Halverwege 1958 bespraken Ian Fleming en zijn vriend Ivar Bryce de mogelijkheid voor een film rond Flemings’ personage James Bond. Later dat jaar stelde Bryce de jonge Ierse schrijver en regisseur Kevin McClory aan Fleming voor en ze besloten samen met de bevriende Ernest Cuneo partnerschap Xanadu Productions te vormen. In de periode hierop zagen de vier elkaar regelmatig en begonnen zij met het schetsen rondom een vrouwelijk hoofdpersonage, genaamd Fatima Blush. McClory was daarnaast gefascineerd door de onderwaterwereld en wilde dit ook meenemen in de film. In de maanden die volgde veranderde het verhaal regelmatig, wat resulteerde in diverse varianten en scripts. Ook kwamen diverse titels voorbij, waaronder SPECTRE en James Bond of the Secret Service. Een groot deel van de interesse van Fleming om met McClory samen te werken kwam door zijn film The Boy and the Bridge. Toen die film slecht werd ontvangen en flopte kreeg Fleming twijfels over de kwaliteiten van McClory en verloor hij langzaamaan zijn interesse in het project.
Met Fleming op een zijspoor haalde McClory de ervaren scenarioschrijver Jack Whittingham bij het project, wat uiteindelijk resulteerde in een script getiteld Longtitude 78 West. Fleming gaf zijn goedkeuring, al veranderde hij wel de titel naar Thunderball. In het eerste kwartaal van 1960 schreef Fleming vervolgens de roman Thunderball, welke hij baseerde op het scenario van Whittingham, McClory en hemzelf. Kort na het uitbrengen van het boek ontdekten McClory en Whittingham dat zij geen credits hadden gekregen voor hun bijdrage en sleepten zij Fleming voor het gerecht. Uiteindelijk werd buiten de rechtbank om een regeling getroffen, waarbij McClory bepaalde rechten mocht behouden. Punt was wel dat Bond in 1964 big business was en producenten Albert R. Broccoli en Harry Saltzman waren dan ook bang voor een concurrende McClory-film waar ze geen controle over hadden. Ook dit probleem werd uiteindelijk gesust door McClory credits te geven als producent, waarbij Broccoli en Saltzman doorschoven als uitvoerende producenten.
De casting
Voor Thunderball werd uiteindelijk overeen gekomen om Flemings’ roman te bewerken, waarvoor Richard Maibaum en John Hopkins werden gevraagd. Later werd de roman nogmaals bewerkt, wat in 1983 alsnog leidde tot een concurrerende film; Never Say Never Again. Na het succes van Goldfinger werd Guy Hamilton gevraagd om terug te keren, maar hij gaf al vrij snel aan dat hij uitgeput was en gebrek had aan creativiteit. Hierop werd Terence Young teruggevraagd, de regisseur van Dr No. en From Russia with Love. Toch valt niet te ontkennen dat Thunderball door het grote commerciële succes van zijn voorganger meer in het verlengde van Goldfinger ligt dan van de andere Bond-films. Bij de casting van Bondgirl Dominique ‘Domino’ Derval had Broccoli in eerste instantie zijn oog laten vallen op Julie Christie, maar toen hij haar persoonlijk ontmoette kwam hij daarvan terug. Vervolgens klopte hij aan bij Raquel Welch, maar die tekende voor de in dezelfde periode op te nemen film Fantastic Voyage. Faye Dunaway kwam ook dichtbij, maar uiteindelijk werd er een lijst samengesteld van relatief onbekende Europese actrices en modellen, waarvan de voormalige Miss Frankrijk Claudine Auger de rol wist te bemachtigen.
De opnames
De opnames van Thunderball begonnen uiteindelijk op 16 februari 1965, met het opnemen van de pre-creditscène in Parijs. Niet alleen wist Bond te ontsnappen met een jet-pack, ook mocht de Aston Martin DB5 terugkeren. Verder werd de film voornamelijk opgenomen op de Bahama’s en werd de rest van de film opgenomen in Pinewood Studios, Buckinghamshire en het racecircuit van Silverstone, dat werd gebruikt voor de spectaculaire liquidatie van Count Lippe. Het moeilijkste deel van de opnames waren echter de actiescènes onder water, waarbij men steeds rekening moest houden met de aanwezige haaien. Dit was ook Sean Connery ter oren gekomen en dus werden de meeste van deze scènes bewust bij laagtij gefilmd. De onderwaterclimax werd opgenomen bij de Clifton Pier, waarbij Lamar Boren, een specialist in onderwater opnames, werd ingehuurd als cinematograaf voor deze sequenties. Alles werd afgemaakt met de visuele effecten van John Stears, die hier niet voor niets een Oscar voor in ontvangst mocht nemen.
Het verhaal
In de film zien we hoe Bond aan het bijkomen is in een kuuroord. Daar ontmoet hij Count Lippe, die een verdachte tatoeage heeft. Bond gaat verder op onderzoek uit en stuit onbewust op het plan van SPECTRE om François Derval, de piloot van een proefvlucht van de NAVO met twee atoombommen, te vervangen door een dubbelganger en zo de atoombommen te bemachtigen. Het plan is beraamd door SPECTRE-agent Nr. 2 Emilio Largo en SPECTRE is pas bereid de atoombommen terug te geven als de wereld met 100 miljoen Britse ponden aan losgeld over de brug komt. Als Bond wordt teruggeroepen naar Londen, krijgt hij officieel de missie om de twee atoombommen terug te vinden. Uit het dossier blijkt dat Dervals’ zus Domino in Nassau verblijft. Hierop reist hij af naar de hoofdstad van de Bahama’s om contact met haar te leggen, waar hij ontdekt dat zij tevens de maîtresse is van Largo.
Leuke feitjes
· Het personage van SPECTRE-agent Count Lippe was een verwijzing naar de vriendschap van Fleming met Prins Bernhard, wiens volledige naam luidt Bernhard von Lippe Biesterfeld.
· Thunderball is de eerste film waarbij Sean Connery zelf te zien is in de gebruikelijke gunbarrel-scène aan het begin van de film. In de eerste drie films was hier stuntman Bob Simmons te zien.
· Claudine Auger werd in Thunderball nagesynchroniseerd door Nikki van der Zyl, die eerder ook al het dialoog van Ursula Andress, Eunice Gayson en Shirley Eaton opnieuw insprak.
· Charles Russhon, de Amerikaanse Luchtvaart luitenant-kolonel die eerder inzicht gaf in Fort Knox voor Goldfinger, had in Thunderball opnieuw een belangrijke rol achter de schermen. Zo leverde hij de experimentele raketbrandstof die gebruikt werd om de Disco Volante te vernietigen, maar had hij door zijn contacten met de marine ook toegang tot het Fulton-systeem waarmee Bond en Domino aan het eind uit het water worden gevist.
· Het merendeel van de gadgets van Bond die we voorbij zien komen zijn, waaronder het ademhalingsapparaat en de geigertellers verwerkt in een horloge en fotocamera, gebaseerd op echte technologie.
· Op 20 november 2005 kwam een groot gedeelte van de filmploeg bijeen voor een speciale vertoning van de film in Londen in verband met het veertigjarig bestaan.
Connery vs. de pers
Naarmate de opnames aan het eind kwamen raakte Connery steeds meer geïrriteerd door de steeds maar aanwezige pers. Daarnaast werd hij afgeleid door huwelijksproblemen. Het resulteerde erin dat hij zich meer en meer begon te verzetten tegen zijn rol als openbaar bezit. Zo weigerde hij om interviews te geven ter promotie van de film, met uitzondering van één interview voor Playboy, en weigerde hij op te draven in een promotionele tv-special rond de film. Connery maakte geen vrienden bij de pers, die hem in recensies verweten minder heroïsch over te komen dan in de voorgaande Bond-films. Toch was Thunderball een daverend succes, waarmee wereldwijd opnieuw diverse records werden verbroken aan de kassa’s. Wereldwijd leverde de film 141,2 miljoen dollar op en bleef daarmee de meest winstgevende Bond-film tot Live and Let Die in 1973 dit record overnam. De volgende film werd You Only Live Twice, losjes gebaseerd op het gelijknamige boek van Fleming en de laatste film uit de deal voor vijf films van Sean Connery. Je leest er alles over in het volgende artikel in deze rubriek.
In de rubriek De weg naar No Time To Die verschenen eerder artikelen over:
#01 Dr. No | #02 From Russia with Love | #03 Goldfinger
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.