John Clancy is een gepensioneerde FBI-agent met een bijzonder gave, hij is namelijk helderziend. Na een reeks bizarre moorden wordt Clancy zijn hulp ingeschakeld door zijn ex-partner Joe Merriweather en diens sceptische partner Katherine Cowles. Elk slachtoffer blijkt om het leven te zijn gebracht met een steek achter in de nek. Vervolgens laat de mysterieuze moordenaar ook nog eens opvallende berichten achter. Het lijkt erop dat Clancy lijnrecht tegenover een moordenaar staat die dezelfde gave heeft als hij en dat maakt de zaak bijzonder moeilijk. Als Clancy de lugubere motieven van de moordenaar ontdekt, komt hij voor oud zeer uit zijn verleden te staan.

Voordat je Solace gaat kijken is het te hopen dat je de trailer links hebt laten liggen. Deze geeft namelijk het plot, de twist en het motief van de moordenaar weg. Als je de trailer hebt weten te mijden kan je gelukkig nog voor wat verrassingen komen te staan, al zal de oplettende kijker een aantal dingen toch vrij snel door hebben. Dit komt doordat het verhaal niet helemaal goed is uitgewerkt en dat is erg jammer. Zo zijn sommige dingen te langdradig. Ondanks de relatief korte speelduur van 101 minuten krijg je hierdoor het gevoel dat je een film van dik twee uur zit te kijken. Verder lijkt het verhaal rechtstreeks uit The X-Files te komen en dit is dan ook waar de film je direct aan doet denken.

In de film heeft Clancy last van flashbacks, deze zijn warrig in beeld gebracht. Dit zal vast de bedoeling van de makers zijn om de flashbacks van andere scènes te onderscheiden. Helaas zijn de flashbacks iets te warrig door het camerawerk. Hierdoor werken deze al snel op je zenuwen en zit je af en toe gewoon misselijk op je stoel. Daarnaast doen loze beelden die plots in beeld verschijnen je wenkbrauwen fronzen. Zo start een scène met de close up van een schilderij, waardoor je het gevoel moet krijgen dat je in een bos bent. Je ziet helaas alleen direct dat het om een schilderij gaat, waarna je plots verder de scène ingeleid wordt.

Ondanks dat de film vrij voorspelbaar is zijn de eerste drie kwartier van een redelijk hoog niveau. Er zit dus zeker spanning in de film en deze kent ook zijn ‘‘What the f*ck” momenten. Vooral als Clancy een briefje op een moordplek vindt met daarop de tijd dat het agententeam arriveert. Het acteerniveau ligt op een acceptabel niveau, waarbij vooral Anthony Hopkins er met kop en schouder bovenuit steekt. Eerder dit jaar zagen we hem al als Freddie Heineken in Kidnapping Mr. Heineken. Na deze slechte rol lijkt hij als Clancy in Solace wel helemaal op zijn plaats te zitten. Zijn rustige stem in combinatie met zijn Britse accent doen je nekharen af en toe overeind staan. Als kijker zal je hierbij terugdenken aan zijn rol als Hannibal Lector in onder andere Silence of the Lambs.

Solace is een aardige thriller geworden die soms luguber wordt, maar een beetje genekt wordt door het drama. Het verhaal van de film doet denken aan een verhaal dat regelrecht uit The X-Files kan komen. Ondanks dat is de film zeker het kijken waard. De oplettende kijker zal vrij snel doorhebben waar het verhaal heen gaat. Dit is natuurlijk erg jammer en daarbij komt ook nog eens dat het motief van de moordenaar te denken geeft. Na een aantal teleurstellende rollen zet Hopkins eindelijk weer eens een goede rol neer. Onze tip is om vooral de trailer van tevoren niet te bekijken, omdat deze de hele film voor je verpest.