Korporaal John McBurney raakt tijdens de Amerikaanse burgeroorlog gewond en heeft het slagveld verlaten. In het bos wordt hij gevonden door Amy, een van de meisjes van een meisjesschool in het zuiden van de Verenigde Staten. Zij neemt hem mee naar de school, waarop hij bewusteloos raakt en wordt opgenomen door leidster Miss Farnsworth om zijn wonden te verzorgen. Alle vrouwen en meisjes op school zijn meteen gefascineerd door de knappe man en dit blijft niet zonder gevolgen. Al snel ontstaat er een sfeer in de meisjesschool die niet gewenst is. List, bedrog, haat en nijd nemen steeds grotere vormen aan onder de dames als zij vechten om de genegenheid van McBurney. Hij beantwoord deze genegenheid, maar is duidelijk bang om terug te keren naar de oorlog. Als Miss Farnsworth vindt dat McBurney genezen genoeg is om de school te verlaten, blijkt de strijd tussen de dames en de willekeur waarmee McBurney deze beantwoordt te hebben gezorgd voor een onhoudbare situatie.

The Beguiled is een nieuwe verfilming van het boek van Thomas Cullinan uit 1966, dat in 1971 reeds eerder werd verfilmd door Don Siegel met Clint Eastwood in de hoofdrol. Die film had een bijzonder naargeestig sfeertje, maar is eigenlijk een beetje in de vergetelheid geraakt. Dat moet ook Sofia Coppola gedacht hebben en dus besloot zij om het verhaal nieuw leven in te blazen, dit keer gezien vanuit het perspectief van de vrouwen. Ze verklaarde hierbij direct dat het geen remake zou betreffen van de film uit 1971, maar eerder een nieuwe benadering van de novelle. Het is een vaak gehoord excuus, dat meer dan eens niet helemaal op blijkt te gaan. Vooraf was het dan ook vooral de vraag of Coppola de valkuilen zou weten te vermijden en bestaansrecht kon geven aan deze film, die wel dezelfde titel draagt als de film uit 1971 en daardoor toch wat de schijn tegen heeft.

De cast liegt er in ieder geval niet om. Zo zien we Colin Farrel als de gestrande Korporaal John McBurney en zijn onder andere Kirsten Dunst en Elle Fanning te zien als meisjes op de meisjesschool die wordt geleid door Nicole Kidman. Ondanks de poging van Coppola, die zelf verantwoordelijk was voor de screenplay, valt helaas al snel op dat deze nieuwe versie weinig wijzigingen kent ten opzicht van de film van Siegel. Op het vrouwelijke perspectief na, zijn eigenlijk de enige veranderingen dat verhaal zich dit keer afspeelt in Virginia in plaats van Mississippi en dat bepaalde karakters zijn weggelaten. Het zorgt ervoor dat de film voor mensen die bekend zijn met de film van Siegel toch wat overbodig is. Het grootste minpunt is het schrappen van het personage van de slaaf, zeker aangezien slavernij in de tijd waarin de film zich afspeelt nog een grote rol speelde.

Hiermee snijdt Coppola direct een potentieel interessant aspect uit de film, want juist de slaaf zorgde in de eerste verfilming van het verhaal voor de interessantste dialogen. Dit is dan ook een gewaagde keuze van Coppola, die duidelijk toch wat op safe speelt door hier enkel het feministische aspect te tonen. Wat de film hierbij niet helpt is de trage opbouw van het verhaal, waardoor het erg lastig is om een band te krijgen met de karakters, en dat McBurney toch als wat dom en naïef wordt neergezet. Het maakt dat het grote geheel minder goed uit de verf weet te komen dan dat ongetwijfeld de bedoeling was. Het maakt dat de film zeker voor mensen die bekend zijn met verhaal, door het boek danwel door de film, toch wat onbevredigd achterblijven bij deze nieuwe interpretatie. The Beguiled is zeker geen slechte film, maar hier had duidelijk veel meer in gezeten.

Extra’s: Naast de film zelf staan er twee aardige features op de Blu-ray release.
∙ A Shift in Perspective (6:53) Een korte feature waarin onder andere de structuur van de film en het verhaal zelf worden besproken.
∙ A Southern Style (5:40) Dit stuk focust op de productieontwerp van de film, waarbij vooral gekeken wordt naar de accuraatheid van het verhaal, de film locaties en kostuums.

The Beguiled moet doorgaan als nieuwe interpretatie van de novelle, maar is na de eerdere film uit 1971 toch vooral overbodig te noemen. Coppola heeft de keuze gemaakt om bepaalde karakters uit het verhaal weg te laten, maar heeft hiermee feitelijk de ziel uit het verhaal wordt gesneden. Wat ook niet helpt is dat de keuze om het verhaal vanuit het vrouwelijk perspectief te tonen, op zich een interessante keuze, slecht uitpakt. De mannelijke hoofdpersoon komt hierdoor wat naïef en zelfs dommig over en dient vooral als speelpop van de dames. Het haalt de angel uit de film en zorgt dat er van enige onderhuidse spanning amper nog sprake is. Het resulteert erin dat de film overbodig is en inferieur voor mensen die reeds bekend zijn met het verhaal. Toch zitten er zeker interessante aspecten aan de film. Zo wordt de sfeer goed neergezet en zijn de beelden prachtig, iets dat wel toevertrouwd is aan Coppola, en haalt de cast van naam het maximale uit het hun aangereikte materiaal.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Picture Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.