Olivia, Bibi en Trijntje zijn drie vrouwen die hun leven aan hun neus voorbij zien gaan als werkneemsters van het wat suffe vakantiepark De Lusthove. Als de moeder van Olivia komt te overlijden en haar met een enorme gokschuld achterlaat, komen de dames erachter dat de eigenaar van het park er witwaspraktijken op nahoudt. De drie besluiten de parkhouder te gaan chanteren om zo voldoende geld bij elkaar te krijgen om de begrafenis van Olivia’s moeder te bekostigen en een nieuw leven te kunnen beginnen. Als de parkeigenaar besluit om twee low budget huurmoordenaars in te huren om de chanteurs te vinden dreigt alles flink uit de hand te lopen en moeten de dames alles op alles zetten om te overleven.

De naam van regisseuse Anne de Clercq is een naam die we in 2015 meermaals voorbij hebben zien komen. Zo was zij verantwoordelijk voor het uiterst vermakelijke Jack Bestelt een Broertje en stond zij aan het roer van drie afleveringen van de BNN-serie Tessa. Zeker in dat laatste was zij weinig succes te noemen, dus op papier voorspelt dat weinig goeds voor haar laatste project, de film Hallo Bungalow. In de hoofdrol zien we de gerenommeerde actrice Lies Visschedijk, die na de hitfilm Soof te zien was in de ene na de andere matige of zelfs ronduit slechte film, met De Masters als voorlopig dieptepunt. Naast Visschedijk worden de bijrollen vertolkt door Eva van der Gucht en Anne-Marie Jung, waarmee we hetzelfde trio te zien krijgen als in Jack bestelt een broertje. De cast wordt gecompleteerd door Stefan de Walle, Jennifer Hoffman en Martijn Fischer wat zorgt voor een meer dan aardige cast.

Toch gaat het eigenlijk al vanaf de eerste minuut fout met de film. Als Olivia, Bibi en Trijntje bij het water zitten te pauzeren en daar hun toekomstplannen bespreken, is dit het begin van een vloedgolf aan irritaties. Zo wil de regisseuse de film het tijdsbeeld meegeven van midden jaren negentig, iets dat falikant mislukt. Als de film zich vervolgens twintig jaar later voort zet zakt de film helemaal ineen. Ook loopt de film over van belachelijkheden. Zo belt Bibi de parkeigenaar op met een wat zware stem en gaan de drie in konijnenpakken het losgeld ophalen. Dit terwijl het logo van het vakantiepark groot op de konijnenpakken staat en de eigenaar weet dat één van de chanteurs een vrouw is. Één plus één is twee zou je denken, maar dat geldt blijkbaar niet voor de parkeigenaar.

Zo volgen de belachelijkheden elkaar in rap tempo op en naar het einde van de film toe is er zelfs nog wat ruimte gemaakt voor wat totaal overbodige bloederige actie. Daarnaast is de humor voor een komedie bijzonder suf. Zo wil Bibi graag zangeres worden, waarbij ze zichzelf natuurlijk helemaal geweldig vindt terwijl ze feitelijk voor geen meter kan zingen. Ook zien de makers blijkbaar niet in dat je met veel gevloek en getier nog geen hilarische film maakt. Pas in de scènes waarin de dames proberen het losgeld op te halen weten de makers een flauw lachje op ons gezicht te toveren. Veel te laat om de film te redden van de mislukking die het uiteindelijk geworden is.

Extra’s: De Blu-ray bevat naast een hoofdstukindeling en twee audiosporen geen bonusmateriaal.

Hallo Bungalow is een tergend flauwe komedie geworden die heel incidenteel een flauw lachje weet op te roepen. Het verhaal is bitter slecht uitgewerkt en de enige die nog een klein beetje laat zien dat ze kan acteren is Lies Visschedijk, die mag hopen dat zij snel weer eens in een film mag acteren die haar prestaties eer aan doen. Deze film zorgt namelijk voor een opeenstapeling van irritaties dat naar het einde toe ook nog eens in een totaal overbodige bloederige ontknoping belandt. Zelfs met de beperkte speelduur van pakweg negentig minuten duurt de film veel te lang, wat er in resulteert dat je als kijker vrij snel je aandacht zal verliezen om bijvoorbeeld de berichten op je mobiele telefoon maar eens te gaan controleren. De conclusie is dan snel getrokken: Dag (snel te vergeten) bungalow!

Met dank aan Triple P Entertainment en Just Entertainment voor het recensie-exemplaar.